کوروش سلیمانی بازیگر سینما در یادداشتی به تماشای فیلم تختی و دیدن هتل محل مرگ جهان پهلوان تختی اشاره کرده است.

به گزارش سینماسینما، سلیمانی که این متن را در صفحه شخصی‌اش منتشر کرده آورده است:

امشب بعد از دیدن فیلم اثرگذارِ “تختى” گذارم به خیابان طالقانى (تخت جمشید) افتاد. جلوى هتل آتلانتیک متوقف شدم، نمى توانستم از آنجا عبور کنم، امشب دیگر نمى شد از آنجا به این سادگى ها رد شد … تا امشب، همیشه از داخل شدن به هتل واهمه داشتم و این دلایل مختلفى داشت. امشب اما دل را به دربا زدم و رفتم … ابتدا بهانه اى بهتر از رفتن به رستوران به ذهنم نرسید، از مرد مسّن و جاافتاده اى که در پذیرش بود پرسیدم رستوران هتل باز است و او به داخل حیاط راهنمایى ام کرد. به حیاط رفتم، قصدم شام خوردن نبود اصلا، چرخى زدم و بازگشتم. این بار دل را به دریا زدم و با همان مرد مهربان سر صحبت را باز کردم. از گذشته و حالِ هتل حرف ها زدیم … در نهایت درخواست کردم که به سمت اتاق ها بروم و البته بعد از اصرار بسیارِ من موافقت و راهنمایى کردند … از همان راه پله ها بالا رفتم که روزگارى تختى با کوله بار غم بالا رفته بود _ و در همان حین بالا رفتن فکر کردم آن هیکل تنومند را چطور از این راه پله عبور داده اند _ و بعد در مقابل دو اتاق ایستادم که یکى از آنها همان اتاق ۲۳ یا ۱۲۳ معروف بود،اتاقى که روزى جهان پهلوان به آن داخل شده بود و تمام … هیچکس نبود و در تنهایىِ غریب آنجا حالى بر من غالب شد که گفتنى نیست آخر دیدن این مکان از آرزوهاى دیرین من بود، حالى داشتم شبیه حالى که هربار که به حمام فین کاشان مى روم، به من دست مى دهد… حالى که به من در کنار ده ها حس متفاوت، این نکته را باز هم یادآورى کرد که در مواجهه با قهرمانان و بزرگان مان که بى منّت، بى ریا و عاشقانه به این سرزمین خدمت کردند ” چه ناسپاس مردمانى هستیم” …

پ.ن: به دیدن فیلم “تختى” برویم و از اثرى که به زیبایى، صادقانه و عاشقانه سعى دارد یاد یکى از بزرگان این سرزمین را زنده نگاه دارد حمایت کنیم … باشد که رسم جوانمردى، مروّت، بخشندگى … و یاد و رسم “تختىِ” نازنین _ که این روزگار بیشتر از هر زمانى به آن نیاز داریم _ فراموش مان نشود، الیته اگر دیر نشده باشد …!