هوشنگ گلمکانی در اینستاگرام خود نوشت :نقاشی‌های تهمینه میلانی در نمایشگاه ناتمامی که برگزار کرد، آثار ضعیفی بودند.
_ کپی‌کاری و سرقت هنری اگر شده کار مذمومی است.
_ علاقه‌ای به اغلب فیلم‌های تهمینه میلانی ندارم. فیلم اخیرش را بیش از نیم‌ساعت نتوانستم تحمل کنم.
_ هر کس حق دارد «آثار»ش را با هر کیفیتی که دارند، در هر زمینه‌ای، هر جا که می‌تواند، از جمله یک گالری بزرگ و معتبر، به نمایش بگذارد‌.
_ هر کسی که صاحب شهرت و اعتباری در جامعه است، طبعا از این اندوخته‌اش در جریان فعالیت‌های اجتماعی و حرفه‌ای‌اش استفاده می‌کند و حتی اگر عزمی در این زمینه وجود نداشته باشد، آن اندوخته به طور خودکار و ناآگاه عمل می‌کند. شما باشید این کار را نمی‌کنید؟
_ تعیین قیمت آثار هنری، خیلی وقت‌ها بدون توجه به کیفیت آن‌ها بستگی به شهرت صاحب اثر، در هر زمینه دیگری، حتی زمینه‌های غیرهنری دارد. در همه جای دنیا.
_ مخاطبان و کارشناسان می‌توانند درباره کیفیت آثار اظهار نظر کنند و در موارد کپی‌کاری و غیره دست به افشاکری بزنند. اما غائله به پا کردن و غوغاسالاری به شیوه چماق‌داران، تناسبی با فعالیت و بحث فرهنگی ندارد.
_ حسادت در جامعه بیداد می‌کند و خیلی از ناکامان و ناراضیان، موفق‌ها را عامل ناکامی خود می‌دانند و دوست دارند انتقام ناکامی‌های خود را از آن‌ها بگیرند. در به زیر کشیدن آدم‌های موفق لذتی‌ست که در تلاش برای موفق شدن نیست.
_ در اندرون هر یک از ما یک سانسورچی و یک دیکتاتور خفته که البته اغلب بیدار است و در قالب اظهار نظر و نقد، خودنمایی می‌کند.