سیداحسان عمادی در همشهری جوان نوشت :
▪️رضا رشیدپور، پسربچه‌ی ۱۰ ساله‌ای را به برنامه‌اش «حالا خورشید» آورده که مثلاً سلسله‌جبالی از قله‌های افتخار و اعتبار و موفقیت و کامیابی است. تخصصی اصلی‌اش طراحی مفهومی خودرو با «کَتیا» و «تری‌دی مکس» است و تا به حال، هم پهپاد عمودپرواز سه‌وضعیتی طراحی کرده هم قایق تندروی جنگی. از سازمان برنامه و بودجه‌ی کشور حکم مشاوره دارد و از چند دانشگاه داخلی دعوت به همکاری (به‌عنوان استاد طراحی صنعتی). حتی از طرف دو شرکت خودروساز معتبر و بین‌المللیِ «تسلا» و «ولوو» پذیرفته شده.
▪️کلیشه‌ی رؤیایی «پروفسور بالتازار» و «پسر مبتکر». کودک کم‌سن و سال و نخبه‌ای که در علم و فضل و کمال دانشش به منتها درجه‌ی ممکن رسیده اما کسی قدرش را نمی‌داند. نماد تلخی از بی‌توجهی مسئولان و مدیران مملکت به نخبگان جوان و پویا و کوشا.
▪️«حسین عطایی» در نگاه اول، بیننده‌ای که کمی حافظه‌ی تاریخی‌اش کار می‌کند را به یاد دختری که «مدال‌های اتمی» اینشتین را حل کرده بود، یا جوانی که «ماشین سفر در زمان» را اختراع کرده بود، یا آن دیگری که در زیرزمین خانه‌اش با قابلمه و قوطی‌بازکن و فنرِ چاه مستراح، انرژی هسته‌ای تولید کرده بود می‌اندازد. «نخبگان»ی که تا وقتی چند ساعتی از نزدیک باهاشان وقت نگذرانی -البته به شرط این‌که وجود خارجی داشته باشند-، نمی‌فهمی سفیه و متوهم و مریض‌اند یا زرنگ و کلّاش کلاه‌بردار، که فقط خوب سوراخ دعا را پیدا کرده‌اند؛ اما هرچه باشند و نباشند، قاعدتاً نباید از بخش تازه‌های علمی اخبار رسانه‌ی ملی یا صحبت‌های عالی‌ترین مقامات مسئول و اجرایی کشور -وزیر و وکیل و مدیر و رئیس- سر دربیاورند.
▪️فرض که عطایی یکی دیگر از این‌ها نباشد -که اگر رشیدپور کمی درباره‌ی «طراحی مفهومی خودرو» (آن هم با تری‌دی مکس) می‌دانست و اندکی درباره‌اش خوانده بود و در برنامه‌اش راجع بهش صحبت می‌کرد… بگذریم آقا، بگذریم!-؛ باز هم مخاطب از برنامه‌ای که او را به‌عنوان مهمان دعوت کرده، توقع دارد برای حرف‌ها و ادعاهایش جز صحبت‌های خود این طفل معصوم، سند و مدرک دیگری هم نشانش دهد؛ کمی از جزئیات هر کدام از اختراعاتش بگوید، درباره‌ی روش کارشان صحبت کند، برگه‌ی ثبت اختراعش را به نمایش بگذارد، تصویری از دعوت‌نامه‌ی تسلا و ولوو را نشان‌مان دهد، اسم دانشگاه‌هایی که از او دعوت به همکاری کرده‌اند را بیاورد، با تهیه‌کننده‌ی برنامه‌ی «نوآوران» در شبکه‌ی «افق» -که حسین مدعی است کارشناس طراحی خودروی آن است- گپ کوتاهی بزند و… نه که به ذکر جملاتی از این قبیل که «پدرم یک سال و نیم است کارش را کنار گذاشته و فقط پی‌گیر کارهای خود من شده» بسنده کند. به قول «بوشوِگ» در «لوک خوش‌شانس»: «چه پسر خوبی هستی تو!»
▪️رشیدپور از برنامه‌سازهای رده یک تلویزیون ما در زمینه‌ی برنامه‌های گفت‌وگومحور و سرگرمی -و گاهی هم چالشی- محسوب می‌شود. سابقه‌ی برنامه‌های پرمخاطب و محبوبی مثل «مثلث شیشه‌ای» و «شب شیشه‌ای» و «دید در شب» را دارد. خب البته برنامه‌هایش به لحاظ درجه اعتبار و استناد، به پای کارهای عادل فردوسی‌پور و دوقلوهای صفاریان‌پور نمی‌رسد، اما دست‌کم آدم از او دیگر توقع برنامه‌ای در حد و اندازه‌ی آثار بهمن هاشمی و محسن حاجیلو ندارد. ولی وقتی برای او هم برای پیدا کردن مهمانی جنجالی و پرسر و صدا، آوردنش به برنامه و بردنش روی آنتن -آن هم تا به این حد گزنکرده و آماتوری و هیجان‌زده و ذوق‌مرگ و سرسری-، به اولویت اول و آخر بدل می‌شود… آدم حق دارد از خودش و از ایشان بپرسد: «واقعاً به کجا داریم می‌ریم آقای رشیدپور؟»
📌 منتشر شده در شماره ۶۳۶