سینماسینما، عسل عباسیان: محمدهادی کریمی نویسنده، کارگردان سینما معتقد است که تجربه‌های زیستی متنوع، متفاوت و درک بصیرانه از موقعیت‌ها می‌تواند یک پژوهش درجه یک را آغاز کند و نتایج خوبی به همراه داشته باشد.
محمدهادی کریمی گفت: پژوهش هراسی از آفات و آسیب‌های نادیده و ناگفته مانده سینمای ایران است. شاید به دلیل اینکه سینما فقط در ساحت یک هنر محدود مانده و متاسفانه به یک صنعت یا هنر صنعت تبدیل نشده است و شاید به این علت که بنیانگذاران سینما در ایران آنرا تنها یک مقوله سرگرم‌ساز (اینترتینمنت) در نظر داشتند.
وی ادامه داد: متاسفانه تا به امروز پژوهش چه در قدم اول برای انتخاب سوژه و نگارش فیلمنامه و چه برای مراحل بعد از تولید و نمایش و تبلیغات امری غیر ضروری و تشریفاتی به نظر رسیده است درحالیکه مقوله پژوهش در همه موارد نامبرده تاثیرگذار است.
این کارگردان سینما خاطرنشان کرد: برخی تصور می‌کنند در کارشان نیازی به تحقیق و پژوهش ندارند و ضرورتی برای پرداختن به آن نمی دانند که این نوع نگاه خود آسیب‌های جدی به همراه خواهد داشت. البته این نکته را هم باید درنظر داشت که شاید ایرادهایی در خروجی‌های پژوهشی وجود داشته باشد و نتایج آنها به گونه‌‌ای باشد که تنها برای کنج کتابخانه‌ها، پر شدن دفتر اندیکاتور ثبت دریافت رساله های دانشگاهی نوشته شده باشند اما با این وجود نمی توان این میزان هراس از پژوهش در سینمای ایران را توجیه کرد؛ کمبودی که همیشه دور از دیدگان تیزبین قرار گرفته و کمتر در هیاهوهای رسانه‌ای توجه‌ها را به خود جلب کرده در حالی که می‌تواند علت‌العلل نارسایی‌های سینما و‌نارضایی های مخاطبان و هنرمندان باشد.
کریمی همچنین بیان داشت: باید درنظر داشت که پژوهش همیشه در قالب رساله‌ها، پایان نامه‌ها، بررسی‌های میدانی و تحقیقات دانشگاهی و… تعریف نمی شود، یک هنرمند با خوب دیدن، ریز بینی و دقت در زیست خود و اطرافیانش می‌تواند پژوهش را در هر زمان و‌مکانی، بدون هیچ سفارش و ابزار ویژه‌ای کلید بزند و تجربه‌های زیستی متنوع و متفاوت و درک بصیرانه از موقعیت‌ها می‌تواند یک پژوهش درجه یک را آغاز کند و به فرجام برساند.
گفتنی است، اختتامیه چهارمین دوره جایزه پژوهش سال سینمایی به دبیری بهروز محمودی بختیاری فروردین ماه ۱۴۰۰ برگزار می‌شود.