واقعیت این است که هجوم فیلم های کمدی یا شبه کمدی یا بعضا طنز به سینماهای کشور بر اساس نقشه از قبل طراحی شده نیست: بلکه از ضرورت ناشی می شود. اقتصاد وحشتناک و بیمار حاکم بر کشور سینما را به سمتی می برد که فیلمسازان خوب ما هم به این فکر کنند که دل مخاطب عام را به دست آورند. دل مخاطب عام هم با فیلم های جدی و اجتماعی حاصل نمی شود بلکه با دو ژانر و دو ساختار به دست می آید. اول فیلم هایی با داستان های عاشقانه که در سینمای بعد از انقلاب ساخته نمی شود و نمونه های مشابه این فیلم ها (عروس) را بیشتر فیلم اجتماعی باید دانست تا عاشقانه: و دیگری فیلم کمدی چراکه مردم ما بیش از هر چیزی به خندیدن نیاز دارند. متاسفانه تلویزیون ما آنقدر با سریال های ایرانی آبکی و شبکه های ماهواره ای با پخش سریال های ترکی و امریکای لاتین سطح سلیقه مخاطب را نازل کرده که فیلم ها و سریال ها هرچه نازل تر باشند بیشتر می فروشد و با اقبال بیشتری همراه می شوند.در حال حاضر کمدی خوب «دلم می خواد» در مرز فروش دو میلیارد تومان قرار دارد اما فیلم های کمدی سطحی و سخیف دیگر بعید نیست به گیشه بیست میلیارد تومان هم برسند. متاسفانه در حال حاضر مدیریتی بر سینمای ایران حاکم نیست جز مدیریت بر سانسور مسائل اجتماعی و اخلاقی که صدالبته سانسور بعضی مسائل اخلاقی، اجتماعی به عنوان رانت در اختیار بعضی نورچشمی ها قرار دارد و تعدادی از کارگردان ها به راحتی می توانند با بعضی تابوها، جنگ، جانبازان، روحانیت و مسائل دیگر شوخی می کنند و برای فیلم شان اتفاقی هم نمی افتد: اما بعضی فیلمسازان ازجمله رضا درمیشیان یا عبدالرضا کاهانی و البته تعدادی از سینماگران قدیمی تر نمی توانند از خط قرمزهای ساختگی عبور کنند هرچند باید گفت که بعضی ها بدشان نمی آید فیلم شان در مرحله نمایش با ممیزی روبه رو شود و ژست اپوزیسیون به خود بگیرند حال آنکه اپوزیسیون واقعی یعنی فیلمسازانی که نمی خواهند فیلم سخیف و سطحی بسازند. در حال حاضر هم می بینیم که مسابقه دو برای ساخت فیلم کمدی راه افتاده و همه فیلمسازان هم دوست دارند در این مسابقه شرکت کنند و خود را زودتر به خط پایان برسانند و گیشه را تصاحب کنند.
اگر فیلمنامه جدی داشته باشی باوجود اخبار ناخوشایندی که از گیشه فیلم های اجتماعی منتشر می شود از ساخت فیلم های جدی پشیمان می شوی و اساسا تهیه کننده ها هم به این فکر می کنند که چرا سرمایه خود را به خطر بیندازند.
به این نکته باید اشاره کنم من مخالفتی با ساخت فیلم های کمدی ندارم و آرزو می کنم همه تولیدات سینمای ایران کمدی باشند مشروط به اینکه این فیلم ها مردم را احمق فرض نکنند حرف برای گفتن داشته باشند و به شعور مخاطب توهین نکنند. در حال حاضر فیلم های کمدی با فیلمفارسی های قدیم فرقی نمی کند: می کند؟ این در حالی است که در دوره زمانه ای به سر می بریم که جوان های ما با سینما آشنا هستند و مردم عادی هم دل شان نمی خواهد چنین مزخرفاتی را بر پرده سینما ببینند. ازیک طرف ماهواره و از طرف دیگر سطح فیلم های نازل باعث شده که پدر صنعت سینما دربیاید. سینمای ایران در آستانه فروپاشی است، مگر آنکه فکری برایش شود. منظور من سانسور نیست که من با هر سانسوری مخالفم: اما امیدوارم نوعی سهمیه بندی که دهه شصت برای تولیدات محصولات سینمایی وجود داشت دوباره شکل بگیرد. مثال ١٠ فیلم کودک یا ١٠ فیلم اجتماعی یا ١٠ فیلم فلان و ١٠ فیلم بهمان و… این دسته بندی ها تکلیف را با سینما روشن می کرد. شرایط حال حاضر مثل آش شله قلمکاری می ماند هر چی دم دست است جلوی دوربین می ریزند نه سلیقه ای که شعور مخاطب را ارتقا دهد نه کیفیتی که باعث اعتلا و توسعه ساختار فیلم های سینمای ایران شود. سینما را از هنر و صنعت به صنعت پفک سازی تبدیل کرده اند که جز ضرر هیچ منفعتی برای مخاطب ندارد. البته مدیران سینما هم در وضعیت بلاتکلیفی به سر می برند و استراتژی درازمدت ندارند. شیوه مدیریت موقتی در پیش گرفتند که آن را به بعدی واگذار کنند. نکته مهم تر دیگر اینکه نهادهای سینمایی ابتر شده اند. تبدیل به نهادی محافظه کارانه که بیشتر به دنبال فیلم های پروپاگاندایی هستند: این را از جهت اینکه از نزدیک با آنها برخورد داشتم می گویم. متوجه شدم موضوع جدی حتی ارزشی، آنها را نگران از دخالت های دستگاه های نامربوط می کند و این باعث می شود آنها عقب نشینی کنند. در عوض تا دل تان بخواهد فیلم های خنثی به کرات می سازند. حتی جسورترین نهاد که مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است به ناچار دچار این ملاحظه کاری شده چون ارگان هایی در مدیریت سینما دخالت می کنند که اصلا ساختار این ارگان ها ربطی به سینما ندارد. خلاصه کلام اینکه تا تکلیف وزارت ارشاد با سازمان سینمایی مشخص نشود و تا زمانی که مهار سینما را به دست نگیرند فرصت طلبان همچنان می تازند.و نکته آخر هم بگویم درگذشته (قبل از انقلاب) رسم بر این بود تهیه کننده هایی که فیلم های شان پرفروش می شد به فیلمسازان جوان کمک می کردند تا فیلم های تجربی خود را بسازند نظیر فیلم های سهراب شهیدثالث که در حال حاضر این روحیه هم در بین تهیه کننده های ما وجود ندارد.

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- سینما و دههای که شصت بود!
- دعوت به مجلس عزاداری/ گفتوگو با احمد طالبینژاد درباره فیلم «شازده احتجاب»
- احمد طالبینژاد :بزرگان سینما هم کپیکاری کردهاند/ماجرای شکایت اکبر گلپا از پازولینی
- «کار کثیف»؛ تصویری واقعی و بیاغراق از جامعه
- فیلمهای امیر نادری حدیث نفس اوست/ ماجرای «کات، چابهار» چه بود؟!
- روایت احمد طالبینژاد از فرصتسوزی که در حق جمشید مشایخی شد
- حماسی و شبه اساطیری/ نگاهی به فیلم «غلامرضا تختی»
- یادداشت احمد طالبی نژاد درباره حواشی حضور فراستی در تلویزیون:بهرام که گور می گرفتی …
- سینمایی برای جامعه بشری :سینمای اجتماعی و اصغر فرهادی/یادداشتی از احمد طالبی نژاد
- انتقاد احمد طالبی نژاد از پخش فوتبال در سینماها /ماجرای سودجویی پردیس های سینمایی
- احمد طالبی نژاد : لاتاری و آیینه بغل هم فیلمفارسی اند
- یادداشت احمد طالبی نژاد درباره رقص محمود دولت آبادی در کنسرت لیان/کار خوبی کردی که…
- احمد طالبینژاد در گفتوگو با سینماسینما/ «خوک» یک فیلم مشکوک است
- واکنش مرضیه برومند به انتشار حرف هایش درباره حجاب اجباری
- در حسرت شاهکارهای ساخته نشده/ یادداشتی از احمد طالبی نژاد درباره جشنواره فجر
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آن دقایق جانکاه/ نگاهی به سریال «پوست شیر»
- جشنوارهای در تسخیر فارابی، اوج و حوزه هنری/ فیلمهای بخش سودای سیمرغ فجر چهل و یکم معرفی شدند
- رئیس صداوسیما به رئیسجمهور نامه نوشت/ جدال بر سر «سقوط» بالا گرفت
- نامزدهای جوایز سزار معرفی شدند/ «معصوم» در صدر
- اسکار و سزار زنان فیلمساز را فراموش کردهاند یا…
آخرین ها
- دستور وزیر فرهنگ برای پیگیری ویژه ماجرای توهین به هنرمندان موسیقی
- بهرهبرداری رسمی همراه اول از سامانه بیسیم «آواک»
- پوستر «کاپیتان» رونمایی شد
- آیا دبیر احتمال بیرونقی جشنواره را میدهد؟/ فرش قرمز نداریم/ احتمال حذف سیمرغ مردمی
- «بهشت تبهکاران» به جشنواره فجر میرسد؟
- باز هم سیمرغ حذف میشود؟/ ابهام در ثبت آرای مردمی چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر
- انتشار جدول اکران سینماهای مردمی چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر
- «کت چرمی» راهی فجر ۴۱ میشود/ رونمایی از لوگو
- در جبهه غرب خبری نیست؛ چیزهایی که نمیدانی
- کیانیان : با تحریم جشنواره مخالفم / باید بگذاریم کسانی که به جشنواره اعتقاد دارند، آن را برگزار کنند
- پوستر «در آغوش درخت» منتشر شد/ تلاشهای یک خانواده در آستانه فروپاشی
- «خانه خاموش» بهترین مستند جشنواره بینالمللی فیپاداک شد
- اکران آنلاین فیلم کوتاه ایرانی در جشنوارهای در انگلیس
- میـراث بر بـاد رفتـه
- گفتوگو با همایون اسعدیان؛ محکوم کردن فعالیت هنری به فاشیسم میانجامد/ ایجاد دو هزار فرصت شغلی از سوی بنیاد سینمایی فارابی صحت ندارد
- واکنش اتحادیه تهیهکنندگان سینما به اظهارات تهیهکننده خالتور
- تئاتر شهری که مصرفش کردیم
- ادای دین «هوک» به سیستان و بلوچستان/ اولین تصویر از فیلم حسین ریگی منتشر شد
- برندگان ساندنس معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در جشنواره مستقلها
- واکنش آکادمی اسکار به یک نامزدی مشکوک
- اطلاعات و اولین عکس «آه سرد» رونمایی شد/ فیلمی با حال و هوای متفاوت
- همکاری قربانیان با جانیان/ نگاهی به مستند «آخرین روزها»
- اعتراض به درخواست فیلترکردن یک پلتفرم/ نامه سرگشاده انجمن صنفی ویاودیها به رئیس صداوسیما
- خانه هنرمندان ایران میزبان «سرزمین خیالی من» میشود/ اعتراضاتی که با بلیت مترو کلید خورد
- در چهارمین نشست «بازیابی» مطرح شد؛ کوک کردن ساز «اعتراض» در جامعه موسیقی/ هیچکس به داد ما نمیرسد
- نخستین تصویر و اطلاعات از فیلم پر بازیگر جشنواره فجر/ «یادگار جنوب» آماده نمایش شد
- آخرین آمار فروش سینماها در فاصله پنج روز تا جشنواره فجر
- پانتهآ پناهیها در نمایی از «کاپیتان»/ اولین تصویر فیلم منتشر شد
- رئیس صداوسیما به رئیسجمهور نامه نوشت/ جدال بر سر «سقوط» بالا گرفت
- انگیزه استفاده از ۵G با مقرراتگذاری هوشمند و حمایتهای دولتی بوجود میآید