آزاده باقری: اهمیت گروه سنی نوجوان موجب شده تا لزوم ساخت برنامه‌هایی ویژه این دوره در رسانه‌های گوناگون و فضای مجازی احساس شود. بسیاری از کارشناسان بر این عقیده هستند این دوره، مهم‌ترین و تاثیرگذارترین دوره زندگی برای هر فرد محسوب می‌شود. چون این سن، عملا پل ارتباطی است بین دوران کودکی و بزرگسالی و در همین دوران نوجوانی است که فرد می‌تواند بخش اعظمی از آینده خود را شکل دهد. همین موضوع اهمیت ساخت برنامه‌های مخصوص گروه سنی نوجوان را پر رنگ‌تر می‌کند.
در این دوره شخصیت یک نوجوان شکل می‌گیرد و در این میانه نیز دغدغه‌های فکری زیادی نوجوان را با خود درگیر می‌کند و از یک سو هیجان‌های ناشناخته‌ای به نوجوان عارض می شود و از سوی دیگر حس کنجکاوی و پرسش‌های زیادی در مقایسه با مقاطع سنی دیگر برای او به وجود می‌آید. بنابراین پرداختن رسانه‌ها و ارگان‌های مختلف به مسائل مربوط به نوجوانی از اهم موضوعات و اهدافی است که باید در پیشبرد اهداف خودشان در اولویت قرار دهند. اما به نظر می‌رسد این موضوع در اولویت برنامه سازان قرار ندارد.
ساخت برنامه ویژه نوجوان به طوری که هم برای آنها جذاب باشد و هم بتواند مسیر درست را به آنها نشان دهد از جمله مهم‌ترین رسالتی است که برنامه سازان این گروه سنی بر دوش داشته و تلاش می‌کنند تا به مطلوب مورد نظر دست یابند. اما دستاوردها و آنچه از رسانه‌های مختلف چه در تلویزیون و رادیو و چه در سینما و موسیقی در حوزه نوجوان ساخته می‌شود هیچ کدام آنطور که باید و شاید نتوانسته‌اند نمره قابل قبولی دریافت کنند از این رو فقر محتوا در این حوزه به شدت احساس می‌شود.
با وجود آنکه صحبت درباره تولید محتوای مرتبط و کارساز در حوزه نوجوانان بسیار می‌شود؛ اما به نظر می‌رسد نتیجه‌‌ای که حاصل می‌شود، نتیجه‌ای درخور و مورد توجهی نیست و همچنان طیف وسیعی از مخاطبان نوجوان هستند که گرایشی به تماشای برنامه‌هایی که تلاش شده در این حوزه برای آنها ساخته شود، ندارند.
اتفاقی که برخی از کارشناسان و متخصصان حوزه نوجوان بر این عقیده هستند علت اصلی عدم شناخت نوجوان در برنامه سازی‌ها به عدم شناخت خانواده‌ها و عدم تحقیق و نیازسنجی در این زمینه برمی‌گردد. در صورتی که ابتدا باید خانواده‌ها به درستی شناخته شوند. چون نوجوان از دل خانواده بیرون می‌آید. بعد از شناخت درست خانواده است که می‌توان امیدوار بود نوجوانی که به درون جامعه وارد می‌شود را می‌توان شناخت و با او ارتباط برقرار کرد و نیازهایش را متوجه شد و برنامه‌هایی ساخت که مخصوص و ویژه‌ای اوست و او نیز با رویی گشاده از ساخت چنین برنامه‌هایی استقبال کرده و به تماشای آنها می‌نشیند.
نیازسنجی زمانی صورت می‌گیرد که برنامه ساز، نیازهای یک نوجوان را اولویت بندی کند. اولویت بندی نیز از طریق مطالعه، تجسس، پیمایش و تحقیق و انجام کارهای علمی و عملی ممکن خواهد بود. با این مطالعات است که نیازها استخراج می‌شود و برای پاسخ به نیازها و پر کردن خلاهای پیش آمده می‌توان اقدام به ساخت برنامه کرد. اما آنطور که باید و شاید این نوع برنامه سازی‌های درست و با توجه به کشف نیازسنجی‌ها ساخته نمی‌شود. امروز دچار فقر در برنامه سازی هستیم و برای نوجوان‌ها کم کاری بسیاری صورت گرفته شده و بهتر است در زمینه محتواسازی برای این گروه سنی مهم و آینده ساز کشور بیشتر بها داده شود.