به گزارش سینماسینما، نمایش و نقد و بررسی «زنانی با گوشواره های باروتی» عصر  سه شنبه ۲۲ آبان با حضور رضا فرهمند کارگردان و پوریا ذوالفقاری منتقد و اجرای نغمه دانش آشتیانی در خانه مهر رضا برگزار شد.

در ابتدای این نشست پوریا ذوالفقاری منتقد جلسه با بیان اینکه «گوشواره های باروتی» به شدت دراماتیک است گفت: در سکانسی از فیلم می بینیم کسانی از داعش دفاع می کنند که برادرانشان توسط داعش کشته شده اند و همین موضوع مخاطب را درگیر انگیزه های شخصیت ها می کند و علاوه بر آن با فیلم های داستانی و بخش های خبری که با موضوع داعش ساخته می شود تفاوت زیادی دارد.

او با بیان اینکه «زنانی با گوشواره های باروتی» فیلم منسجمی است، ادامه داد: در این فیلم می بینیم که خبرنگار(نور)  اتفاقات را خیلی عادی تعریف می کند؛ که داعشی ها یک زن را مجبور کرده اند تا گوشت تن کودکش را بخورد. حال سوال این است که این موضوعات و تصاویر تا چه اندازه با برنامه ریزی قبلی بوده و چقدر از آن در موقعیت پیش آمده است؟  آنچه مشخص است این فیلم به جزئیات بسیار دقت کرده و از کنار هیچ چیزی به راحتی نگذشته است.

این منتقد یادآور شد: یکی از موارد جالب فیلم این است که فکر می کنیم چقدر خانواده داعشی ها آسیب دیده‌اند زیرا ما در فیلم خانواده‌هایی را می بینیم که با راهی که شوهرشان رفته موافق هستند.

در ادامه رضا فرهمند کارگردان فیلم نیز گفت: در ابتدا برای تحقیق در مورد این مستند به عراق رفتم و قرار بود شخصیت اصلی فیلم یک مرد باشد اما با صحبت هایی که در آنجا داشتم متوجه شدم که مورد مشابه آن با شخصیت مرد قبلا کار شده است. با نورا شخصیت اصلی فیلم در عراق آشنا شدم و در همان جا متوجه شدم که اساسا زن را با چنین موضوعی در عراق تا به حال نداشته ایم بنابراین فکر کردم فرصت مغتنمی است. با نورا همان جا در مورد فیلم وارد دیالوگ شدم و درواقع پنجره اصلی کارم را پیدا کردم و او هم پذیرفت.

فرهمند ادامه داد: یکی از حقیقت های فیلم این بود که زنان داعشی آزاد و بدون هیچ گونه ترسی صحبت می کردند. من به عنوان فیلمساز باید همان اندازه که به درونیات نور به عنوان یکی از قربانیان داعش حق می دادم به زنان داعشی هم حق می دادم و باید همه وجوه زنان داعشی را می دیدم.

این کارگردان ادامه داد: در اولین نمایش فیلم در جشنواره سینما حقیقت که فیلم بازخوردهای خوبی گرفت متوجه شدیم که پیش فرض های ما صحیح بوده و مخاطب در مواجه با زنان داعشی دچار گیجی و سردرگمی نمی شود. این اولین بار است که در دنیا با زنان داعشی چنین گفت و گوهایی شده است.

او درباره کمپی که در آن فیلمبرداری این اثر انجام شد، گفت: جایی که در آن کمپ قرار گرفته بود منطقه جنگی نبود اما ما آزادانه هم نمی توانستیم در آن رفت و آمد کنیم و همیشه ۲ یا ۳ نفر همراه ما بودند. اتوبوس هایی که زنان  را می آوردند به شدت بازرسی می شد زیر ا تصورشان این بود که شاید زنان زیر لباس ها و یا چادرهایشان عملیات انتحاری انجام دهند. برای ما رسیدن به چیزی که می خواستیم به آن برسیم مهمتر از اتفاقاتی بود که شاید برای ما خطرناک باشد.همه گروه فکر می کردیم که حرکت ما حرفه‌ای است و باید کارمان را درست انجام دهیم.

او درباره اسم فیلم نیز گفت: همانطور که می دانیم گوشواره مخصوص زنان است و باروتی بودن کنایه ای از جنگ است.