تینا جلالی در اعتماد نوشت : نگاهی گذرا به سردر سینماها و فیلم های در حال اکران نشان می دهد که غالب سالن های سینما تحت اشغال فیلم های کمدی است و فیلم های با موضوع اجتماعی صندلی کمتری در اختیاردارند. اینجا بحث میزان استقبال مخاطب از فیلم های روی پرده مدنظر نیست بلکه تعداد سالن های نمایشی است که به فیلم های کمدی داده می شود و نکته مهم دیگر اجناس فرهنگی هم که این روزها سینما داران به مخاطب ارایه می دهند بیشتر کمدی است. «هزارپا»، «به وقت خماری»، « دشمن زن»، «تگزاس»، «خجالت نکش» فیلم هایی هستند که سردر سینماها را به خود اختصاص داده اند حتی فیلم های اجتماعی «دلم می خواد» و «خوک» هم رگه های کمدی دارند.
جالب اینکه هفته گذشته هم بنابرآنچه شورای صنفی نمایش اعلام کرد قرار است موج اکران فیلم های های کمدی («کاتیوشا» به کارگردانی علی عطشانی و «دم سرخ ها» از آرش معیریان) را حتی تا اواخر شهریور شاهد باشیم آن هم فیلم های کمدی که با نگاه به پوسترهای آن هر مخاطب عامی به محتوای سخیف آن پی می برد و از کمترین ساختار سینمایی برخوردار هستند. نمایش فیلم هایی ازاین دست در سینماها بیشتر یادآور فیلم هایی است که در اواخر دهه هشتاد با لقب شونه تخم مرغی در سوپرمارکت ها به مخاطب عرضه می شد. فیلم های ویدئویی نظیر «ده رقمی» را خاطرتان هست؟
حالا با این اوصاف حساب کنید از جشنواره فیلم فجر سال گذشته هم یک تعداد فیلم نمایش داده نشده در صف اکران هستند. «امیر» به کارگردانی نیما اقلیما، «اتاق تاریک» روح الله حجازی، «بمب» به کارگردانی پیمان معادی، «تنگه ابوقریب» ساخته بهرام توکلی، «جاده قدیم» منیژه حکمت، «کامیون» کامبوزیا پرتوی، «سرو زیرآب» محمدعلی باشه آهنگر، «عرق سرد» به کارگردانی سهیل بیرقی «کار کثیف» خسرو معصومی، «ماهور»حمید زرگر نژاد و فیلم تحسین شده «مغزهای کوچک زنگ زده» هنوز وضعیت نمایش شان مشخص نیست: یکسری فیلم های اول همچون «پاسیو» مریم بحرالعلومی، «درساژ» پویا بادکوبه «گرگ بازی» عباس نظام دوست هم وضعیت نمایش شان معلوم نیست. به این لیست فیلم های جامانده از اکران سال های گذشته همچون «سوفی و دیوانه» مهدی کرم پور و… را هم اضافه کنید.
به احتمال فراوان نیمه دوم امسال دوباره با داستان کمدی بلبشوی نمایش فیلم ها و حرف وحدیث هایی پیرامون فیلم سوزی از یک سو و قصه ملودرام ناله و فغان فیلمسازان از چگونگی نمایش فیلم شان در سینماها از سوی دیگر مواجه خواهیم شد.
اما آنچه در این گزارش مطرح است بحث کیفیت فیلم های کمدی است که این روزها در معرض دید خانواده ها قرار داردو پرسش اینجاست آیا هر فیلمی را می توان کمدی نامید؟ صرف داشتن چند لحظه خنده دار با انبوهی از دیالوگ های سطحی و بی ارزش را فیلم کمدی می گویند؟