سینماسینما،علی پاکزاد – مهدی کرم‌پور کارگردان فیلم «سوفی و دیوانه» معتقد است این فیلم کاملا شهری است و موضوعاتی را راجع به شهر تهران بازگو می‌کند که از اهمیت فراوانی برخوردار است، کرم‌پور اعتقاد دارد فیلم‌هایش چند سال بعد از نمایش و اکران طرفدار پیدا می‌کنند.
به گزارش سینماسینما، کارگردان فیلم «پل چوبی» بعد از پنج سال با فیلمی جدید و متفاوت با نام «سوفی و دیوانه» در بخش سودای سیمرغ جشنواره فجر حضور پیدا کرده است. فیلمی که در آن امیر جعفری به دلیل شرایط فیزیکی و نوع بازی که ارائه می‌دهد نقش اول را دارد.
کرم‌پور کارگردان فیلم «سوفی دیوانه» درباره این فیلم گفت: «درباره داستان فیلم که نمی‌توانم توضیح زیادی بدهم. باید فیلم را همه با هم ببینیم و بعد نظر بدهیم. «سوفی و دیوانه» فیلم مستقل و کوچکی است. بحث تبلیغات و پوستر را به صورت معقولی دنبال کرده‌ایم. سعی کردیم در سکوت خبری کار کنیم. زمانی که خبر ساخت فیلم نیز اعلام شد. زمان زیادی بود که ما کار ساخت فیلم را آغاز کرده بودیم. مدت زیادی فیلم ما در پیش تولید بود.»
او ادامهه داد: «فیلم «سوفی و دیوانه» اثری سخت و دشواری از لحاظ کارگردانی محسوب می‌شود. این فیلم کاملا شهری و خیابانی است. سعی کردیم دوربین را از آپارتمان‌ها خارج کنیم و به سمت شهر ببریم.از فیلم «تهران طهران» به بعد سعی کردم که تصویری از تهران نشان دهم. زیرا این شهر را دوست دارم و خودم هم یک تهرانی هستم. در فیلم «پل چوبی»، «تهران طهران» و «سوفی و دیوانه» اشاره خوبی به تهران شده که در سال‌های آینده نیز می‌توان به آن رجوع کرد. فیلم ما باید دیده شود. بعد از آن دوستان خبرنگار باید درباره آن نظر بدهند.»
او ادامه داد: «علاقه زیادی به شعر دارم. این فیلم نیز تحت تاثیر متون کهن است. فیلمی چند لایه است. این فیلم تحت تاثیر حکمت شرقی است، اما ورایت و داستان بسیار روان است. مخاطبان با دیدن این فیلم می‌توانند لایه لایه پیش بروند. فیلم دیدن کشف راز است و رابطه ویژه‌ای بین مخاطب و کارگردان وجود دارد. من هیچ مصاحبه‌ای را انجام نداده‌ام حتی خلاصه قصه را نیز به صورت مشخص اعلام نکرده‌ام تا مخاطب به خوبی در جریان فیلم قرار بگیرد.»
کرم‌پور درباره بازی امیر جعفری و انتخاب نقش‌ها گفت: «امیر جعفری بازیگر متفاوتی است. بازیگران زیادی را دیدم تا بتوانم شخص مورد نظر را برای نقش امیر انتخاب کنم. همه شخصیت‌های من در سال‌های گذشته نامشان امیر بوده است. امیر جعفری به دلیل فیزیک و نوع بازی که ارائه می‌دهد انتخاب شد. بازیگران کمی شبیه به امیر جعفری از لحاظ فیزیک و سن و سال داریم.»
کارگردان «سوفی و دیوانه» درباره فعالیت‌های صنفی که داشته است گفت: «فعالیت‌های صنفی زیادی داشته‌ام. همواره درباره صنفی که در آن هستم اظهار نظر می‌کنم. نسبت به موضوعاتی که پیرامون همکارانم وجود دارد حساس هستم. دو دوره شورا مرکزی کانون کارگردانان بودم. سه دوره رئیس شورای صنفی نمایش بودم. عضو هیات موسس انجمن فیلم کوتاه ایران بودم. داور بودم. همواره در مسائل صنفی فعالیت کرده‌ام، اما دیگر در کارهای صنفی حضور ندارم. سعی می‌کنم فیلم بسازم البته در این موضوع کمی تنبل هستم. نوشتن قصه فیلم «سوفی و دیوانه» یک سال به طول انجامید. موضوعات صنفی باعث شد که به اندازه دلخواه فیلم نسازم. اما برگشتم و در حال انجام کارهایم هستم. به هر حال حضور در شورای صنفی نمایش نیز تجربیات جدیدی را به من اضافه کرد.خوشبختانه تمام فیلم‌هایی که تا این زمان ساختم فروش معقول و قابل قبولی داشته است. به مخاطبان نیز توجه دارم، اما هر فیلمی برای ساخت توجیه خاص خودش را دارد. تا این زمان محاسبات درستی نسبت به فیلم‌ها داشته‌ایم.»
کارگردان «پل چوبی» درباره شرایط اکران فیلم‌های بخش سودای سیمرغ گفت: «عقیده ندارم حتما باید شرایط ویژه‌ای برای اکران فیلم‌های سودای سیمرغ در نظر گرفت. شورای صنفی نمایش باید دخالتش در اکران را به حداقل برساند. هرچه حضور این شورا کم رنگ‌تر باشد و بیشتر کمک کند که این چرخه به درستی به حرکت دربیاید مطلوب است. این شورا نقش تصمیم‌گیر ندارد و بحث داوری در آن بسیار مهم است. امیدوارم فیلمسازها بدون واسطه بتوانند فیلمی که دارند را ارائه دهند. حضور شورا باید ریش سفیدانه باشد.»
کرم پور درباره ساخت فیلم‌های «جای دیگر»، «چه کسی امیر را کشت»، «پل چوبی» و «سوفی و دیوانه» گفت: «برای ساخت فیلم «جای دیگر» برای اولین بار ما نه دقیقه از فیلم را به انیمیشن اختصاص دادیم.ساخت فیلم «چه کسی امیر را کشت» نیز بسیار متفاوت بود. با هر فیلمی کار متفاوتی انجام دادیم. «پل چوبی» نیز یک ساختار کاملا کلاسیک داشت. بعد از ساخت هر فیلم تجربیات جدید به دست آوردم و سعی کردم که این فیلم‌ها در جامعه ظرفیت‌سازی کنند. فیلم‌های من همواره چند سال بعد از ساخت و نمایش طرفداران بیشتری را به خود جذب می‌کند. هنوز ترانه «تهران طهران» محبوب است. فیلم‌های من مخاطبان خاص خودش را دارد. فیلم باید واکنش‌برانگیز باشد. من موافق مخالفان و موافقان سرسخت هستم. سعی می‌کنم از مد روز پرهیز کنم. برای مثال در دهه هفتاد فیلم های آقای کیارستمی خیلی مد بود.یا در دهه نود فیلم‌های آقای فرهادی مهم جلوه می‌کند. من همیشه فیلم‌های خودم را ساختم. بازیگران مناسبی را در فیلم های مورد نظر انتخاب کرده‌ام. سعی می‌کنم در فیلم‌ها حرف‌هایی درباره اینجا و اکنون بزنم. توجه ویژه‌ای به شرایط حال دارم.»