سینماسینما، یاسمن خلیلی فرد:

انیمیشن «آخرین داستان» از دو جهت اثری درخشان و قابل توجه است. اول این¬که این انیمیشن در اجرا بسیار تمیز و شسته رفته است و دوم از آن جهت که به سراغ یک داستان اصیل از شاهنامه رفته و بر اساس اسطوره های کهن فارسی بستر خود را شکل می دهد.
انیمیشن «آخرین داستان» به لحاظ نوع روایت و انتخاب داستان، این حُسن را هم دارد که هم می تواند مخاطب بزرگسال را با خود همراه کند و هم قادر به جلب نظر مخاطب خردسال است.
این انیمیشن داستان روان و جذابی دارد و با آن که اثری حماسی و اساطیریست ریتم خود را تا پایان حفظ کرده و کم پیش می آید بیننده حین تماشایش احساس خستگی کند.
قطب “خیر” و “شر” که از عناصر مهم تقابل در اساطیر کهن و داستان های الهام گرفته از شاهنامه است، در این فیلم انیمیشن کاملاً نمایان می شوند و همین تقابل خیر و شر و به عبارتی قهرمان و ضدقهرمان است که خط اصلی داستان را به روایت های کلاسیک جذاب و انیمیشن های قدیمی تر دوبعدی کمپانی هایی چون والت دیزنی نزدیک می کند و در جریان همین رویارویی ست که شخصیت ها در مسیر داستان شکل گرفته و تکامل می یابند.
با توجه به این که مخاطب امروزی به تماشای انیمیشن های سه بعدی عادت کرده، این که رهگذر به سراغ خلق یک فیلم انیمیشن دوبعدی می رود شاید در نگاه اول ریسک بزرگی به نظر برسد اما همین اتصال به علایق نوستالژیک کلاسیک مخاطبان و اثبات این امر به آن ها که در حال تماشای یک “انیمیشن” هستند و نه یک فیلم سینمایی شاید از دلایل موفقیت کار به شمار آید.
کار، همچون بسیاری از فیلم های انیمیشن حرفه ای جهان، از صداپیشگان مشهور استفاده می کند و انتخاب درست این صداپیشگان از برگ های برنده ی فیلم است. بافت و جنس صدای حامد بهداد، اشکان خطیبی ، لیلا حاتمی و بیتا فرهی که صداهای اصلی کار را می گویند کاملاً بر قالب وجوه مختلف فیزیکی و خلق و خویی کاراکترها نشسته و کاملاً ملموس و باورپذیر از آب درآمده است.
در نهایت باید عنوان کنم تماشای انیمیشن «آخرین داستان» از آن دست تجربیات نابی ست که نباید از دستش داد و اشکان رهگذر با ساخت این انیمیشن ثابت می کند که برای لذت از یک اثر پویانمایی الزاماً آن اثر نباید هالیوودی یا سه بعدی باشد بلکه یک داستان روان و شریف پارسی می تواند بهترین فیلم انیمیشن را برای مخاطبین ایرانی و حتی جهانی انیمیشن فراهم آورد.