سینماسینما: همراهان و مخاطبان سایت سینماسینما می‌توانند از طریق دایرکت اینستاگرام ما به آدرس cinemacinema.ir@ مطالب و دیدگاه‌های خود را درباره سینما و تئاتر با ما به اشتراک بگذراند تا در صورت تایید و صلاحدید به اسم خودشان در سایت منتشر شود.

در همین راستا مرتضی بیک بیاتی یکی از مخاطبان سایت سینماسینما نوشته‌ای را درباره فیلم‌ «بی‌حسی موضعی» برای ما ارسال کرده است که در زیر می‌خوانید: 

فیلم سینمایی «بی حسی موضعی» به کارگردانی و نویسندگی حسین مهکام و تهیه کنندگی حبیب رضایی پس از مدتی اکران در سینما به صورت اکران آنلاین در پلتفرم های فیلیمو و نماوا اکران آنلاین خود را به پایان ببرد و توانست در همین مدت زمان کوتاه، به فروش قابل توجهی برسد.
این فیلم چهارمین تجربه کارگردانی مهکام است که در این فیلم قصد دارد ماجرای یک شب عجیب که همه کاراکترها آن شب خاص را می گذرانند، به تصویر بکشد.
فیلم، داستان جلال دانشجوی سابق فلسفه ای را روایت می کند که به اختلال روانی دوقطبی خواهرش پی می برد. خواهر جلال با مرد ثروتمندی به نام شاهرخ ازدواج می کند که این مرد به شرط بندی و قمار، بازی فوتبال اعتیاد دارد.
در ادامه فیلم، جلال با عصبانیت خانه را ترک می کند و به خانه دوستش بهمن می رود. بهمن هم آهنگساز زیرزمینی است. جلال در مسیر رسیدن به خانه بهمن با راننده تاکسی ای به نام ناصر آشنا می شود.
این فیلم همان طور که از نام آن پیداست به لحاظ نشانه شناسی با تمی سروکار دارد که بی حس بودن، منفعل و بی تفاوت بودن کاراکترهای فیلم نسبت به رخ دادن هر اتفاق در داستان و رویدادهای پیرامونشان را رقم می‌زند. با این مقدمه می توان گفت فیلم حاضر فاقد داستانی مشخص است و اتفاقات داستان چندان توالی منسجمی ندارند. البته جا دارد که بگویم هوشمندی و زاویه دید نویسنده در نوشتن و به دست دادن جریان روایی که پتانسیل غافلگیر کردن چندباره مخاطب را دارد، شبی عجیب و غریب و پر حادثه را رقم می‌زند. از دیگر ویژگی های برجسته این اثر ابزورد اما ابزورد ناقص، داستان قابل پیش بینی درباره انسان های مختلف است. مواجهه دانشجوی سابق فلسفه، بیمار مبتلا به اختلال روانی دوقطبی، مرد ثروتمند شرط بند بازی فوتبال، آهنگساز زیرزمینی و راننده تاکسی با موقعیت های مختلف را می‌بینیم که هر کدام از این کاراکترها واکنش پوچی نسبت به آنها دارند. دیالوگ های ناهماهنگ و بی ارتباط و پوچ موید این ادعاست. به طوری که هر لحظه تماشاچی به زبان جاری ساختن دیالوگ ها را از بازیگران انتظار دارد. از طرف دیگر خونسردی و بی تفاوتی و بی حسی این افراد به ایفای نقش های خود، فضای حاکم بر فیلم را خاص و جذاب کرده و طنز موقعیت را در برخی از صحنه ها به وجود آورده است و از این حیث ساختار و شالوده فیلم مورد نظر را یکدست و یکنواخت کرده و با همین رویکرد توانسته است یکی از متمایزترین فیلم های این چند سال اخیر باشد و مخاطب را با روایت غیر خطی داستان تا پایان هفتاد و پنج دقیقه فیلم به اصطلاح میخکوب و مجذوب خود بسازد.