سینماسینما، محمد حقیقت:

عباس کیارستمی برای نمایش عمومی فیلم کلوزآپ به تاریخ اکتبر ۱۹۹۱ به پاریس آمده بود. قبل از این فیلم در همین سینما، اولین نمایش در سالن‌های عمومی در جهان برای «خانه دوست کجاست؟» در مارس ۱۹۹۰ رخ داده بود. علاقه کیارستمی به این سینما تا حدی بود که هتل خود را چسبیده به این سینما انتخاب کرد تا در اغلب نمایش‌های های فیلم کلوزآپ، شرکت کند. سینما دوستان فرانسوی بعد از تماشای فیلم با حیرت و گاه کمی گیج از سالن بیرون می‌آمدند و به کیارستمی تبریک می‌گفتند.

در کنار همین سالن مصاحبه‌های مطبوعاتی‌اش نیز انجام می‌شد. ژان لوک گدار یکی از سردمداران موج نوی فرانسه نیز کلوزآپ را در سینما اتوپیا دید و عاشق این فیلمساز شد.

بنا به گفته رومن گوپیل سینماگر دیگر فرانسوی، وی با گدار یک شب تا صبح را جع به کلوزآپ بحث کرده بودند! بعدا آقای مارین کارمیتز رییس کمپانی معتبر mk2 با دیدن همین فیلم، افسون عباس کیارستمی شد و بعد از آشنایی با وی از ۱۹۹۸ به بعد تهیه‌کنندگی اغلب فیلم‌های کیارستمی را به عهده گرفت.

هنگامی که آقای پی یر ریسیان کلوزآپ را در سینما اتوپیا دید، گفت باید او را به ژیل ژاکوب معرفی کنیم و راه کیارستمی برای ورود به جشنواره کن هموار شد که سرانجام با «طعم گیلاس» در ۱۹۹۷ منجر به برنده شدن نخل طلا برای سینمای ایران شد.

در صحبت‌های خودمانی که خیلی هم زیاد با کیارستمی داشتم روزی از او پرسیدم: «عباس اقا، آیا تو بر فیلم‌هایت موقع ساخت کاملا مسلط هستی؟» وی پاسخ داد: «بله، تنها فیلمی که آن بر من مسلط شده بود، کلوزآپ بود. هر بار برای دیدن فیلمی از خودم وارد سالن می‌شوم، مدت کمی بعد، بیرون می‌آیم، تنها کلوزآپ است که تا انتها مرا روی صندلی نگه می‌دارد!»

مدت‌ها بعد از اینکه طعم گیلاس نخل طلا  را برده بود، روزی با کیارستمی صحبت از جشنواره کن و نخل طلا می‌کردیم، می‌گفت: «ایران کی دوباره نخل طلا خواهد گرفت؟» از آن موقع سالها گذشته است عباس دیگر نیست، روحش شاد. راستی چه موقع و با فیلم کدام کارگردان ایرانی دومین نخل طلا به سینمای ایران تعلق خواهد گرفت؟ وقت بسیار است.

توضیح عکس: عباس کیارستمی و محمد حقیقت مقابل سینمای هنر و تجربه «اتوپیا»