سینماسینما، آیدا مرادی آهنی
«زندگی ما در عرض یک شب متوقف شد.» اگر روزی کسی بخواهد از دوران کرونا بنویسد شاید این یکی از بهترین جملهها برای شروع دورانی باشد که از صبح بعدش جهان وارد قرنطینهای یک ماهه شد. «سالی که جهان تغییر کرد» از فراز جملهای چون این، داستان واقعی خودش را آغاز میکند، با این فرق که بعد از این جمله داستانْ مربوط به حضور و زندگی ما انسانها نیست. روایت فیلم، روایت نتایجی است که غیاب ما برای محیطزیست به ارمغان آورده است. بعد از مارس ۲۰۲۰ و رفتن آدمیزاد به قرنطینه، منظرهی هر شهری هوایی تمیزتر و آبهایی زلالتر را نشان میداد. در هند هوا آنقدر تمیز بود که هیمالیا را میشد دید؛ آن هم بعد از سی سال که پشت مهدود پنهان بود. در ساحل خالی فلوریدا و در نبود آدمیزاد لاکپشتها هزاران تخم گذاشتند. زندگی آدمی در عرض یک شب متوقف شد اما زندگیهای دیگری جان گرفتند.
با دیدن مستند «سالی که جهان تغییر کرد» از خودمان میپرسیم چه میکردیم ما با زمین؟ اعداد و ارقامی که دربارهی زاد و ولد حیوانات یا در ارتباط با میزان آلودگی صوتی و هوا -قبل و بعد از بیماری کووید- اعلام میشود همگی نشان از این دارد که آدمیزاد زمین را به کُما میبرد. اینکه ما و دستکاریمان در محیطزیست و دخالت و مالکیتطلبیمان باعث شده گونهای از جانداران زاد و ولد نکنند یا گونههایی نابود شوند بیشتر شبیه یک خصومت دیرین با طبیعت به نظر میرسد. نتیجهی چهار هفته ماندن ما در خانه، جهانی به شفافیت شیشه و درخشندگی تیلههایی رنگی بود. حتی شهرهایی که برساخته و مصنوع دست خود ما بودند تمیزتر و آرامتر شدند.
در مقابل مستندهای بسیاری که همهی این سالها تخریب طبیعت به دست آدمی را نشان دادهاند تماشای چنین مستندی بسیار مهم میشود. اگر آن مستندها به ما میگفتند که با کوتاهتر شدن دست آدمی چه اتفاقات خوشایندی برای طبیعت میافتد، این مستند به ما نتیجهی عینی و اثبات آن را نشان میدهد. اگر آنها با اعداد و ارقامی تقریبی فواید عدم دخالتمان در طبیعت را گوشزد میکردند این مستند اعداد و ارقامی واقعی و حاصلشده به دستمان میدهد. آن مستندها مجبور بودند به کمک نرمافزارها نبودن ما را روی زمین بازسازی کنند و آن جهان آرمانی برای طبیعت را نشانمان دهند اما «سالی که جهان تغییر کرد» تصاویر واقعی زمین بدون انسان است. این شاید همان بهشتی بود که صدها سال حیوانات بیشماری آرزویش را داشتند. از این لحاظ تماشای چنین مستندی اخطار و هشدار شدیدتری برایمان به همراه دارد. فیلم در ظاهر از اتفاقی خوب و خبری خوش میگوید اما پیغام اصلیاش همان هشدار همیشگی است که با برگشتن ما به طبیعت دوباره چه بر سر طبیعت خواهد آمد، چه خطری زمین و موجودات دیگرش را تهدید میکند، و چگونه آن اندکی که در این مدت و در نبود ما ساخته شده، تخریب خواهیم کرد.
شاید بعد از این مستند از خودمان بپرسیم فایدهی آفرینش ما برای طبیعت چه بوده است؟
منبع: مجله نماوا

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- افزایش مرگ چهرههای مشهور؛ در چین چه خبر است؟
- مهدی شامحمدی: اکران آنلاین تاثیری بر تعداد مخاطبان مستند نداشت/ مستند اجتماعی همیشه پر مخاطب است
- بازخوانی یک قتل از پیش طراحی شده/ نگاهی به مستند «ترور سرچشمه»
- لغو یک جشنواره سینمایی به دلیل شیوع دوباره کرونا/ جشنواره شانگهای در سال ۲۰۲۳ برگزار میشود
- کاهش پروتکلهای بهداشتی؛ جشنواره کن بدون ماسک و تست کرونا برگزار میشود
- گفت آن گلیم خویش بدر میبرد ز موج/ وین جهد میکند که بگیرد غریق را/ نگاهی به مستند «صبیه»
- سالنهای سینما و تئاتر با ۸۵.۷۱ درصد بیشترین رعایت پروتکل ها را داشته اند
- آبشخورِ آهوانِ تشنه!/ نگاهی به مستند «مُغیسُف»
- نمایش ۶ فیلم مستند ایرانی در برنامه انجمن آسیایی نیویورک
- خبرنگارانی که سال ۱۴۰۰ آخرین برگ دفتر زندگانیشان شد
- دبیر شورای صنفی نمایش: منتظر نظر سازمان سینمایی برای اکران در نوروز هستیم
- کرونا، سینما و جشنوارهای با حاشیههای بی پایان
- تست کرونای گروههای «تئاتر فجر» قبل از اجرا/ حذفی که جایگزین ندارد
- نگاهی به مستند «زیر این چتر باران میبارد»/ چیزی خزنده و مرموز راه پیدا کرده به دفتر مدیری مسئول
- «کاغذپارهها» از اول بهمن اکران عمومی میشود
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- توضیحی از محمد حقیقت؛ هیچ بیانیهای امضا نکردهام
- جشنواره ایتالیایی به دو فیلم ایرانی جایزه داد
- گزارشی از گیشه جهانی سینما؛ «دنیای ژوراسیک: تولد دوباره» ۱۴۷ میلیون دلار فروخت
- لوگان مارشال-گرین به «اودیسه» پیوست/ کاسمو جارویس از فیلم نولان جدا شد
- نگاهی به سریال«بازی مرکب»؛ تراژدی انسانها تحت سیستمهای بیرحم
- با تجلیل از استلان اسکارشگورد؛ جشنواره فیلم مونیخ ۲۰۲۵ برگزیدگانش را شناخت
- تازهها از جشنواره ونیز ۲۰۲۵/ پروژههای دو سینماگر ایرانی پذیرفته شد
- هایده صفییاری برگزیده جشنواره ترابیکا شد
- نمایش فیلم سینماگر ایرانی در ادینبورگ/ جشنواره بلغارستانی به «زیر سایه بلوط» جایزه داد
- نوجوانان و جوانان اوتیسم در نمایش «سجاد افشاریان»
- با حکم رئیس سازمان سینمایی؛ محمد حمیدیمقدم دبیر جشنواره نوزدهم «سینماحقیقت» شد
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ مجوز ساخت چهار فیلم غیر سینمایی و سه فیلم سینمایی صادر شد
- جشنواره دانانگ به «بازی را بکش» جایزه داد
- نسخهای ناتمام از «فورد در برابر فراری»؛ چرا همکاری برد پیت و تام کروز منتفی شد؟
- آیا دنزل واشینگتن بازمیگردد؟/ دنباله «جزر و مد سرخ» ساخته میشود
- به بهانهی اکران «تنگه» در سینمای ایران/ اثری سرگرمکننده و سطحی
- «بالرین»؛ جهانی سراسر خشونت
- مهدی نادری در اینستاگرامش خبر داد؛ پیگیری سرقت یک فیلمنامه/ چگونه «دندان گرگ» به «پوست شیر» تبدیل شد
- فیلم افتتاحیه جشنواره ونیز مشخص شد
- بازیگران سریال «از یاد رفته» معرفی شدند
- «تابستانی که برف آمد» به اسپانیا میرود
- فوت بازیگر فیلمهای تارانتینو؛ مایکل مدسن درگذشت
- برای فعالیتهای هنری و اجتماعی؛ کیت بلانشت، یک جایزه تاریخی مهم میگیرد
- حضور «مردهشور» در بخش مسابقه جشنواره ادینبورگ
- اپوزیسیونسازی هدفمند؛ خطای راهبردی یا پروژه نفوذ؟
- ۶۰ میلیون تماشاگر در سه روز؛ «بازی مرکب ۳» رکورد تماشای نتفلیکس را شکست
- اکران «زن و بچه» به تعویق افتاد
- ادای احترام «پیر پسر» به داستایوفسکی، کارامازوف و پسرانش
- آیا «اودیسه»ی نولان موفقیت «اوپنهایمر» را تکرار خواهد کرد؟
- خروج کانون کارگردانان سینما از شورای صنفی نمایش/ برای رائد فریدزاده متاسفیم