سینماسینما، نغمه خدابخش:

عنصر چهره پردازی در جشنواره سی و هفتم بی شک یکی از موفق ترین عناصر فیلمهای این دوره است.بزرگان این عرصه چون عبدالله اسکندری با دو فیلم،سال دوم دانشکده من،در بخش سودای سیمرغ و فیلم،زهرمار،در بخش نگاه نو.همچنین مهری شیرازی با فیلم،تیغ و ترمه، و نامداران سالهای اخیر چون مهرداد میرکیانی با دو فیلم،ناگهان درخت،و،بنفشه آفریقایی و سعید ملکان،برنده سیمرغ سی و ششمین جشنواره برای فیلم،تنگه ابوقریب، با فیلم،غلامرضا تختی،در بخش سودای سیمرغ حضور دارند.عباس عباسی که در جشنواره سی و ششم برای فیلم،چهار راه استانبول،نامزد بهترین چهره پردازی بود،امسال با شش فیلم،۲۳ نفر،طلا،قسم،در بخش سودای سیمرغ،جان دار،سونامی در بخش نگاه نو و فیلم،پالتو شتری در هر دو بخش هنر خود را به نمایش گذاشته اما در این بین ایمان امیدواری چهره پرداز فعال سالهای اخیر سینما و تلویزیون که در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم،زیر سقف دودی،سیمرغ را از آن خود کرد،گوی سبقت را از دیگران ربوده و با شش فیلم در بخش اصلی جشنواره حضور دارد.فیلمهایی که کمابیش قابل دفاعند و عنصر چهره پردازی در آنان یکی از مهمترین عواملی است که به شخصیت پردازی کاراکترها کمک و همسو و همراه با فضای فیلم است.فیلمهایی که فضایی رئال دارند چون ،مردی بدون سایه، و ،آشفتگی، و فیلمهایی با فضایی پیچیده و ملتهب چون ،شبی که ماه کامل شد،و یا فیلمهایی با فضاهای خاص چون،مسخره باز،سرخپوست، و ،متری شش و نیم،بر این امر صحه میگذارند و مجموع کارهای ایمان امیدواری را در این دوره مورد توجه قرار میدهند.با این تفاسیر قابل پیش بینی است که عنوان بهترین چهره پرداز را چه کسی کسب میکند اما با توجه به شگفتیهایی که هر سال در عرصه های مختلف برای برندگان سیمرغ بلورین شاهد آن هستیم،باید منتظر ماند.ما که به”امیدواری”امیدواریم،تا داوران چه خواهند!