سینماسینما، محسن جعفری راد:

جشن امسال انجمن نویسندگان و منتقدان سینمایی، به خاطر شیوه انتخاب و برگزیدگانش که به معنی دقیق کلمه،به شکل شایسته انتخاب شدند، باعث افتخار ما می شود،چون عضو آن هستیم. هر چند بیش از ۴۰۰ عضو دارد که فقط ۱۰۰ نفر نویسنده سینمایی و منتقد سینما هستند اما به هر حال با همین بضاعت از خیلی از جشنواره ها معتبرتر است.

ولی نکته ای که باعث می شود کیف ما از برگزاری جشن امسال ناکوک شود،تلاش بیهوده و نچسب برخی از افراد برای مطرح شدن و دیده شدن است. مصراق بارز این رویه، استفاده غلام عباس فاضلی از تریبون جشن برای برجسته کردن خودش است. در واقع اطلاعات عمومی ما را بالا برد! وقتی مستقیم و غیر مستقیم گفت که تحصیلات سینمایی دارد و منتقد سینماست و انتظامی ها به او زنگ می زدند.  این کمبود اعتماد بنفس و استفاده از هر ابزاری برای دیده شدن،با روحیات کسانی متناسب است که قلم و نوشته هایشان دیده نمی شود و به هر شکل و قیمتی می خواهند خودشان را به عنوان منتقد به مخاطب تحمیل کنند. در صورتی که اتفاقا منتقد از دیده شدن خودش اجتناب می کند و به تاثیر متنش می اندیشد.

اگر عذر جمشید مشایخی برای تاختن به انتظامی، به خاطر کهولت سن موجه بود،هیچ توجیهی برای رفتار مبتنی بر بی احترامی فاضلی وجود ندارد. اگر قراربر  تلافی باشد که از این رابطه ها خیلی از منتقدان با سینماگران داشته اند اما در شان و منزلت خودشان نمی بینند که در حال و هوای یک جشن ، انتقام خودشان را از زمین و زمان بگیرند. بلکه آداب حضور و احترام را رعایت می کنند. فاضلی کار را به جایی رساند که نوید محمدزاده که جزو کم حرف ترین بازیگران است در مواقعی که پشت میکروفن قرار بگیرد،این بار چند دقیقه و با عصبانیت حرف بزند .

نکته دیگر به نظرات فله ای فاضلی بر می گردد. به شکل فله ای و با کلی گویی می گوید که انتظامی طی سه دهه خودش را تکرار کرده در حالیکه بازی اش در گاو،ربطی به بانو ندارد و بازی اش در حکم ربطی به اجاره نشین ها ندارد. پیرمرد غرغرویی که فاضلی مثال زده، کجای گاو دیده می شود؟! رضا معروفی حکم به طور کامل فن بیانش با فیلم بانو فرق می کند و یا زبان بدنش و حرکات ظریف چشمانش در فیلم بانو که کاملا با فیلمی مثل روسری آبی تفاوت دارد. به اینها اضافه کنید بازی اش در هامون،مینای شهر خاموش، چهل سالگی و … که مصداق های فراوانی برای تنوع شخصیت ها و بازی ها قابل ذکر است اما فاضلی ها عادت کرده اند به نظرات فله ای.

گاهی یادمان می رود که یک نویسنده و منتقد، سر و کارش با کلمه ، معنی  ، روشنگری و در کل خلق یک متن، مستقل از یک اثر هنری است و انتظار می رود برای تک تک حرف هایشان چه به طور مکتوب و چه به طور شفاهی ، به ضرورت و کارکرد حرف ها بنیندیشید اما متاسفانه،با جو گرفتگی و شتابزدگی باعث یک موقعیت غیر منطقی می شود؛ واقعا گله کردن از انتظامی  کجا و  اهدای جایزه به بهترین فیلمبردار سال کجا؟!

* سینماسینما حق پاسخگویی را برای جناب آقای غلامعباس فاضلی محفوظ می داند.