برنامه این هفته سینمامعیار با موضوع نقد و بررسی فیلم «عادت نمی‌کنیم» با حضور مهدی مافی، پیمان جعفری تهیه کننده، سید آریا قریشی و پوریا ذوالفقاری منتقد وبا مجری کار‌شناسی امیر عباس صباغ برگزار شد.به گزارش سینماسینما، پیمان جعفری تهیه‌کننده «عادت نمی‌کنیم» درباره اوضاع اکران و حواشی فیلم توضیح داد و گفت: الحمدلله بر خلاف اتفاقاتی که برای فیلم افتاد فروشمان خیلی خوب است، الآن به باشگاه میلیاردی‌ها می‌پیوندیم و مردم رو به سینما آورده‌اند، امیدواریم با پخش‌کننده صحبت کنیم تا تعداد سینما‌هایمان بیشتر شود.
وی توضیح مختصری نیز در ارتباط با انتخاب عوامل این اثر داد و اظهار داشت: فیلمبرداری این کار به عللی عقب افتاد و چون آقای سعدی فیلم دیگری در دست تهیه داشتند و طبق قوانین ارشاد نمی‌توان بیش از یک فیلم همزمان کار کرد از من خواستند به عنوان تهیه‌کننده در خدمت فیلم باشم، از بازیگران خانم تهرانی، آقای فروتن، خانم بیات و آقای آذرنگ ممنونم که سر این فیلم آمدند.
«عادت نمی‌کنیم» شبیه کارهای فرهادی است
آریا قریشی به شباهت این فیلم با کارهای اصغر فرهادی اشاره کرد و بیان داشت: در نما‌ها همان سبک آقای فرهادی به خصوص در جدایی نادر از سیمین را می‌بینیم، یا حتی موارد جزئی‌تر مثل آهنگ شب بخیر کوچولو که در آن فیلم پخش می‌شود گویا اینجا به صورت تحمیلی وارد شده که ارجاع به آن به نظر می‌رسد، هرچند الگوبرداری از یک فیلم خاص مشکلی ندارد و نکته منفی نیست و مهم این است که نتیجه چیست اما اینجا اتفاقی نیفتاده است.
پوریا ذوالفقاری نیز گفت: فیلم، یادآور آثار اصغر فرهادی است و پایانش یادآور پایان چهارشنبه سوری هست ولی ابراهیمیان ثابت کرده با بازیگران شناخته شده و داستان‌هایی که برای طیف گسترده‌ای از مخاطبان ملموس باشد می‌خواهد در جریان اصلی فیلم بسازد و این سینمای محافظه‌کار است.
قریشی دربارۀ نقاط ضعف و قوت فیلم یادآور شد: در کلیت کار ضعف‌هایی وجود دارد که مشکل ایجاد می‌کند و پیشرفت داستانی در ابعاد مختلف ناقص است ولی گره را به نتیجه می‌رساند و نکته مثبتش این است که فیلم خوش ریتمی هست و در آن برای ایجاد گره و تعلیق اندازه رعایت شده است. فیلم چیزهای دیگری مثل بحث زمین و سند و… اضافه می‌کند تا به کشش ماجرا اضافه کند که در نهایت رها می‌شوند و به ماجرای اصلی برمی‌گردد.
ذوالفقاری در ادامه صحبت‌های وی، خاطرنشان کرد: فیلم الگوی مشخصی در فیلمنامه دارد از این نظر که گویا فیلمنامه را با ماشین‌حساب نوشته که چه اطلاعاتی را کجا بدهیم اما نتیجه روابط، علت و معلولی نیست و موقعیت‌ها در کنار هم چیده شده‌اند. این فیلم مشکل ریتم ندارد و به لحاظ صداگذاری هم فوق‌العاده است، پاشنه آشیل فیلم محمدرضا فروتن است و اگر دهان باز کند درام تمام می‌شود و سکوت او نقطه ضعف اصلی فیلم است.
سکوت شخصیت احمد در فیلم توجیه منطقی ندارد
قریشی به سکوت بی‌منطق محمدرضا فروتن در این اثر پرداخت و گفت: شخصیت احمد حتی در مقابل هدیه تهرانی و وکیل هم سکوت می‌کند و این توجیه منطقی ندارد و مشکل ایجاد می‌کند، اینجا سکوت جزوی از جهان‌بینی شخصیت یا فیلم نیست و یک عنصر زائد است که زمان فیلم را طولانی‌تر می‌کند.
ذوالفقاری میزان تقطیع را برای چنین روایت آرامی، مناسب ندانست و اضافه کرد: اینجا فیلم تا اندازه‌ای به دامی می‌افتد که نیما جاویدی در «ملبورن» کاملاً به دامش افتاد یعنی به جای اینکه تنش را از دل روابط بیرون بیاورد، تنش را از بیرون تزریق می‌کند. این میزان جداسازی باعث شده حس کنید با ساختاری خیلی معمولی هم می‌توانست مرا پیش ببرد. اینجا دو خانه هست که مثل هم هستند و ارتباطی با کاراکتر‌هایشان ندارند و این مشکل در تدوین حل نمی‌شود.
مجری برنامه سؤال کرد: «ابراهیمیان در این فیلم سه نقش داشته، هم فیلمنامه را با همکاری سارا سلطانی نوشته، هم کارگردان بوده و هم در تدوین نقش داشته است، این را به نفع فیلم می‌دانید یا به ضرر آن؟»
قریشی در پاسخ بیان داشت: کمتر پیش آمده خود کارگردان مستقیماً تدوین را بر عهده بگیرد ولی در مورد فیلمنامه مشکلی که وجود دارد این است که برخی فیلمسازان فکر می‌کنند اگر فیلمنامه را خودشان ننویسند منتقدان، فیلم را فیلم او نمی‌دانند در حالی که اینطور نیست.
ذوالفقاری به حواشی فیلم اشاره کوتاهی کرد و گفت: با اتفاقی که برای اکران فیلم و پخش تیزر و… رخ داد امیدوارم هم مسئولین و هم معترضین بدانند واقعاً شرایط طبیعی نقد فیلم را از بین می‌برد و اولین چیزی که نادیده گرفته می‌شود نگاه سینمایی است و خوشحالم مشکل این فیلم خیلی زود حل شد.
تقریباً هیچ سکانسی در فیلم خسته‌کننده نیست
قریشی در صحبت‌های پایانی دربارۀ نکات مثبت فیلم خاطرنشان کرد: در اجرا ریتم درونی سکانس‌ها خوب است و تقریباً هیچ سکانسی در فیلم نیست که به طور مجزا خسته‌کننده باشد، تلاش شده تا تم اجتماعی فیلم از طریق یک داستان معمایی پرگره با ریتم نسبتاً تند روایت شود و این نکته مثبتی است. غلبه رنگ اشباع خیلی در نگاه اول به چشم نمی‌آید و این هم خوب است، یکسری ایده‌های هوشمندانه در شخصیت‌ها هست و کدهایی داده می‌شود که آن‌ها را قابل باور می‌کند. در نهایت باید گفت این اثر، فیلم بدی نیست.
منبع: ایلنا