مستند «مرز پرگوهر» ساخته هومن ظریف که بنا بود از شبکه چهارم سیما پخش شود با اصلاحیه‌های گسترده‌ای روبرو شد.
به گزارش سینماسینما هومن ظریف کارگردان این مستند در یادداشتی که نسخه‌ای از آن را در اختیار سینماسینما گذاشته درباره این اتفاق توضیحاتی داده است که در ادامه این یادداشت را می‌خوانید.
بنا براین گزارش ظریف نوشته است: ۲۷ امرداد،زاد روز ِسراینده سرود «ای ایران،ای مرز پرگهر»است و قرار بود مستند مرز پرگهر،درباره زندگی سراینده سرود ای ایران،دکتر حسین گل گلاب،از تلویزیون شبکه چهار پخش شود.
اما من،هومن ظریف،در مقام کارگردان مرز پرگهر،نخستین فیلم خود،به علت ایراد ۴۴ اصلاحیه برای پخش فیلم، نسبت به این نوع پخش تنها مستندی که درباره دکتر حسین گل گلاب ساخته شده است، منصرف شده ام.
با توجه به تماس تلفنی ثبت شده در ساعت ۱۴ روز ۲۶ امرداد ۱۳۹۵(امروز)،از موسسه تصویرشهر وابسته شهرداری تهران،که گزارش ایرادهای مدیریت شبکه چهار(آقای پورحسین)را برشمرد،وبا توجه به اینکه ایرادهای وارده خلاف موازین حقوقی و در زاویه با عملکرد خود صداوسیماست، از پخش دیرهنگام مستند مرز پرگهر، (بعد از ۶سال از ساخت آن که ۱۳۸۹ است)با ممیزی شدید و غیر منصفانه آن،ناراضی هستم و اجازه نمی دهم که به خاطر «کراوات»آقای ناصر جبلی، پدر حمید جبلی و دکتر ملک اسماعیلی، معاون حقوقی دکتر مصدق و زاویه داشتن با عبدالجبار کاکایی و مشکل داشتن با سنتور، و مواردی دیگر،مستند مرز پرگهر مانند جگر زلیخا از تلویزیون مرعوب از فرهنگ غنی ایران زمین، پخش شود.
مضحک نیست که تلویزیونی که به مصلحت، تصاویری از زنان را در ساعاتی که کودکان پای این رسانه فراگیر هستند، روی آنتن می برد، اکنون نگران طره موی افتاده از روسری بانویی میانسال است!
مضحک نیست که سنتور، ساز اصیل ایرانی، از تلویزیون کارت قرمز می گیرد ولی، هنوز تصاویر حرکت ناپسند یکی از بازیکنان فوتبال در اذهان نقش بسته است؟!
مضحک نیست که سرود مخدوش شده ای ایران، برای فیلم انتخاباتی کاندیدای خاصی بر همان وزن سرود مرز پرگهر،سرقت می شود ولی زندگینامه ۶۳ دقیقه ای دکتر حسین گل گلاب،با ۴۴ اصلاحیه ،مجوز پخش می گیرد؟
به هرحال،این نامه را نوشتیم،تا درتاریخ کمی از تاریکی به درآید.
سخن درباره دکتر حسین گل گلاب،فردی جامع الاطرافی است که انگار مسمط ِ ادیب الممالک فراهانی را آویزه گوش کرده است که سروده بود:« چو ویرانه شد مُلک کِی کشور جم/ز علم و هنر باید افراشت پرچم/ز همّت کمر ساخت از عدل، خاتم/ز تقوا کلاه و ز دانش حمایل».
بر این اساس،او هم در هنر و هم در علم،توانست ،خدمات ارزنده ای به میهن خود کند.و معجون این دو،در میهن پرستی،علم موسیقی است که یادگار ارزنده او،با مشارکت هنرمند بی بدیل،روح الله خالقی،به صورت «سرود ای ایران» همواره ورد زبان کودک و بزرگسال این سرزمین است.
بیست و هفتم امرداد ۱۲۷۶ خورشیدی،تاریخ تولد حسین گل گلاب است.کسی که الله خالقی ایشان را «جُنگ دانش و گنجینه فضیلت» و «معجونی از علم و فضل و هنر» دانسته است.شاید اگر آن روز که محمدرضا ممتازواحد،پژوهشگر موسیقی،تلفن خانم دکترهما گل گلاب را در اختیارم نمی گذاشت،از دریچه شخصیت گل گلاب،با بخش اعظمی از خدمات بنیادین پیشگامان موسیقی و علم و ترجمه این دیار آشنا نمی شدم و مستند هنوز به نمایش درنیامده «مرز پرگهر»(ساخته شده در ۱۳۸۹) رانساخته بودم.
گل گلاب، در عرصه شعر و ادب، بیشتر با سرودهایی چون «ای ایران» (مرز پر گهر) و «آذرآبادگان» شناخته می شود ولی تصنیف های بسیاری از ایشان موجود است که متاسفانه کمتر به آن ها پرداخته شده است.فقط کافی است،تصنیف «بسته دام» او با آهنگسازی کلنل وزیری و صدای بانو پریسا را با چاشنی خاطره چندین دهه پیش،بشنویم تا متوجه هنر انتخاب واژگان و شناخت عروض و موسیقی جناب گل گلاب شویم.کسی که دو دوره نخست فرهنگستان زبان و ادب فارسی،آبرومند تر از وضع امروز فرهنگستان،توانست معادل گزینی هایی مقبول عام وخاصی را به زبان زنده فارسی،اعطا کند.
پرویز شهریاری،ریاضیدان ادیب فقید،درباره او چه خوش گفته است که:« همه ما، چنان از واژه‌هایی مثل «پرچم»، «گلبرگ»، «بازدانگان»، «نهان‌دانگان»، «پیدازا»، «نهان‌زا»، «کلاله»، «مادگی»، «دیهیم» و غیر آن در «گیاه‌شناسی» استفاده می‌کنیم که گویا همراه با این دانش زاده شده‌اند. ولی اگر کتاب‌هایی را که پیش از نوشته‌های دکتر حسین گل‌گلاب درباره «معرفت النبات نوشته شده‌اند ورقی بزنیم، آن وقت، به جای آن واژه‌ها به اصطلاح‌های ناهنجار «اتامین»، «پتال»، «عریان البذور»، «مستور البذور»، «بارزالتناسل»، «مخفی‌التناسل»، «استیگمات»، «پیستیل»، «اکلیل» و مانند آن برمی‌خوریم.»
نزدیک به ۲۰ ترجمه و تألیف در زمینه دانش‌های طبیعی، ۵۰ ترجمه از قطعه‌های کلاسیک نمایشی، ترجمه دواپرا به نظم فارسی («اپرای فوست» و «اپرای کارمن»)، چندین سرود ایرانی و انبوهی از مقاله‌های گوناگون علمی از او باقی مانده است و دانشکده گیاه شناسی دانشگاه تهران،هنوز نمونه های گیاهی او را در اختیار و دانشگاه اراک،نام او را بر تارک خود به یادگار دارد و ترجمه نخستین کتاب آموزش عکاسی به همراه فرزندش داریوش گل گلاب.
دکتر حسین گل‌گلاب، دانشمندی اصیل، هنرمندی پراحساس و انسانی بزرگ و در تمام زندگی خود، معلمی نمونه بود.
دوستی او با زنده یاد خالقی آنچنان بود که این دو،که از شاگردان مکتب کلنل وزیری بودند،هردو نام فرزندشان را «فرخ» نامیدند و انصافا،با سرایش وآهنگسازی سرود ای ایران،که پاسخ فرخ و جاویدانی به کشورهای متجاوز انگلیس و شوروی به ایران،بود، فرخ نشان شدند.
توضیح سایت سینماسینما: به دلیل به کار بردن برخی واژه‌های تند در این نامه که بار حقوقی دارد و خطابه به شخصیت‌های مختلفی بود، سینماسینما مجبور به اصلاح بخشی از این نامه شد.