سینماسینما، سپیده ابرآویز
«یهوا» فیلم خوشساختی است. برای یک فیلم اولی اثری است استاندارد که کمابیش تعریف درستی از سینما ارائه میدهد. «یهوا» بهشدت متکی بر کارگردانی و بیش از آن طراحی صحنه و لباس است. میشود مدعی شد «یهوا» اگر این فضاسازی و طراحی لباس (و حتی چهرهپردازی) را نداشت، امتیاز بالایی نمیآورد. «یهوا» داستان زنی است که با دختر کوچکش وارد روستایی دورافتاده و خلوت میشود. روستایی که اهالی آن بهوضوح درگیر باورها و سنتها هستند. فیلم از این منظر کاملا مذهبی و اخلاقی و سنتگراست و هیچجا خارج از چهارچوبهای متعارف قدم برنمیدارد. یهوا با آنکه پزشک است و از نظر سطح فرهنگی یک سروگردن از اهالی ده بالاتر است، باز هم در بسیاری موارد همسو و همانند مردم روستا رفتار میکند. او با سقط جنین مخالف است، به زندگی خانوادگی و تعهد معتقد است و مادرانگی برایش تا حد خود را به خطر انداختن و حتی مرگ مهم است. این شیوه روایت و دکوپاژ تا حدود زیادی شبیه به فیلمهای اروپایی دوران جنگ و بیش از همه فیلم «شکلات» ساخته لاسه هالستروم است. همین شباهت میتواند نقطه ضعف «یهوا» باشد؛ فیلمنامهای که حرف تازهای ندارد و همه چیز تقریبا همانطور پیش میرود که باید برود. تمام سکانسها و اتفاقات بعدی – به دلیل چینش خطی – قابل پیشبینیاند و «یهوا» در مقایسه با نمونههای مشابهش به لحاظ فیلمنامه اتفاق بدیعی ندارد.
«یهوا» از نقطه الف شروع میکند؛ از همانجایی که مادر به دختر کوچکش میگوید باید بروند. گام به گام تمام اتفاقات را یک بار نشان میدهد، درحالیکه یک بار قبلا گفته است. شاید نقطه شروع مناسبتر در میانه داستان و جایی بود که یهوا حالا به روستا آمده است. از این لحظه قرار میشد بیننده کشف کند یهوا کیست؟ اینجا چه میکند و پیش از این چه میکرده است؟ در نسخه فعلی اما ما همه اطلاعات را بدون تعلیق درباره یهوا داریم و آنچه مخاطب را به تماشای فیلم تشویق میکند، کارگردانی درست، قاببندیهای سالم و حرکات نرم دوربین است. «یهوا» در موسیقی و تدوین هم موفق است و ضمنا قادر است شادی و غم و عشق و حسرت و مفاهیم زیاد دیگری را در طول فیلم با بیننده قسمت کند و واریتهای باشد از تمام آنچه برای مخاطب جذاب است.
«یهوا» گاه دچار سانتیمانتالیسم میشود (مثل صحنه تلاش برای نجات جان داوید) و گاه به تطویل میافتد (مثل صحنهای که یهوا تمام آنچه را بر او گذشته است، یک بار دیگر در ماشین تعریف میکند)، اما هیچکدام از اینها «یهوا» را به اثری که ارزش دیدن نداشته باشد، تبدیل نمیکند و قطعا میتواند نقطه شروع امیدوارکنندهای برای آناهید آباد باشد.
منبع: ماهنامه هنروتجربه
![](/wp-content/themes/cinemacinema/img/tel.gif)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- ۳ فیلم و یک داور ایرانی در جشنواره ارمنستان
- سلمان فارسی به ارمنستان رفت
- «یه وا» بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در جشنواره ایتالیایی شد
- آناهید آباد: سینمای هنروتجربه نیاز به حمایت صددرصدی دارد/ حتی یک سالن اختصاصی نداریم
- جنگ، فرار و باز هم جنگ/ نگاهی به فیلم «یهوا»
- «یهوا» بهترین فیلم خارجی جشنواره آمریکایی شد
- یک زن، یک راز/ نگاهی به فیلم «یه وا»
- یک درام زنانه، آرام و عمیق/ نگاهی به فیلم «یه وا»
- این دروغ نیست، یه رازه!/ نگاهی به فیلم “یه وا”
- «یه وا» در آمریکا اکران میشود
- جایزه بنیاد بلونلیج ایتالیا برای همایون ارشادی و آناهید آباد
- نمایش «یه وا» در جشنواره فیلم ونیز
- زن مقتدر/ نگاهی به فیلم «یه وا»
- گفتوگو با آناهید آباد، کارگردان فیلم «یه وا»/ فیلمی زنانه و ضد جنگ
- مام میهن/ نگاهی به فیلم «یه وا»
نظر شما
پربازدیدترین ها
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- سعید راد درگذشت
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- پدر، عشق و پسر/ درباره علیرضا داوودنژاد و «در انتهای شب»
آخرین ها
- عشق از راه میرسد/ نگاهی به فیلم «چرا گریه نمیکنی؟»
- معرفی فیلمهای سارایوو ۲۰۲۴/ ۵۴ فیلم در ۴ بخش رقابت میکنند
- فیلم استیو مککویین پایانبخش جشنواره نیویورک ۲۰۲۴ شد
- دو جایزه جشنواره ایتالیایی به «سرنوشتِ» ایرانی رسید
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
- «درون بیرون ۲» پرفروشترین انیمیشن تاریخ شد/ عبور از «یخ زده ۲»
- گفتوگو با مدیر جشنواره ونیز؛ سینما همچنان مؤثرترین راه برای اندیشیدن به دنیای معاصر است
- بهترین مستندهای سال در فهرست نهایی جوایز مستند بریتانیا ۲۰۲۴
- مراسم تشییع زنده یاد سعید راد / گزارش تصویری
- ستارهای که عاشق وطنش بود؛ بدرقه سعید راد به خانه ابدی
- واکنش وزیر ارشاد به انتقادات سینماگران از یک مصوبه
- به مناسبت آغاز ششمین سال فعالیت سوینا منتشر میشود؛ نسخه ویژه نابینایان «راتاتویی» با صدای محسن بهرامی
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- پدر، عشق و پسر/ درباره علیرضا داوودنژاد و «در انتهای شب»
- اعلام فیلمهای جشنواره ونیز؛ «شاهدِ» ایرانی در بخش افقها
- «مرد نمکی» به مثابه یک جریان بوروکراتیک
- جشنواره درسدن به «پریسان» ۳ جایزه داد
- نمایش «پیانو» در جشنواره «بچههای مارانو»
- سینمای ایران تیرماه امسال ۱۲۰ میلیارد فروخت
- سه نمایش جدید روی صحنه عمارت نوفل لوشاتو
- انتشار قسمت دوم نسخه ویژه نابینایان «هزار دستان» با صدای بهروز رضوی
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- فیلمهای بخش هفته منتقدان ونیز معرفی شدند/ فیلم یک سینماگر ایرانی در لیست
- انیمیشن ایرانی نامزد «گل طلایی» چینی شد
- «۱-» در آمریکا رقابت میکند
- سعید راد / گزارش تصویری
- معرفی بازیگران نمایش «رگتیچ»/ آغاز بلیت فروشی
- نمایش و تحلیل فیلم «ساز دهنی» امیر نادری در بنیاد حریری
- سعید راد درگذشت
- انتشار عکس گریم متفاوت رضا عطاران/ «قیف» اکران میشود