سینماسینما، سیدرضا صائمی- «نوراستنی» یک درام روانشناسانه است که البته در روایت تحلیلی آن میتوان نگرشهای جامعهشناختی را هم پیدا کرد. اصلا نام فیلم برگرفته از یک مفهوم یا اختلال عصبی در علم روانشناسی است. نوراستنی یک اختلال عصبی است به معنی ضعف عصبی دائم، سستی کلی دستگاه عصبی. مسئلهای که در بسیاری از افراد جامعه ما، بهویژه نسل جوان، وجود دارد، اما خودآگاهی نسبت به آن نداریم. شهریار پسر جوانی است که در روابط اجتماعیاش دچار سوءتفاهمهایی مثل روابط خواهر-برادری یا بددلی در ارتباطات عاطفیاش میشود که هر یک از این روابط، او را تنهاتر و افسردهتر میکند؛ یک نوع درخودفرورفتگی مزمن و گریز از دیگران. شهریار ۲۵ ساله، که بهشدت دچار افسردگی شده، به توصیه دوستانش به روانشناس مراجعه میکند و به واکاوی مشکلاتش با خانواده و اجتماع میپردازد. بازخوانی این جلسات مشاوره که از طریق فلاشبک و روایت موازی از دو موقعیت متفاوت شهریار صورت میگیرد، ساختار روایی اثر را شکل میدهد.
«نوراستنی» مبتنی بر یک کشمکش درونی – روانی بنا شده، اما آن را در کشمکشهای موقعیت داستانی نیز صورتبندی کرده است. به همین دلیل برخلاف بسیاری از درامهای روانشناختی فضای درونگرایانه و سرد ندارد و ضربآهنگی که فیلمساز به واسطه تقطیع پلانها انتخاب کرده، ریتم مناسبی به آن بخشیده است. در عین اینکه کندی و لختی برساخته موقعیت روانی – عاطفی شخصیت اصلی داستان را درون خود میپروراند. روابط عاطفی و انسانی همواره تحت تاثیر اصطکاکهای بین آنها قرار میگیرد و این مسئله در پیچیدگی و گاه ازهمگسیختگی و تشتت روحی جامعه امروز، عمق و ابعاد بیشتری هم به خود میگیرد. در این وضعیت عصبی، انسانهایی که درهم تنیدگی عاطفی بیشتری دارند، بیش از دیگران در معرض آسیب یا فروپاشی روانی قرار میگیرند. شهریار زخمخورده همین موقعیت پیچیده و بغرنج است که نمیتواند پارادوکسهای اجتماعی را در یک فهم خودآگاهانه درک کند و درنتیجه خودش دچار پارادوکسهای ذهنی و رفتاری میشود و به افسردگی تن میدهد. درواقع «نوراستنی» پارادوکسهای یک ذهن افسرده است که در هضم تضادها و تناقضات عاطفی و احساسی خود دچار مشکل شده و نمیتواند به سازگاری با خود و دیگران برسد.
امید توتونچی از زاویهای متفاوت و عمیق به معضلات و مشکلات نسل جدید در روابط انسانی و عاطفی خود پرداخته که این امتیاز نه فقط در پردازش و درکش از مضمون اثر، که در فرم و روایت آن نیز مشهود است. انتخاب درست و بهاندازه میزانسنها و حفظ ریتم اثر در عین کندی ذاتی قصه و بازی گرفتنهای قابل قبول از بازیگران ناشناسش، نشان میدهد که او جوان بااستعدادی است که درک درستی از زبان سینمایی دارد.
بازنمایی قصه از طریق بازخوانی رفتارشناختی شهریار در اتاق مشاوره کمک میکند فیلمساز بتواند از طریق فیلم به روانشناسی قهرمان قصه خود دست بزند. نریشن و متن گفتاری که از زبان خود او در روایت قصه شاهد هستیم، او را به مخاطب نزدیکتر میکند و احساس همذاتپنداری با او را، هم از حیث سینمایی و دراماتیک و هم از منظر روانشناختی و رفتاری فراهم میکند. درواقع مخاطب، بهویژه نسل جوان، بخشی از کشمکشهای ذهنی و درونی خود در ارتباط با مسائل زندگی را به شکل شفاف و بدون تعارف و شعار و اغراقزدگی در تلاطمهای روحی شهریار میبیند و فیلم هم بدون ملاحظات کلیشهای فرهنگی بهخوبی از پس بازنمایی این موقعیت رنجآور برمیآید. شهریار دارای یک ذهن اتوپیایی و آرمانگرایانه است که نمیتواند پارادوکسهای فردی و اجتماعی را هضم و درونی کند. بنابراین مدام در کشمکش این تضادهای درونی دستوپا میزند و به جایی نمیرسد جز اضمحلال روحی و استیصال روانی خود. او نه میتواند با دیگران کنار بیاید و نه با خودش، بنابراین مدام در حال یک خودویرانگری مزمن است که تنهایی و افسردگی او را بیشتر میکند. از حیث جامعهشناختی هم اگر به قصه نگاه کنیم، گویی او نمیتواند به سازگاری و مفاهمه با نسبیت و تناقضهای جامعه مدرن برسد، بنابراین یک فروپاشی درونی تدریجی را تجربه میکند. «نوراستنی» بهخوبی توانسته در بازنمایی و به تصویر کشیدن پارادوکس رفتاری – روانی نسل جدید در بستر تضادهای اجتماعی، قصهاش را تعریف کند. تماشای این فیلم را از دست ندهید .
ماهنامه هنروتجربه

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- خانه هنرمندان ایران میزبان «سرزمین خیالی من» میشود/ اعتراضاتی که با بلیت مترو کلید خورد
- در چهارمین نشست «بازیابی» مطرح شد؛ کوک کردن ساز «اعتراض» در جامعه موسیقی/ هیچکس به داد ما نمیرسد
- نخستین تصویر و اطلاعات از فیلم پر بازیگر جشنواره فجر/ «یادگار جنوب» آماده نمایش شد
- آخرین آمار فروش سینماها در فاصله پنج روز تا جشنواره فجر
- پانتهآ پناهیها در نمایی از «کاپیتان»/ اولین تصویر فیلم منتشر شد
- رئیس صداوسیما به رئیسجمهور نامه نوشت/ جدال بر سر «سقوط» بالا گرفت
- انگیزه استفاده از ۵G با مقرراتگذاری هوشمند و حمایتهای دولتی بوجود میآید
- اهدای جایزه همراه اول به پایاننامه سال مهندسی کامپیوتر و فناوری اطلاعات
- بازیگر باید پوست کلفت باشد/گفت وگو با مینا عبدی بازیگر
- اسکار و سزار زنان فیلمساز را فراموش کردهاند یا…
- آن دقایق جانکاه/ نگاهی به سریال «پوست شیر»
- صدایی که کلمات را تبدیل به تصویری واضح میکرد/ در یادبود هوشنگ لطیفپور
- تکملهای بر یادداشت رمانتیسم خونبار
- یک اجرای جنونآمیز/ یادداشت کارگردان «ملاقات خصوصی» درباره بازی پریناز ایزدیار
- جشنوارهای در تسخیر فارابی، اوج و حوزه هنری/ فیلمهای بخش سودای سیمرغ فجر چهل و یکم معرفی شدند
- همراه اول با هدف جذب نخبگان و بهعنوان حامی الماس در «نمایشگاه کار» حضور دارد
- «درب» بعد از جشنواره فجر اکران میشود
- نامزدهای جوایز سزار معرفی شدند/ «معصوم» در صدر
- حساسیتها و دشواریهای تولید و عرضه محتوا در ویاودیها بررسی شد
- عرضه آنلاین «مطرب» و «مادر قلب اتمی»
- سینماهای مردمی جشنواره فجر اعلام شدند
- با حضور مسعود شعاری، مهران مهرنیا و فردین خلعتبری؛ مداخلهی هنرمند موسیقی در صورتبندی امروز و فردا بررسی میشود
- نامزدهای اسکار ۲۰۲۳ اعلام شد
- انیمیشن «خانه» بهترین فیلم کوتاه جشنواره فیکا آرژانتین شد
- عاشقانهای که دچار کماقبالی شد/ نگاهی به فیلم «ملاقات خصوصی»
- نیکی کریمی، کیارستمی را به جشنواره برلین بُرد
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای سه فیلمنامه
- مثل یک خانواده بزرگ و صمیمی در دوران طلایی مطبوعات/ در یادبود ابوالحسن مختاباد
- «بیمادر» بهترین فیلم جشنواره بینالمللی داکا شد
- فهرست فیلمهای جشنواره برلین کامل شد / یک کارگردان ایرانی در بخش «مواجهه»