مصاحبه چهره ها با هم یکی از مقوله هایی است که این سال ها در رسانه های مختلف اعم از دیداری و شنیداری و مکتوب رایج شده است و مخاطب به خاطر اینکه دو چهره روبروی هم می نشینند و درباره موضوعات مختلف صحبت و بحث می کنند، لذت می برد .روز گذشته روزنامه شرق مصاحبه ای را با فائزه هاشمی انجام داد که مصاحبه کننده این گفت و گو بهاره رهنما بازیگر سینما و تلویزیون بود که باعث انتقاد هایی از این دست شد که چرا یک هنرپیشه با یک سیاستمدار مصاحبه کرده است.اما آیا مصاحبه چهره ها با یکدیگر از منظر روزنامه نگاری  حرفه ای است؟ در این نوع گفت  گو ها باید چه مواردی رعایت شود؟ آیا مطبوعات می توانند از این رویه برای فروش بیشتر روزنامه خود استفاده کنند؟

فریدون صدیقی مدرس روزنامه نگاری در این باره به شفقنا رسانه می گوید: مصاحبه چهره ها با هم اتفاق تازه ای نیست از پیش تر بوده و همچنان هم هست مثل  صحنه تلویزیون ،رادیو یا در رسانه های  مکتوب که شامل مجله و روزنامه می باشد.در اینجا می توانم به گفت و گوی کیارستمی با کوروساوا  (کارگردان مشهور ژاپنی)  و یا مصاحبه مهرجویی با کیمیایی اشاره کنم که مصاحبه هایی مفصل درباره اینکه  سینما چگونه رسانه ای است و و چه کارکردی دارد ، انجام شد .به همین خاطر این نوع مصاحبه ها ،رویکرد جدیدی در رسانه ها  نیست .

او ادامه می دهد: اما معمولا در چنین مصاحبه های دو نفر را از یک حوزه و خانواده کاری باشند، روبروی هم قرار می دهند .مثلاً طالبی نژاد که یک منتقد فیلم و کارگردان هم است ،می تواند با یک کارگردان سینما یا تلویزیون مصاحبه کند چرا که هر دو می توانند درباره یک موضوع مشترک صحبت کنند .این خیلی رایج تر است و برای مخاطب هم جذابیت دارد .بنابراین این پدیده، مقوله غیر حرفه ای نیست. فقط ترجیحا از یک خانواده و از یک جنس باشند.چون باعث جذابیت گفت و گو می شود و در واقع مخاطب با دو چهره روبرو است و اگر مصاحبه کننده در جایگاهی باشد که از موضوع و شخصیت مصاحبه شونده آگاهی  داشته باشد بر کیفیت مصاحبه می افزاید.

این پیشکوست روزنامه نگاری با ارزیابی مصاحبه بهاره رهنما با فائزه هاشمی بیان می کند:خانم رهنما بازیگر سینما و تلویزیون و مولف کتاب است، مطالعه دارد و با رسانه غریبه نیست و از طرفی با توجه به شخصیتی که دارد غریبه با فضا و موقعیت سیاسی نیست و از طرفی شخصیت فائزه هاشمی به خاطر  زاویه دید و نگاهی که به پدیده های پیرامون خود دارد به قدری برای مخاطب جذاب است که  همیشه در صحبت هایش تلنگری به موضوعات مختلف دارد و می توانم بگویم همیشه حرفی برای گفتن دارد  و البته آدم جسوری است( فارغ از اینکه حرف هایش درست یا غلط است، بنده این قضاوت را می کنم) و خانم رهنما هم با توجه به اینکه زمانی ستون نویس روزنامه ای بود و به اعتبار سن و سال و موقعیت شخصیتی که دارد ،و  با شناختی که از هر دو دارم به نظرم گفت و گوی جذابی بوده باشد . البته اگر همین چهره ها که روبروی هم برای یک گفت و گوی مفصل می نشینند ، بتوانند موضوع گفت و گو را خوب حرکت دهند و یا از موضوعی راز گشایی کنند طبیعتاً مصاحبه بسیار  جذاب تر خواهد شد.

صدیقی با توضیح درباره اینکه این رویه چهره به چهره چقدر می تواند به گرایش مخاطب به سمت مطبوعات باشد، می گوید:اگر فردی که چنین مصاحبه هایی را انجام دهد  در آن جایگاه و مقام برای انجام یک گفت و گو باشد، بی تردید به خواندن آن مصاحبه خیلی کمک می کند.همانطوری اگر یک روزنامه نگار با تجربه و متخصص در رشته خودش مصاحبه ای انجام دهد او هم می تواند یک مصاحبه جذاب و گیرا خلق کند البته عکس قضیه هم است یعنی امکان اینکه در هر دو مصاحبه ضعف هم دیده شود،بسیار است.

او ادامه می دهد: اگرچه قاعده این است آنچه را که یک روزنامه نگار حرفه ای انجام می دهد به خودی خود باید جذاب باشد. منظورم از حرفه ای این است که کارش را بلد است ،موضوع ،مصاحبه شونده و مخاطب خود را می شناسد که این گفت و گو کجا منتشر می شود و برای کدام مخاطب هدف است . این موارد  خیلی اهمیت دارد که اغلب این موارد را گم می کنیم .البته باید این نکته را یادآور شوم که  مصاحبه خانم رهنما با فائزه هاشمی ،به اعتبار چهره ای که خانم رهنما دارد بیشتر به درد یک مجله می خورد ،مجله ای که می تواند سیاسی هم نباشد ولی از آنجا که شخصیت خانم هاشمی بیشتر سیاسی است پس چنین مصاحبه ای می تواند در روزنامه شرق چاپ شود و خواندنی باشد.