، تهیه‌کننده و کارگردان درباره مصوبه جدید سازمان سینمایی گفت:مصوبه جدید سازمان سینمایی (هر تهیه‌کننده در سینما بیش از دو فیلم را نمی‌تواند به‌صورت هم‌زمان تهیه و تولید کند) در ابتدا اتفاق مثبتی به نظر می‌رسد که می‌تواند از سِری‌دوزی یا سِری‌سازی در امر تهیه‌کنندگی سینما جلوگیری کند. ولی نکته غم‌انگیز این است که راه ساده دورزدن این قانون استفاده از تهیه‌کنندگان صوری است که آفتی بزرگ‌تر برای سینمای ایران هستند؛ کسانی که صرفا یک کارت تهیه‌کنندگی دارند و بدون هیچ زحمت و فکری پول یا درصدی می‌گیرند و به‌صورت صوری پروانه ساخت را می‌گیرند و تمام! البته جای خوشحالی است که این تهیه‌کنندگان صوری اقلیت بسیار کوچکی در میان تهیه‌کنندگان اصیل سینمای ایران هستند.
البته از یک منظر هم می‌توان تهیه‌کنندگان پرکار سینما را حداقل نعمتی برای گذران معیشت اهالی سینما دانست چون تجربه نشان داده این تهیه‌کنندگان وقتی از سِری‌دوزی به تک‌دوزی بیفتند تأثیری بر کیفیت کارشان گذاشته نمی‌شود!
بهتر است برای نجات سینمای به‌کمارفته فعلی! راه‌حل بهتری پیدا کرد که به نظرم حضور بیشتر تهیه‌کنندگان اصیل و خردمند یا تهیه‌کننده- کارگردان‌های امتحان‌پس‌داده است که گروه دوم خوشبختانه هیچ‌گاه به امر سِری‌دوزی سینمایی نیفتادند که به چنین قانونی نیازمند شویم.
البته این حرف‌های من به‌عنوان یک تهیه‌کننده سینما بود ولی از منظر کارگردانی مثل من، که هر چهار، پنج‌سال یک‌بار و بعد از ماراتنی نفس‌گیر اجازه ساخت فیلم (لطفا دقت کنید فقط ساخت و نه نمایش!) پیدا می‌کنم، این تهیه‌کنندگان سِری‌دوز و پرکار سینمای به‌کمارفته ایران، ازمابهترانی هستند که امیدوارم سود هر فیلمی که در این دنیا می‌سازند نوش جانشان باشد و مطمئنم خداوند اجر زحمات فرهنگی‌شان را در آن دنیا به‌درستی و با سیمرغ‌های آتشین خواهد داد!
منبع: روزنامه شرق