آرامه اعتمادی منتقد سینما در اینستاگرام خود نوشت :پس از اظهارات شفاف ابراهیم داروغه‌زاده در برنامه‌ای تلویزیونی، تیترهای رسانه‌ها بار دیگر می‌گویند؛ ابراهیم حاتمی‌کیا تمایل ندارد گزارش یک جشن اکران شود!
این عدم میل او برای اکران فیلمش شاید هوشمندانه‌ترین بازی و تصمیم او در دهه گذشته است. به همین دلیل هم تا به حال تلاشی آشکار و عیان برای رفع توقیف این فیلم نکرده است، اگر فیلمش در کنار مردم قرار می‌گرفت، او هم مثل خیلی دیگر از کسانی که فریاد سر می‌دادند، بلندگویش را دستش می‌گرفت و از توقیف ناعادلانه اثرش می‌گفت. به‌خصوص که در سال‌های اخیر ثابت کرده است، می‌تواند بدون توجه به شرایط و موقعیت، فریادهای همیشه معترضانه‌اش را روانه کند. اصلا برایش مناسبات و چهارچوب‌های رسمی اهمیتی ندارد، او معمولا در حال غر و لند کردن است.
کارگردانِ معترض سینمای ایران، حالا این بار با یک جمله ساده خودش را راحت می‌کند و می‌گوید: «شرمم می‌آید و خجالت می‌کشم که جلوی پخش فیلم گزارش یک جشن را گرفتند و افتخار نمی‌کنم که در جمهوری اسلامی فیلمی ساخته‌ام که اکران نشده است.»
اما #حاتمی_کیا این حرف را زمانی که ۵ سال از توقیف به رنگ ارغوان می‌گذشت، نگفت. در مقابل، نامه‌ای به وزیر اطلاعات وقت نوشت و عنوان کرد «نگرانی‌های این وزارتخانه در مورد مسائل مطرح‌شده در فیلم را درک و برای حفظ آرامش از اکران آن صرف نظر می‌کنم.» و کمی بعد هاشمی‌رفسنجانی و حسن روحانی را واسطه کرد تا به صدور مجوز اکران کمک کنند و بالاخره پس از ۵ سال در سال ۸۸ هم موفق شد.
طبیعی‌ست که او درباره گزارش یک جشن، ترجیح دهد گوشه‌ای بایستد و تا شاید دیگران و حتی خودش هم فراموش کنند که کارگردان این اثر بوده. هوشمندی حاتمی‌کیا در این است که خوب می‌داند فیلمی مثل گزارش یک جشن روایتی از جشنی است که به‌دلیل نوع قصه‌گویی احتمالا سبب خیل اعتراض‌ها، انتقادات و احیانا تهمت‌ها به او می‌شود که نه آن ایام و نه امروز، با شرایط روز جامعه سازگار نبوده و نیست، پس بهتر است این فیلم فعلا در کمد بماند!