رضا کیانیان، کامبیز درم‌بخش، حسین پاکدل، زهرا اشراقی، رسول یونان، رامبد جوان، لیلی رشیدی و… تنها بخشی از چهره‌هایی هستند که قرار است روز پنجشنبه در پاسخ به فراخوان کتاب‌گردی به کتاب‌فروشی‌های شهر بیایند.
به گزارش سینماسینما، سومین دوره پویش کتاب‌گردی که به ابتکار احمد مسجدجامعی به راه افتاده و در سال‌های گذشته با استقبال چشمگیری از سوی اهالی فرهنگ، هنر، سیاست و عموم مردم همراه بوده، فردا (پنجشنبه، ۲۷ آبان) در سراسر کشور برگزار می‌شود و هنرمندان فراوانی برای شرکت در آن، اعلام حضور کرده‌اند. به این فهرست بلند‌بالا، باید نهادهای صنفی و نیمه‌دولتی را هم اضافه کرد؛ از بنیاد سینمایی فارابی گرفته تا دفاتر انجمن سینمای جوانان، از اتحادیه ناشران گرفته تا انتشاراتی‌هایی که هر یک به نوبه خود برای این روز خاص برنامه‌ای فراهم کرده‌اند. اما چرا کتاب؟ و چرا فراخوان کتاب‌خوانی؟ از دو هنرمند پرسیده‌ایم که کتاب چرا و چگونه می‌تواند زندگی ما را در بستر جامعه، تغییر دهد:
مسئولان پیشگام کتاب‌خوانی باشند
محمد سریر عضو هیأت‌مدیره خانه موسیقی
امسال هفته کتاب و کتاب‌خوانی درست مصادف شده است با هفته هوای آلوده تهران و شاید این هم بهانه‌ای باشد روی بهانه‌های دیگر ما برای کتاب نخریدن و کتاب نخواندن. اصولا سنت مطالعه و حضور هنر در زندگی جاری مردم، به‌عنوان یک امر جنبی، در کشور ما سابقه چندانی ندارد و اگر در حوزه‌های مختلف هنر و مطالعه، اتفاقی برخی مشتاقانه علاقه‌ای نشان می‌دهند، صرفا جنبه تصادفی دارد و خارج از آن، به‌ندرت افرادی را می‌بینیم که به هنر و کتاب‌خوانی توجه داشته باشند. از سوی دیگر، زندگی امروز به‌قدری دچار پیچیدگی شده است که همه خود را از ارتباط با کتاب و هنر، مبرا می‌دانند و حالا که ورود تکنولوژی‌های نوین هم مزید بر علت شده، دیگر اشتیاق به خواندن و گوش‌دادن و دیدن آثار هنری کمتر از گذشته نیز شده است. در میان مسئولان هم، کمتر مسئولی را می‌بینیم که زندگی کاری‌اش محدود به زمانی باشد که در محیط کاری خود سپری می‌کند و شاید کارایی‌نداشتن سیستم اداری در کشور از یک سو و پراکندگی سلسله‌مراتب اداری از سوی دیگر، باعث شده فرصت فراغت آنها به جای مصروف‌شدن در حوزه هنر، صرف حل مشکلات کاری و اداری شود. البته اینها فقط در حوزه مطالعه است؛ چراکه در حوزه هنر، به‌خصوص در بعضی از هنرها، ارتباط مسئولان با یک هنر خاص، در قدیم جلوه چندان خوبی نداشت و اگر مسئولی می‌گفت مثلا به موسیقی علاقه‌مند است، با اما و اگرهای بسیاری مواجه می‌شد. البته وضع در دهه اخیر تا حدودی تغییر کرده و مسئولان تحت‌تأثیر نسل جوان، هنر را تا حدودی به منازل خود برده‌اند که این مسئله را فارغ از توجه به کیفیت آن، می‌توان به‌لحاظ کمّی ستایش کرد؛ اما هنوز شرایط ما را در مسئله مطالعه و توجه به هنر، نمی‌توان با کشورهای پیشرفته شرق و غرب مقایسه کرد؛ چراکه در آنها هیچ شهروندی، حتی از خیر یک دقیقه زمان هم بی‌مطالعه نمی‌گذرد.
کتاب نجاتمان می‌دهد
هانیه توسلی بازیگر سینما
متأسفانه در کشور ما آن‌قدر مشکلات متعددی سر راه چاپ و انتشار کتاب از یک سو و کتاب‌خوانی مردم از سوی دیگر، وجود دارد که فراخوان‌های این‌چنینی حتی در صورت تأثیرگذاری هم، به نوعی باز سطحی و کوتاه‌مدت هستند. اما شاید همین فراخوان که اتفاقا چند سالی است از سوی آقای مسجدجامعی در حال تکرار‌شدن است، بتواند به این سطح، عمق ببخشد و شهروندان بیشتری را با مقوله کتاب و کتاب‌خوانی درگیر کند. اگر نیت چنین فراخوان‌هایی سوق‌دادن جامعه به سوی مطالعه است، باید با فرهنگ‌سازی همراه شود. کتاب از معدود کالاهایی است که باید هر لحظه در تبلیغ آن کوشید و این کوشش، نباید فقط به نصب تابلوهای تبلیغاتی در خیابان‌ها محدود شود. از زمانی که بچه‌ها به مدرسه می‌روند، آنها را با کتاب آشنا کنیم تا این آشنایی، به صورت یک الفت عمیق، در سنین رشد و بزرگ‌سالی، همراه‌شان باشد. در عصری که زندگی مدرن در همه وجوه روزمرگی ما جا باز کرده و انواع تکنولوژی‌ها آمده‌اند تا کتاب‌خوانی آنلاین و راحت شود، باید یاد مردم بیاوریم که کتاب واقعی را دوست داشته باشند؛ حتی اگر عادت کنند به خواندن کتاب از طریق گوشی‌ها و تبلت‌هایشان، باز هم توانسته‌ایم کاری ریشه‌ای انجام دهیم و دوستی مردم را با کتاب قوام ببخشیم. این روزها، در جامعه چیزهایی می‌بینید که نشان از خلأ فرهنگی ما دارند؛ لحن برخی مردم در شبکه‌های اجتماعی، مدل حرف‌زدن آنها با همدیگر در خیابان‌ها، فرهنگ ترافیک، فرهنگ زندگی در شهری با هوای آلوده‌اش، همه و همه نشان از جای خالی کتاب در زندگی روزمره همه ما دارد. یادمان نرود که جامعه کتاب‌خوان، جامعه فرهنگ‌محورتری است از جامعه‌ای که در آن کتاب کم خوانده می‌شود. پس شاید بشود خلأ فرهنگی را که در همه بخش‌های زندگی ما نشانه‌ای به جا گذاشته، با کتاب‌خواندن از بین برد یا کم‌رنگ کرد. شاید حتی روزی برسد که همین کتاب‌ها، بتوانند از ما در برابر مشکلات اجتماعی، فردی و فرهنگی مراقبت کنند.
منبع: شرق