فرزانه متین درصبا نوشت :فیلم «مرا تا ماه پرواز ده» به کارگردانی گرگ برلانتی بر اساس داستانی از بیل کریستین و کینن فلین ساخته و توسط سونی پیکچرز توزیع شد و توانست ۴۰/۵ میلیون دلار در باکس آفیس جهانی فروش داشته باشد.
از بازیگران مطرح فیلم باید به اسکارلت جوهانسون به عنوان کاراکتر اصلی در نقش کلی جونز یک مدیر تبلیغاتی، چنینگ تینوم در نقش کول دیویس سرپرست اصلی آپولو۱۱ و وودی هارلسون در نقش مو بورکوس یک مامور مخفی دولتی اشاره کرد.
این فیلم مربوط به دهه ۱۹۶۰ و رقابت فضایی بین شوروی و امریکاست در زمانی که بزرگ‌ترین عملیات انسان یعنی قدم گذاشتن بر روی کره ماه رخ می‌دهد. اکنون امریکا برای پیشی گرفتن از شوروی در جهت فرستادن نخستین ماهواره به فضا در صدد است تا خطابه جان اف کندی را در دهه ۶۰ عملی کند و با فرستادن آپولو۱۱، انسان را به ماه بفرستد. در این میان کاخ ریاست جمهوری، شخصی را مسئول می‌کند تا کلی جونز را به عنوان مدیر روابط عمومی و ‌متخصص بازاریابی در این زمینه به کار گیرد و آنها با تهدید کردن کلی که گذشته‌ای پر پیچ و خم داشته او را در عمل انجام شده قرار می‌دهند و کلی راهی فلوریدا می‌شود تا با سرپرست فضایی آپولو۱- همکاری کند که منجر به موقعیت‌های طنز و‌رمانتیک می‌شود.
برلانتی به عنوان یک‌ کارگردان میانه هالیوود سعی کرده یک اثر سطحی به مخاطب ارائه کند. در واقع او داستانش را در مهم‌ترین برهه زمانی تعریف می‌کند؛ در زمان جنگ ویتنام که حسابی سرو صدا کرده بود و رقابت شدید فضایی بین امریکا و شوروی به اوج خود رسیده بود. حالا او این ماجرا را در یک فیلم کمدی سرگرم کننده که حتی ارزش یک بار دیدن را ندارد، به تصویر می‌کشد.
از روی پوستر خود اثر هم می‌توان فهمید که آنچه برای کارگردان مهم بوده؛ طراحی لباس، طراحی صحنه و رنگ و لعاب ستارگان فیلم بوده و بس.
داستان نه تنها عمق ندارد، بلکه با افزودن لحظات کمدی به فیلم، اثری سبک ارائه شده است. روایت چند پاره است و تمرکزی بر روی مسائل مهم  از جمله جنبه‌های فنی دیده نمی‌شود. در اکثر اوقات صحبت از عملیات آپولو ۱ می‌شود بدون آن که توضیحات بیشتری به مخاطب داده شود.
آپولو ۱،قسمتی از پروژه آپولوی ناسا برای آماده‌سازی فرود انسان بر سطح کره ماه بود. این ماموریت در سال ۱۹۶۷ به وقوع پیوست و طی حادثه‌ای مرگبار به علت اشتعال‌زایی مواد داخل سفینه و اکسیژن خالص آن، هر سه فضانورد آپولو۱ که در حال تمرین روی زمین بودند در آتش سوختند و این حادثه باعث شد ناسا تغییرات اساسی در طراحی کپسول فضاپیما بدهد تا اینکه سرانجام در ژوئیه ۱۹۶۹ میلادی، ماموریت آپولو ۱۱ منجر به گام نهادن نخستین انسان بر روی کره ماه شد و تصویر پایین آمدن نیل آرمسترانگ از فضاپیما و گام نهادن او بر ماه به صورت زنده در تلویزیون‌های سراسر جهان پخش شد و آرمان ملی جان اف کندی را برآورده کرد.
با توجه به اهمیت این موضوع، کارگردان اثری را در این برهه زمانی ساخته که نه تنها برداشتی تازه از فرود ماه ارائه نشده بلکه از نظر تاریخی کاملا دقیق نیست. او‌ جسارت آن را نداشته که روایتش را به سمت وسویی بدهد که رقابت‌ها و‌جنبش‌های آن دهه را به تصویر بکشاند.
او یک اثر بسیار معمولی ساخته که در آن وجود کلی جونز، یک افسانه و ایده تخیلی بیش نیست. این مسئله باعث می‌شود از جدیت فیلم کاسته شود. موقعیت‌های کمدی فیلم بسیار نازل است که ذهن مخاطب را به سوی خود نمی‌کشاند.
باید گفت کارگردان، حتی از ستارگان فیلم هم بازی قابل قبولی نگرفته و تنها می‌خواسته اسامی آنها در فیلمش پر رنگ باشد.
در کل  فیلم «مرا تا ماه پرواز ده» یک اثر پرفروش تابستانی نازل است نه بیشتر.