سینماسینما، محمدرضا مقدسیان:
اساسا شکلگیری درام بر مبنای قواعد روانشناختی معنا مییابد. این مهم به شکلی خودآگاه یا ناخودآگاه بروز پیدا میکند. درواقع چه بخواهیم و چه نخواهیم، وقتی سراغ خلق درام میرویم و در این مسیر سراغی از شخصیت و ارتباطش با خود، دیگران و محیط اطراف میگیریم، قدم در مسیری گذاشتهایم که ردپای روانشناسی در آن بهوضوح قابل رویت است. در این فضا سراغ گرفتن از درامهای روانشناختی یا درامی درباره روانشناسی میبایست ویژگیای بیش از یک اسم یا تصویری کردن روابط بین شخصیتها را در خود داشته باشد تا تفاوتی قابل معنا با سایر آثار دراماتیک پیدا کند. در این فضا میبایست معنا و مفهوم روانشناختی مدنظر فیلمنامهنویس و کارگردان در ابتدا درک و درونی شود و در ادامه با تکیه بر قواعد فیلمنامهنویسی به سمت تبدیل شدن به فیلمنامه و بعدتر فیلم حرکت کند.
«نوراستنی» بیش از آنکه اثری متعلق به فضای سایکودرام یا حتی اثری درباره خود اختلال روانی «نوراستنی» باشد، اثری چندپاره با ایدهای در حد ایده باقیمانده و روایتی سردرگم است که بیشتر به مشق کردن یک کارگردان جوان برای ساخت اثری تازه میماند تا یک فیلم سینمایی روانشناختی، یا حتی یک فیلم سینمایی ساده و سرراست. در فرهنگ لغت عمید «نوراستنی»[norāsteni] [فرانسوی: neorasthénie] «نوعی بیماری عصبی که با خستگی زیاد، احساس درماندگی و کم شدن تحرک همراه است؛ ضعف اعصاب» تعریف شده است. در تعاریف روانشناختی هم این اختلال در دسته اختلالات ناهماهنگی ذهن و تن دستهبندی شده و اینطور تعریف میشود: «نوراستنی عبارت است از شکایات مستمر و ناراحتکننده از احساس فرسودگی، خستگی و ضعف به همراه شکایات جسمی مانند احساس درد و کوفتگی عضلانی، سردرد و سرگیجه، مشکل خواب، عصبانیت و تحریکپذیری و ناتوانی برای احساس آرامش پس از کار ذهنی مختصر نظیر انجام دادن کار روزمره که مستلزم تلاش ذهنی غیرمعمولی نیست.» اما آیا این تعریف و این محتوا در فیلم قابل اکتشاف است؟ چه ویژگیای در شخصیت اصلی فیلم بروز پیدا کرده است که بتوان آن را از دیگر شخصیتهای با این اختلال تشخیص داد تا درنهایت به تعریفی از این اختلال دست یافت؟ نقطه اتکای داستان کدام شخصیت یا موقعیت است؟ اصولا توجیه و توضیح فیلمنامهنویس و کارگردان برای انتخاب این نام برای این فیلم کجا قابل ردگیری است؟ آیا صرف اینکه بخش زیادی از شهروندان امروز در سراسر دنیا هر یک بخشی از علایم این بیماری را دارند، میتوان بیرمقی شخصیتپردازی کاراکتر اصلی داستان و سایر کاراکترهای اطراف او را توجیه کرد؟ پاسخ منفی است. چه که در علم روانشناسی صرف تشخیص برخی علایم نمیتواند دلیلی بر به مرحله بیماری رسیدن برخی کژی و کاستیهای روانی شود، بلکه شدت این علایم و میزان همنشینی آنها با هم و میزان اعتبار و وزن آنها در زندگی شخص مشکوک به بیماری است که منجر به بیمار یا سالم تشخیص دادن او میشود. به بیان بهتر برای تصویر کردن یک بیمار مبتلا به نوراستنی و دستمایه قرار دادن بیماری او برای روایت داستان و تاثیر و تاثر او از و بر محیط اطراف میبایست ابتدا برای مخاطب این قاعده را وضع کنیم که شخصیت در حال تصویری شدن از نوعی اختلال رفتاری ویژه رنج میبرد و در پی آن سراغ اثرات این اختلال برویم و روابط علی و معلولی را بر بستر این عدم توازن و انحراف از مسیر روتین زندگی ترسیم کنیم.
«نوراستنی» در بهترین حالت روایتی از مقطعی از زندگی پسری جوان است که در گیرودار زندگی و دستوپنجه نرم کردن با سردرگمیهایش به نوعی دچار آسیبهای جدی شده و درنتیجه انزوا از محیط اطراف را در پیش گرفته است.
درواقع شخصیت اصلی داستان «نوراستنی» جنسی از انزوا و جامعهگریزی را در پیش گرفته، چه که در ارتباط برقرار کردن با انسانها و محیط اطراف کممهارت است. در این مسیر جدایی پدر و مادر او از هم و ضربه روحی و احساس بیارزشی درونی که گریبان او را گرفته، منجر به اختلال در رابطهها و تصمیماتش شده است. این ویژگیها همگی شاخصههایی است که در بسیاری از شخصیتهای سینمایی قابل جستوجوست، ولی نام هیچیک از این فیلمها ربط مستقیمی به مقوله تخصصی روانشناسی ندارد. استفاده از عنوانی روانشناختی و سراغ گرفتن از این مقوله در سینما به خودی خود مسئولیتزاست و مخاطب حتما از فیلمساز طلب پژوهش و تسلط بر موضوع را خواهد داشت.
شاید تنها گریزی که در فیلم به روانشناسی زده شده، حضور دختر روانشناس فیلم است که آن هم زیر سایه ماجرای مخالفت برادرش برای فعالیت در این حوزه کمرنگ میشود و مخاطب سردرگم میشود که ماجرا از چه قرار است. تماس تلفنی روانشناس فیلم با پسر جوان برای اینکه ملاقاتها ادامه پیدا کند و احتمالا درمان هم پی گرفته شود، میتواند رگهای از رویکرد روانشناختی فیلم باشد، اما مونولوگهای شخصیت فیلم در انتها در حین دویدن با این رویکرد که باید از دیگران فاصله گرفت، چه که همه انسانها قصد آزار و سوءاستفاده از ما را دارند، آب سردی است که بر سر تلاشهای مخاطب برای کشف نقطه انسجامبخش هدف فیلمساز ریخته میشود. درنهایت این مخاطب است که سردرگم از سالن بیرون میرود و تنها داشتهاش تماشای فیلمی است که نام عجیب و نهچندان آشنایی دارد.
جنسی از تشتت و درهم ریختگی در روایت خردهپیرنگهایی که در قامت یک فیلم ارائه شدهاند، به مخاطب منتقل میشود که بهراحتی میتوان این جنس از عدم تمرکز و بیان نهچندان صریح را به خودی خود دستمایه بررسیهای روانشناختی یا حتی روانکاوی سینمایی قرار داد. با این همه باید پذیرفت ساخت یک فیلم سینمایی بلند با هزینهای تقریبا نزدیک به صفر ریشه در علاقه و انگیزه بالایی دارد که نیازمند همکناری با دانش و تخصص سینمایی و فیلمنامهنویسی است. صرف داشتن انگیزه و دغدغه، در عین ارزشمند و قابل احترام بودن، نمیتواند شرط کافی برای فیلمسازی بلند باشد. این با این فرض نهچندان معتبر مطرح میشود که بپذیریم صرف علاقه و انگیزه میتوان فیلم کوتاه ساخت. که البته به ظن این قلم ساخت فیلم کوتاه نیازمند تخصص و دانش غنیتر، درونیتر و کمینهگراتر است، ورنه هر نمونه بصری با زمان کوتاه را نمیتوان فیلم کوتاه نامید.
ماهنامه هنر و تجربه
![](/wp-content/themes/cinemacinema/img/tel.gif)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- این هنر و تجربه آنتی ویروسی ست بر فیلم های به هرقیمت مسخره
- تحقق آرزوی چندساله فعالان انیمیشن در هنرو تجربه
- جعفر صانعی مقدم: گسترش فعالیتها در سینمای «هنر و تجربه» بستگی به تامین نیازهای مالی دارد
- انتشار تیزر هفته فیلم ایتالیا + ویدئو
- اسامی فیلمهای حاضر در هفته فیلم ایتالیا اعلام شد/ از آثار مورتی تا برتولوچی
- هفته فیلم ایتالیا ۱۱ آذر آغاز میشود/ نمایش آنلاین و رایگان فیلمها
- چهارمین دوره هفته فیلم اروپایی برگزار میشود/ اعلام جزییات رویداد
- نانهای بیات/ نگاهی به فیلم «حوا، مریم، عایشه»
- کدام چریکه؟ کدام بهرام؟/ نگاهی به مستند «چریکه بهرام»
- سالها بایست تا دَم پاک شد/ نگاهی به فیلم «پری»
- فهرست فیلمهای روی پرده در سینماهای «هنروتجربه»/ «منگی» از ۱۵ شهریور میآید
- تابناک: نخستین گامها برای تعطیلی بستر نمایش دهها فیلم سینمایی ایران؟
- قابهای نامتعارف بیمعنی/ نگاهی به فیلم «امیر»
- ابوالفضل جلیلی: مشکل فیلمهای من این است که مردم را به فکر میاندازد
- آئین دیدار با عوامل فیلم «یلدا» برگزار شد/ گپی با فروغ قجابگلو بازیگر فیلم مسعود بخشی
نظر شما
پربازدیدترین ها
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- سعید راد درگذشت
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
آخرین ها
- عشق از راه میرسد/ نگاهی به فیلم «چرا گریه نمیکنی؟»
- معرفی فیلمهای سارایوو ۲۰۲۴/ ۵۴ فیلم در ۴ بخش رقابت میکنند
- فیلم استیو مککویین پایانبخش جشنواره نیویورک ۲۰۲۴ شد
- دو جایزه جشنواره ایتالیایی به «سرنوشتِ» ایرانی رسید
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
- «درون بیرون ۲» پرفروشترین انیمیشن تاریخ شد/ عبور از «یخ زده ۲»
- گفتوگو با مدیر جشنواره ونیز؛ سینما همچنان مؤثرترین راه برای اندیشیدن به دنیای معاصر است
- بهترین مستندهای سال در فهرست نهایی جوایز مستند بریتانیا ۲۰۲۴
- مراسم تشییع زنده یاد سعید راد / گزارش تصویری
- ستارهای که عاشق وطنش بود؛ بدرقه سعید راد به خانه ابدی
- واکنش وزیر ارشاد به انتقادات سینماگران از یک مصوبه
- به مناسبت آغاز ششمین سال فعالیت سوینا منتشر میشود؛ نسخه ویژه نابینایان «راتاتویی» با صدای محسن بهرامی
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- پدر، عشق و پسر/ درباره علیرضا داوودنژاد و «در انتهای شب»
- اعلام فیلمهای جشنواره ونیز؛ «شاهدِ» ایرانی در بخش افقها
- «مرد نمکی» به مثابه یک جریان بوروکراتیک
- جشنواره درسدن به «پریسان» ۳ جایزه داد
- نمایش «پیانو» در جشنواره «بچههای مارانو»
- سینمای ایران تیرماه امسال ۱۲۰ میلیارد فروخت
- سه نمایش جدید روی صحنه عمارت نوفل لوشاتو
- انتشار قسمت دوم نسخه ویژه نابینایان «هزار دستان» با صدای بهروز رضوی
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- فیلمهای بخش هفته منتقدان ونیز معرفی شدند/ فیلم یک سینماگر ایرانی در لیست
- انیمیشن ایرانی نامزد «گل طلایی» چینی شد
- «۱-» در آمریکا رقابت میکند
- سعید راد / گزارش تصویری
- معرفی بازیگران نمایش «رگتیچ»/ آغاز بلیت فروشی
- نمایش و تحلیل فیلم «ساز دهنی» امیر نادری در بنیاد حریری
- سعید راد درگذشت
- انتشار عکس گریم متفاوت رضا عطاران/ «قیف» اکران میشود