سینماسینما، عزیزالله حاجی مشهدی
نزدیک شدن به برخی از موضوعات در سینمای ما همواره به نوعی دل به دریا زدن نیاز دارد. ژرژ هاشمزاده در نخستین فیلم سینمایی خود، با همراهی مهدی شیرزاد به سراغ موضوعی رفته است که پرداختن به آن، به عنوان نوعی آسیب اجتماعی، کار چندان آسانی نیست.
«در سکوت» به بغض درگلومانده زنی میانسال میپردازد که پس از ۲۳ سال به ایران بازگشته است تا با واگویه رازی رنجآور خود را از یک عذاب وجدان روحفرسا نجات دهد.
استفاده از چند چهره صاحبنام در بازیگری، از فاطمه معتمدآریا گرفته تا سعید پورصمیمی و پانتهآ پناهیها و ویشکا آسایش، تلاشی آگاهانه برای تضمین موفقیت فیلم در پرداختن به یک موضوع بهنسبت تکراری در سینمای ماست. موضوع تکراری اگر با نگاه تازه و بهویژه با پرداختی خلاقانه همراه نباشد، دستکم برای مخاطب حرفهای سینما نمیتواند چندان جذاب باشد.
نمایش «در سکوت» بعد از چهار سال، در گروه سینمای هنر و تجربه، نمیتواند آن را به عنوان اثری تجربهگرا و دارای نوجوییهای آشکار در فرم و ساختار کلی آن جلوه دهد.
ساختار روایی فیلم دارای اشکال است، چراکه وقتی در فیلمنامه با قصه چندان پیچیده و فاقد لایههای چندگانه روبهرو هستیم، ایجاد پیچیدگی در بیان قصه، درست همانند کاربرد نابهجای تعقیدات لفظی در صنعت شعر است که فایدهای جز ایجاد پیچیدگی در بیان شاعرانه ندارد و در اینجا نیز کار سازنده فیلم را در بیان روان و ساده قصه اصلی فیلم دشوار ساخته است.
وقتی با مادری مثل سودابه (فاطمه معتمدآریا)، زنی دانشآموخته و روشنفکر، روبهرو میشویم که حالا به ایران باز گشته است تا با اجرای طرح بسیار سودمند زیستمحیطی تولید انرژی پاک از زباله، به کشورش خدمت کند، انتظار نداریم چنین شخصیتی برای بازگویی هرچند تلخ ستمی که سالها پیش به شکل یک تجاوز وحشیانه بر او رفته است و در فیلم نیز با تصاویری رنگپریده در قالب یک صحنه کوتاه بازگشت به گذشته یادآوری میشود، چندان ناتوان باشد. همه هوش و حواس سودابه از بدو ورود، متوجه پیدا کردن راهی برای نزدیک شدن به دخترش ستاره (سوگل خلیق) است؛ دختری که در تمام سالهای زندگیاش در کنار پدربزرگ و مادربزرگ خود، هر وقت سراغ مادرش را گرفته، پاسخ روشنی نشنیده است. در کنار امتیاز نزدیک شدن کارگردان به موضوعی در متن خط قرمزهای اجتماعی و بازیهای خوب سعید پورصمیمی و فاطمه معتمدآریا، از برخی کمداشتهای فیلم، از جمله نداشتن اوج و فرودهای آشکار و گرهافکنیهای لازم، نمیتوان گذشت. با این همه، تدوین فیلم (کار سیاوش کردجان) را باید یکی از امتیازهای اصلی «در سکوت» به حساب آورد.
منبع: ماهنامه هنروتجربه

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «دوار» به هنر و تجربه میآید/ داستان یک موزیسین عاشق فراموشکار
- کارگردان فیلم مطرح کرد: اهدای بخشی از عواید بلیت فروشی فیلم «ایمو» به زلزلهزدگان شهر خوی
- «درب» بعد از جشنواره فجر اکران میشود
- اکران آنلاین مستند «رنج زیر پوست» در گروه سینمایی هنر و تجربه
- همزمان با اکران و رونمایی از فیلم سینمایی «عینک»؛ هنر و تجربه «سینما اردو» را راهاندازی کرد
- وضعیت اکران فیلمهای «هنروتجربه» چه زمانی مشخص میشود؟
- خزاعی اعلام کرد: مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی متولی فیلمهای هنری و تجربی است/ شکستن انحصار گروه هنروتجربه
- سجادی حسینی: اکرانهای «هنروتجربه» اطلاعرسانی مناسبی ندارد
- رخشان بنی اعتماد: در بیان موضوعات و مسائل اجتماعی به تکرار رسیدهایم
- «کاغذپارهها» از اول بهمن اکران عمومی میشود
- گفتوگو با ژرژ هاشمزاده، کارگردان «در سکوت»/ معتقد به مانیفست دادن نیستم
- ملتهب با روایت سادهانگارانه/ نگاهی به فیلم «در سکوت»
- سکوت به مثابه فریاد/ نگاهی به فیلم “در سکوت”
- رازِ سربهمهرِ لو رفته/ نگاهی به فیلم “در سکوت”
- بلند فکر کردن/ نگاهی به فیلم “در سکوت”
نظر شما
پربازدیدترین ها
- «موسی کلیم الله» بیگ پروداکشن ناامیدکننده
- رونمایی از پوستر «زال و رودابه» در آستانه جشنواره فیلم فجر
- با سانسورچی همراه نشویم، بر سرش فریاد بزنیم
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
- در پی جنجالها در شبکه اجتماعی ایکس؛ بازیگر شخصیت «امیلیا پرز» از اسکار حذف شد
آخرین ها
- «رکسانا»؛ فیلمی که دردها را فریاد میزند
- با مشخص شدن نمایش فیلمهای بخش ویژه؛ «بی سر و صدا» در جشنواره فجر اکران نمیشود
- «بچه مردم»؛ نگاهی جدید به موضوعات تلخ
- «پیرپسر»؛ ناگفتههایی که گفته میشود
- «شوهر ستاره»؛ حقیقتی منبعث از زندگی و تجربهی زیستهی بخشی از زنان
- نهمین روز نمایش آثار جشنواره فیلم فجر / گزارش تصویری
- هیولایی باستانی
- خرد کمتر لذت بیشتر
- با سانسورچی همراه نشویم، بر سرش فریاد بزنیم
- انیمیشن ایران در جشنواره فجر؛ کجا ایستادهایم؟
- در جشنواره فیلمهای ایرانی نیویورک؛ «علت مرگ: نامعلوم» بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد
- «ژن زامبی» از ۲ اسفند روی صحنه میرود
- اعلام برندگان جوایز انتخاب منتقدان؛ «آنورا» بهترین فیلم ۲۰۲۵ شد
- نگاهی به فیلم «ناتوردشت»/ نگهبان پاکیها
- «صددام»؛ کُمدی ای که فقط سالن را پُر کرد
- یک کمدی شیرین و یک فیلم که فقط کام را تلخ میکند
- «غریزه»؛ عاشقانهای ناآرام
- درباره «زال و رودابه»؛ به مهر تو شد بسته دست بدی
- هشتمین روز نمایش آثار جشنواره فیلم فجر / گزارش تصویری
- یاداشتهای جشنواره/ هفت فیلم زیر ذرهبین
- پس از واکنش پوریا شکیبایی به افتتاحیه جشنواره؛ علی ملاقلیپور به استفاده ابزاری از تصویر پدرش و هنرمندان دیگر اعتراض کرد
- حاشیههای جشنواره فیلم فجر؛ مهمانهای بیربط در سینمای رسانه، امتناع عطاران از پاسخ و تقدیم فیلم به فردوسیپور
- علیرضا قربانی برای سالگرد فراق همسرش خواند
- فروش خوب «کیک محبوب من» در اکران فرانسه
- به وقت فرعون
- حاتم بخشیهایی که ابراهیم را از سینمای ایران گرفت
- کدام زنان رهبری ارکستر داوری کن را بهدست گرفتهاند؟
- آقای عطاران اگر قرار نبود به سوالی جواب دهید پس چرا در نشست خبری شرکت کردید؟
- «موسی کلیم الله» بیگ پروداکشن ناامیدکننده
- تنهایی و انزوا رنجی برای آدمیست