رضا درمیشیان کارگردان جوان سینمای ایران در واکنش به اتفاقات اخیر در پی درگذشت عباس کیارستمی در غالب یادداشتی واکنش نشان داد.

به گزارش سینماسینما درمیشیان در این یادداشت آورده است:  در هر گوشه‌ای از جشنواره «کارلووی واری» اشک‌هایی را می‌بینی که سرازیر می‌شوند؛ آدم‌های مختلف از نژادها و ملیت‌های گوناگون، اما تنها برای یک نام و یک یاد: عباس کیارستمی.  از مدیر فستیوال کارلووی واری تقاضا کردیم یادبودی برپا کنیم؛ با اشتیاق پذیرفتند و ادای احترام به کیارستمی را افتخار کارلووی واری دانستند.

قرار است برای بزرگداشت کیارستمی مراسمی برگزار و شمعی روشن کنیم. از‌آنجا‌که آقای کیارستمی چند سال پیش ریاست هیأت داوران جشنواره کارلووی واری را عهده‌دار بوده‌اند، مدیر فستیوال گروهی را مأمور کرده‌اند تا تصاویر آرشیوی ایشان را برای پخش در مراسم اختتامیه آماده کنند. اما چه سود، هرچه با خود کلنجار می‌روم «سفر» و «پرواز» ایشان برایم باورپذیر نیست. اتفاقات درمان آقای کیارستمی نه در شأن جامعه پزشکی است، نه در شأن استاد و نه در شأن انسانیت. به‌عنوان فرزند یک جراح که دیده بودم پدرم چگونه از جان خویش برای بیمارانش می‌گذشت و همواره برای درمان دردها در مناطق محروم تلاش می‌کرد و از‌آنجا‌که خود را عضو خانواده جامعه پزشکی می‌دانم، تقاضای شفاف‌سازی اتفاقات درمان ایشان را دارم. بسیار متأسفم.

هرچند این تأسف‌ها برای‌ ما عادی شده، تأسف برای روزهایی که فیلم‌های کیارستمی از نمایش در سینماهای کشورش بازماند، تأسف برای برخوردها و توهین‌هایی که به ایشان شد، تأسف برای قدرهایی که در وطنش باید می‌دید و ندید، تأسف برای کسانی که هنرمندان را تنها برای کفن‌ودفن می‌خواهند و در خاک‌سپاری پیش‌قدم‌اند؛ اما در دوران حیات سینماگران، میزشان را بر هر هنری ترجیح می‌دهند، تأسف برای همه آنها که سوگواری‌شان بیشتر رنگ‌وبوی خودنمایی می‌دهد، تأسف برای آنها که همه‌چیز و همه‌کس را به ‌نفع خود مصادره می‌کنند، تأسف برای همه آنها که هنوز باور ندارند نزدیک به دو دهه کیارستمی در ایران فیلم نساخت، تأسف برای همه آنها که نمی‌دانند هنوز هیچ فیلمی از کیارستمی در شبکه رسمی نمایش خانگی کشور مجاز نیست و آثار کیارستمی تنها در شبکه غیررسمی کشور سینه‌به‌سینه حفظ می‌شود، تأسف برای کسانی که با برچسب سینمای جشنواره‌ای و بی‌مخاطب، سینمای کیارستمی و «هنر» را به حاشیه راندند و تلاش کردند ذائقه تماشاگران را در دایره ذهنی خود تعریف کنند.
چراغ سینماها را برای کسی که چراغ سینمای ایران را در جهان روشن کرد، خاموش نکنید. خاموشی پخش سینماها کمال بی‌احترامی است.

منبع: شرق