فرزانه متین- جدیدترین ساخته رضا میرکریمی،فیلم «قصر شیرین» این روزها از بحث برانگیزترین فیلم ها بر روی پرده اکران است.فیلمی که هم مخالف دارد و هم موافق،پس اثری است که حتما نباید تماشای آن را از دست داد .
قصر شیرین از نظر درام اثری متوسط است که به ژانر جاده ای منتهی می شود و بی شباهت به فیلم دیگر کریمی،«خیلی دور،خیلی نزدیک» نیست.یکی از دغدغه های این فیلمساز ، پرداختن به روابط بین افراد در یک خانواده است مانند آنچه که در اثرهای قبلی او «یه حبه قند»،«خیلی دور، خیلی نزدیک» و « دختر» دیدیم و این رو به ریشه یابی مشکلات زندگی از نگاه خود می پردازد.قصر شیرین را نمی توان در کارنامه میرکریمی اثری متوسط برشمرد چرا که با رعایت استاندارها، اثری عالی یه شمارمی رود.
قصرشیرین، روایتگر داستان مردی به نام جلال با نقش آفرینی متفاوت حامد بهداد است که بعد از چند سال که همسر(شیرین) و فرزندانش را ترک کرده و همسری دیگر به اختیار گرفته است بعد از با خبر شدن از مرگ مغزی شیرین، به شهرش باز می گردد و به اجبار دو فرزند خردسالش رابا خود می برد و سفر جاده ایی آغاز می شود.بخش اصلی فیلم در همین جاده پر پیچ و خمی است که نمادی از زندگی محسوب می شود؛ سراسر فراز و فرود و سربالایی و سراشیبی که در طی آن به صورت قطره چکانی با تغییر و تحول جلال روبه رو می شویم که از مردی گریزان از مسئولیت فرزندانش، به تدریج تحول پیدا می کند و خانواده اولش در الویت قرار می گیرند البته در این قسمت با یک تضاد پر رنگ روبه رو هستیم و آن این است که جلال در نیمه ی راه همسر دومش را از ماشین پیاده می کند و زن از قصه بیرون می رود و این همان نقطه ایست مخالفان فیلم بر روی آن انگشت گذاشته اند.
یکی ازجذابیت های داستان، شخصیت غایب شیرین است که اسم فیلم به نام او گره خورده است که قصری مالامال سراسر شادی و خوشبختی را به آنها نوید داده است. ما هیچ شاتی از وی نمی بینیم اما این شخصیت غائب نقش بسیار مهمی در روند فیلم دارد.زنی مستقل، خود ساخته و مادری نمونه که دو فرزندش را به بهترین شکل تربیت کرده است که با همان زبان خردسالی شان می توانند پدر عبوس و عصبی‌شان را کنترل کنند.شخصیت شیرین به حدی پر رنگ است که مخاطب تا انتهای فیلم دوست دارد نمایی از گذشته ی وی ببیند.بازی علی و سارا، فرزندان شیرین و جلال به حدی ملموس وشیرین است که کیفیتش در سینمای ایران قابل ستایش است.
میرکریمی با زبانی ساده، فیلمی پیچیده و سرشار از نماد ساخته است هرچند که برخی موارد در هاله ایی از ابهام است.ابعاد پنهانی جلال به خوبی نشان داده نشده است،مقدمه فیلم طولانی وحوصله بر است که با شروع سفر جاده ایی، فیلمبرداری وموسیقی منحصربه فردش کسالت را از تن مخاطب بیرون می آورد.
آنچه که مخاطب بعد از تماشای فیلم در ذهنش با آن دست وپنجه نرم می کند این است که جلال قهرمان است یا ضد قهرمان؟