یاسمن خلیلی فرد در بانی فیلم نوشت :
«مارموز» یک کمدی سیاسی به کارگردانی کمال تبریزی است؛ فیلمسازی که پیشتر نیز تجربه ساخت چنین فیلم هایی را در کارنامه اش داشته است.
اگر «مارموز» را با «مارمولک» مقایسه کنیم، قطعاً سر و گردنی پایین تر از آن فیلم قرار می گیرد. «مارمولک» به رغم آن که براساس نمونه ای غیرایرانی ساخته شده بود، اما فیلم بسیار روان، جذاب و هوشمندانه ای بود که المان ها و وجوه طنز در آن به خوبی ایرانیزه شده بودند و شوخی هایش بامزه تر و بکرتر از «مارموز» بود. «مارموز» اما فیلم صریح تری است. بیش از آن که هدفش برجسته ساختن المان های کمدی آن باشد، به بخش های غیرکمیک و در واقع سیاسی متکی است. فیلم کوشیده است تا با لحنی طنز، مضامین سیاسی مدنظرش را به شکل جذاب تری مطرح کند و در این زمینه تا حد زیادی موفق عمل کرده است. در واقع فیلم به شکلی کاملاً مستقیم، به بحران ها و مشکلات سیاسی در جامعه می پردازد.
آیدین سیارسریع، فیلمنامه «مارموز» را نوشته است. همین جاست که می توان بر این ادعا مهر تایید زد که هرکس طنزپرداز و روزنامه نگار خوبی باشد، الزاماً یک فیلمنامه نویس موفق نیست. فیلمنامه «مارموز» به طبع جای زیادی برای بهتر شدن داشته است. البته این را نباید فراموش کرد که نوشتن فیلمنامه ای «کمدی- سیاسی» ابداً کار راحتی نیست؛ آن هم با توجه به برخی محدودیت ها و خطوط قرمز که رعایت آن ها الزامی است.
فیلمنامه، ساختاری کاملاً کلاسیک دارد. روایت با معرفی کاراکتر اصلی آغاز می شود، خرده اتفاقاتی منجر به شکل گیری رویکردی تازه در زندگی شخصیت اصلی می شوند و سپس گیر افتادنِ کاراکتر در موقعیتی اشتباه و بروز سوتفاهم ها موقعیت او را دشوار کرده و در داستان گره هایی می اندازد که اوج بخش کمیک کار همین موقعیت هاست. حل و فصل و گره گشایی فیلمنامه به همان شکلی اتفاق می افتد که انتظارش را داریم و در میان همه این رویدادها، یک داستانک عاشقانه البته کمرنگ نیز چاشنی کار می شود تا فیلم در روایت خود دچار یکنواختی نشود.
شخصیت پردازی های فیلم، از نقاط قوت آن است. شخصیت قدرت الله صمدی (با نام کاملاً نمادینش)، می تواند ترکیبی از چند شخصیت حقیقیِ سیاسی باشد که البته به لحاظ ظاهر و برخی خصوصیات اخلاقیِ غالب، کاملاً یادآور رئییس جمهور دولت قبلی است. فیلمنامه نویس به ظرافت، سلسله تحول کاراکتر را به واسطه اتفاقاتی که دور و برش رخ می دهد به تصویر درآورده و می کوشد تا از مثبت یا منفی جلوه دادن او پرهیز کند و در واقع از الگوهای قهرمان پروری دوری گزیند. در واقع آن چه شاید خصوصیت اصلی بیشتر آدم های قصه باشد، منفعت طلبی، دورویی و دورنگی آنهاست؛ آدم هایی که ماهیتشان با آن چه به نظر می رسد تفاوتی صد و هشتاد درجه ای دارد. این آدمها تنها در پی کسب منافع بیشترند و مردم برایشان از کمترین میزان اهمیت برخورداند. این خصوصیت دورنگی و منفعت طبلی، اتفاقاً در قدرت کمرنگ تر از دیگران است و شاید همین صداقت و سادگی اوست که در نهایت او را به آن وضعیت فلاکت بار می رساند. درواقع قدرت نه به جهت زرنگی، بلکه از سر سادگی خود را به دام بالادستی هایی می اندازد که از او به عنوان ابزاری در جهت رسیدن به اهداف خود استفاده می کنند.
در «مارموز» موقعیت های بامزه ای برای کاراکتر رخ می دهد که البته از مولفه های آشنای فیلم های تبریزی است؛ مثلاً سکانس خرید کت و شلوار برای قدرت از سوی دیبا جزو بامزه ترین سکانس های فیلم است؛ همین طور بخشی که قدرت، فریدون نصرت (عضو حزب) را با نصرتِ نوچه خود اشتباه می گیرد … از این نمونه سکانس ها در فیلم کم نیست و همین سکانس ها لحن کمیک خوشایندی را به فضای سیاسی کار تزریق می کنند.
انتخاب حامد بهداد، انتخابی هوشمندانه است. همان قدر که پرویز پرستویی در موفقیت «مارمولک» نقشی بسزا داشت، حضور حامد بهداد نیز در موفقیت «مارموز» و جذابیت آن بسیار موثر است. او به بهترین نحو ممکن نقش خود را ایفا کرده و از کلیشه همیشگی خود کاملاً فاصله گرفته است. «مارموز»، مجموعه درست و جذابی از انتخاب بازیگران دارد. مانی حقیقی شاید دور از ذهن ترین گزینه برای نقشی باشد که ایفا کرده است. آزاده صمدی و ویشکا آسایش نیز انتخاب های مناسبی هستند که بازی های خوبی را هم ارائه کرده اند.
«مارموز» فیلم نسبتاً خوبی در کارنامه سینمایی کمال تبریزی است؛ فیلمی که یادآور کمدی های جذاب او همچون «لیلی با من است»، «مارمولک» و «طبقه حساس» است. فیلمی که قطعاً به لحاظ متن و فرم جای بهتر شدن داشت، اما در حال حاضر نیست. فقط می توان از آن به عنوان یک کمدی سالم و جالب نام برد که می تواند مخاطب را با رضایتی نسبی از سالن خارج کند.
![](/wp-content/themes/cinemacinema/img/tel.gif)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- یک کمدی سالم/ نگاهی به فیلم «جوجه تیغی»
- ایدهای بکر که در سطح ماند/ نگاهی به فیلم «عروسی مردم»
- کتاب صوتی «یادت نرود که …» با صدای المیرا دهقانی منتشر شد
- نمایش سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای آسیایی رُم
- از مارموز تا بنفشه آفریقایی/برگزاری جشنواره فیلمهای ایرانی انجمن فیلم مینیاپولیس در آمریکا
- «مارموز» راهی آرژانتین میشود
- «سینماسینماست»/ نگاهی به فیلم «جهان با من برقص»؛ «ما با مرگ می رقصیم!»
- پسرها فریاد نمی زنند!/ نگاهی به فیلم «اتاق تاریک»
- «سینماسینماست»/ چرا باید جشنواره جهانی فیلم فجر را جدى بگیریم؟
- برترین های سینمای ایران در سال ۹۷ به انتخاب منتقدان سینماسینما / بخش هفتم سعید هاشم زاده و یاسمن خلیلی فرد
- «سینماسینماست»/ از خیال تا واقعیت؛ نگاهی به فیلم «بهشت گمشده» به کارگردانی حمید سلیمیان
- «سینماسینماست»/ از آیزنشتاین تا سولنتسوا
- خانم فیلمساز مقابل دوربین/ درباره عکاسی مستند از زندگی نرگس آبیار
- یادداشت هفتگی «سینما سینماست»/ آشغالهای دوست داشتنی؛ گردهمایی موقعیتها
- پاسخ مهرزاد دانش به نامه اخیر کمال تبریزی و حواشی برنامه میزانسن / عینک سیاست را از چشم بردارید
نظر شما
پربازدیدترین ها
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- سعید راد درگذشت
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
آخرین ها
- عشق از راه میرسد/ نگاهی به فیلم «چرا گریه نمیکنی؟»
- معرفی فیلمهای سارایوو ۲۰۲۴/ ۵۴ فیلم در ۴ بخش رقابت میکنند
- فیلم استیو مککویین پایانبخش جشنواره نیویورک ۲۰۲۴ شد
- دو جایزه جشنواره ایتالیایی به «سرنوشتِ» ایرانی رسید
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
- «درون بیرون ۲» پرفروشترین انیمیشن تاریخ شد/ عبور از «یخ زده ۲»
- گفتوگو با مدیر جشنواره ونیز؛ سینما همچنان مؤثرترین راه برای اندیشیدن به دنیای معاصر است
- بهترین مستندهای سال در فهرست نهایی جوایز مستند بریتانیا ۲۰۲۴
- مراسم تشییع زنده یاد سعید راد / گزارش تصویری
- ستارهای که عاشق وطنش بود؛ بدرقه سعید راد به خانه ابدی
- واکنش وزیر ارشاد به انتقادات سینماگران از یک مصوبه
- به مناسبت آغاز ششمین سال فعالیت سوینا منتشر میشود؛ نسخه ویژه نابینایان «راتاتویی» با صدای محسن بهرامی
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- پدر، عشق و پسر/ درباره علیرضا داوودنژاد و «در انتهای شب»
- اعلام فیلمهای جشنواره ونیز؛ «شاهدِ» ایرانی در بخش افقها
- «مرد نمکی» به مثابه یک جریان بوروکراتیک
- جشنواره درسدن به «پریسان» ۳ جایزه داد
- نمایش «پیانو» در جشنواره «بچههای مارانو»
- سینمای ایران تیرماه امسال ۱۲۰ میلیارد فروخت
- سه نمایش جدید روی صحنه عمارت نوفل لوشاتو
- انتشار قسمت دوم نسخه ویژه نابینایان «هزار دستان» با صدای بهروز رضوی
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- فیلمهای بخش هفته منتقدان ونیز معرفی شدند/ فیلم یک سینماگر ایرانی در لیست
- انیمیشن ایرانی نامزد «گل طلایی» چینی شد
- «۱-» در آمریکا رقابت میکند
- سعید راد / گزارش تصویری
- معرفی بازیگران نمایش «رگتیچ»/ آغاز بلیت فروشی
- نمایش و تحلیل فیلم «ساز دهنی» امیر نادری در بنیاد حریری
- سعید راد درگذشت
- انتشار عکس گریم متفاوت رضا عطاران/ «قیف» اکران میشود