کلیدی ترین مسئله امروز ما، مسئله «عقلانیت» است و اگر این عقلانیت، بدل به سازوکار زندگی روزمره تک تک ما شود و در لحظه های سرنوشت ساز هر انتخابی آن را همراه خود داشته باشیم، نه تنها در یک حوزه خاص مثل سیاست، مترقی و دارای حرکتی رو به جلو خواهیم شد بلکه در دیگر شئون زندگی فردی و اجتماعی هم شاهد حل بسیاری از معضلات و کاهش بسیاری از آسیب ها خواهیم بود. اما هر گاه بحث انتخابات- خصوصا انتخابات ریاست جمهوری- در کشور مطرح می شود، مسئله عقلانیت، اهمیتی چندجانبه به خود می گیرد چراکه یکی از فرصت های مشارکت در سرنوشت و آینده پیش روی مردم قرار می گیرد.
هیچ گاه یک فرد سیاسی نبوده ام و در زمینه مسائل مربوط به سیاست اظهارنظر نکرده ام اما به عنوان یک شهروند در سه سال واندی که از عمر دولت یازدهم گذشته، شاهد بوده ام که نتیجه یک انتخاب درست می تواند بهبود روابط ما با دنیا باشد. دولتمردان ما بخش عمده ای از وقت خود را در این دولت صرف حل مسئله هسته ای و کنارزدن تحریم ها کردند. تلاشی که شبانه روزی ادامه داشت تا از واردشدن ضربه های بیشتر به پیکره معیشت مردم جلوگیری شود. یک انتخاب خوب می تواند شخصیتی مثل آقای ظریف را به ما معرفی کند؛ سرداری سیاسی که از آزمون مهم برجام، سربلند بیرون آمد و در تمام روزهای مذاکرات فشرده ایران با جهان غرب، تمام هم وغمش این بود که بتواند پیام ایرانیان را از دریچه صلح به جهان بگوید. حال اما نوبت یک برنامه داخلی برای رسیدگی به موضوعات درونی کشور است؛ حالا وقت استفاده جدی از عقلانیت برای یک انتخاب درست است، انتخابی که بتواند ما را با دولتمردانی مواجه کند که با عزم راسخ برای بهبود اوضاع آمده اند نه بازگشت به نقطه قبل. پس از چهار سال که دولت در کار حلِ مشکلات به وجودآمده از سوی دولت قبل و بهبود روابط ایران و دنیا بود، حالا نوبت پرداختن به آینده از دریچه امور داخلی کشور است. رسیدگی به وضع معیشت و اشتغال، رسیدگی به حوزه فرهنگی و ایجاد یک سیاست گذاری واحد در این عرصه، تزریق بودجه های لازم به پیکره بی توانی به اسم سینما و حل معضلات اجتماعی برآمده از وضع نه چندان خوب اقتصادی مردم، نیازمند یک دولت خوب است. دو دولت خوب نیازمند یک انتخاب درست و انتخاب درست تنها با محوریت عقلانیت امکان پذیر است.