امیر حسین سیادت منتقد سینما در فیس بوک خود نوشت :شاید در دیدارِ نخست سخت بتوان دوستش داشت. آدم را با پیچ و خم‌های تمام ناشدنی‌اش کلافه می‌کند و حتی ممکن است آزار دهد. افسارگسیخته و رام‌نشدنی‌ست و لابد خیلی‌ها را پس می‌زند، همان‌طور که «ماهی و گربه» پس می‌زد. با این همه سخت می‌توان جدّیت و مهارت اجرایی مکری را نادیده گرفت و نگاهِ پیچیده و وسواس و محاسبه‌گریِ کمیابِ او را در طرّاحیِ این هزارتوی غریب تحسین نکرد. فیلم آکنده از چالش و معمّاست و مواجهه‌ی نخست، درست به همین دلیل، تعیین‌کننده است؛ یا تمایلی به حلّ معماهایش نداریم و به کل قیدش را می‌زنیم یا مصمّم می‌شویم به دوباره دیدنش. دیدارِ دوّم برای من بدل به تجربه‌ای دلچسب شد. فیلم آرام آرام درهایش را به رویم گشود و برای ابهاماتِ ریز و درشتی که در ذهنم لانه کرده بودند پاسخ‌هایی جذّاب و مجاب‌کننده داشت که پلّه‌پلّه بالاترش ‌بردند و انگار مرا هم با خود بَر‌کشیدند، و البته در سطوحی تازه ابهاماتی تازه آفرید تا دلیلی باشند برای دیدارِ سوّم. «هجوم» ابداً فیلمِ یک بار دیدن نیست و تردید نکنید که در دیدارهای بعدی به دقّت، حوصله و سماجتِ شما پاداش خواهد داد.