افشین هاشمی، مجید برزگر و گیتی خامنه پس از تماشای مستند «درخت زندگی» به کارگردانی هومن بابا نوروزی نظرات خود درباره این فیلم را بیان کردند.

به گزارش سینماسینما، افشین هاشمی با اشاره به این که دیدن سرنوشت بازیگر «خانه دوست کجاست» برایش جالب بوده گفت: «اساسا با این نگاه که اگر شخصی در فیلمی بازی کند، فیلمساز تا آخر عمر مسئول سرنوشت او خواهد بود کاملا مخالفم، این یک همکاری موقت است و بیش از هر کس سرنوشت هر بازیگری بدست خود اوست. خوشبختانه فیلم هم خیلی نرم از کنار این موضوع می گذرد. اما از طرفی دیدن سرنوشت بازیگر فیلم خانه دوست کجاست برایم جالب بود، چون یکی از فیلم های مهم تاریخ سینمای ایران است. خوشبختانه این فیلم شبیه فیلم های دیگری که راجع به آقای کیارستمی ساخته شده و ظاهر شلخته ای دارد نیست زیرا آنها تصور می کنند که واقعیت شلخته است و این اشتباهی ست که بیشتر اوقات راجع به سینمای کیارستمی می شود. سینمای کیارستمی کاملا چیدمان و کات های به موقع است به شکلی که دیده نشود نه اینکه وجود نداشته باشد. از این منظر مستند درخت زندگی فیلم تمیزی ست و ارجاعات اش به فیلم اصلی به گونه ای است که مخاطب آن را دنبال می کند. به هر حال فیلم «درخت زندگی» موضوع بازی نابازیگران را به چالش می کشد اما پاسخی به سوال مطرح شده در فیلم نمی دهد و قضاوتی نمی کند و چون نگاه عمومی جامعه فیلمساز را مسئول سرنوشت بازیگران می داند قضاوت نکردن شاید کمی خطرناک باشد.

مجید برزگر نیز با تبریک به سازندگان این فیلم گفت: لحظاتی از فیلم بسیار تاثیر گذار است و فکر می کنم فیلم مهمی ست و به هر حال درباره یکی از مهم ترین فیلم های تاریخ سینمای ماست. فیلم یاد آور یک فیلم مهم و یک فیلمساز مهم است. فکر می کنم درخت زندگی می توانست با تحلیل دقیق تری پیش برود و بخشهایی از آن موقعیت و تکلیف خودش را روشن کند و ما را به عنوان تماشاگر با دستاورد خودش روبرو کند. اما فکر می کنم که دیدن فیلم درخت زنگی لذت بخش و جذاب است به این خاطر که سویه های دیگری را همچنان از آقای کیارستمی فقید نمایش می دهد و از این نظر قابل اشاره است. امیدوارم تماشاگران زیادی به تماشای این فیلم بیایند و از آن لذت ببرند.

برزگر در پاسخ به این سوال که آیا فیلم کسی را قضات می کند گفت : هنوز نمی دانم که آیا قضاوت نکردن امتیازی برای فیلم محسوب می شود یا خیر، البته در معنای عمومی و کلاسیک قضاوت حرف شما درست است و فیلمساز نباید قضاوت کند اما  به هر حال برای فیلم یک استراتژی وجود دارد و البته سال ها پیش این بحث راجع به آقای بیضایی و باشو هم براه افتاد. به هر حال جادو و رویا سازی سینما برای کودکان و بازیگران بر کسی پوشیده نیست و آن زیست موقت در دوران تولید و نمایش فیلم تاثیری بر آن ها می گذارد که تا آخر عمر دیگر آدم های عادی نخواهند بود، اما فکر می کنم تلاش شما برای قضاوت نکردن موفق بوده است اگر چه گاهی به نظر می آید در بخش هایی از کار فیلمسازان کمی متهم می شوند که آینده بازیگرانشان را چگونه رقم می زنند اگر چه بابک احمدپور می گوید در تمام این سال های پشتم به آقای کیارستمی گرم بود. فیلم را راحت و با لذت دیدم به این خاطر که یک حس و طعمی از آقای کیارستمی در آن هست. به نظر می آید بابک احمدپور بعد از خانه دوست تمام این سال ها با رویا هایش زندگی می کند و این ابدا بد نیست.

گیتی خامنه با اشاره به این که تحت تاثیر فیلم قرار گرفته است گفت: چند دقیقه ای می گذرد که فیلم را تماشا کرده ام و بدون اغراق بگویم که هنوز دارم درجاده های شمال و منطقه درفک و روستای کوکر خاطراتم را مرور می کنم آن زمانی را که در خدمت استاد کیارستمی بودم و از زمان های ناب زندگی من بود و این را هم کاملا بدون اغراق می گویم. فیلم به قدری تاثیر گذار بود که عملا برای این که دوباره به زمان حال بر گردم و خاطرات را بدست فراموشی بسپارم نیاز به تلاش فراوانی دارم. فیلم را فوق العاده دوست داشتم و این را بدون تعارف عرض می کنم و یک نکته بسیار تاثیر گذار در فیلم بود که اگر به آن اشاره نکنم شاید دینم را به عباس کیارستمی ادا نکرده ام. فیلم به زیبایی به عوالم روحی و مقوله زندگی بابک و احمد احمدپور پرداخته است کودکان و ستارگانی که با بازی در فیلمی از کیارستمی سرنوشتان دگرگون شد. به زبان ساده اگر بخوام بگویم چه اتفاقی در زندگی آن ها افتاد باید برگردم به سال ها قبل و زمانی که به خوبی به خاطر دارم که کیارستمی از دغدغه خودش با من گفت. او بیان کرد این بچه ها در این دوره با ماشین های شیک جابجا می شوند و ما به دنبالشان می رویم و در مرکز توجه هستند و در این مقطع زندگیشان کاملا تغییر کرده است. کیارستمی به بازیگرانی که یک بار جلوی دوربین می روند و همین طور نابازیگران اشاره کرد و این یکی از آسیب هایی ست که در فیلم به زیبایی به آن اشاره شده است. بسیاری از ما به دنبال نوعی از زندگی هستیم که درآن دیده و شنیده بشویم و کارمان به ذهن ها سپرده بشود، اما بسیار کم پیش می آید که کسی به این آفت بپردازد. یکی از مشخصه های فوق العاده فیلم به نظرم این بود که کارگردان شنونده خوبی بود و بابک خانه دوست کجاست هم به زیبایی و با صداقت، تمام راز های مگوی زندگی خودش را با مخاطب در میان گذاشت و آرزو می کنم اگر احتمالا با کودکانی از این گروه سنی کار می کنیم، سرنوست آنها برایمان مهم باشد و این مقوله آسیب شناسی در کارمان مغفول نماند.