گیتی قاسمی می‌گوید فیلم “ویلایی‌ها” یادآور خاطرات کودکی او بود، زمانی که پدرش در جنگ اسیر شد و مادرش در شرایط سختی زندگی می‌کرد.
به گزارش سینماسینما، گیتی قاسمی بازیگر فیلم‌های “ویلایی‌ها” به کارگردانی منیر قیدی و “سد معبر” به کارگردانی محسن قرایی که برای هر دو فیلم نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن از سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر بود، در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره حضور در دو اثر سینمایی، گفت: من خودم زمان جنگ و دوران کودکیم را در همین لوکیشنی زندگی کردم که فیلم “ویلایی‌ها” در آن ساخته شد و خیلی عجیب بود که بعد از ۲۰ سال با این فیلم به دزفول بازگشتم.

وی ادامه داد: “ویلایی‌ها” یادآور خاطرات کودکی من بود، زمانی که پدرم در جنگ اسیر شد و مادرم در شرایط سختی زندگی می‌کرد. من فکر می‌کنم این فیلم یک ادای دین است به همه کسانی که در پشت جبهه برای مردم و رزمندگان زحمت کشیدند و هیچ‌وقت دیده نشدند. به همین دلیل هم به همت خانم قیدی برای ساخت این فیلم تبریک می‌گویم.

این بازیگر افزود: من چون خودم در آن زمان زندگی کردم خیلی بهتر توانستم با این نقش ارتباط برقرار کنم، چرا که در زمان جنگ با این که من بچه بودم ولی امثال خانم پهلوانی و زنان این فیلم را در همسایگی خودمان دیدم و به خاطر همین خیلی برایم راحت و قابل دسترسی بود. تنها سعی کردم با راهنمایی کارگردان آن چیزی را که مدنظر داشت با توجه به آنچه فیلمنامه به من اجازه می‌داد با دل و جان بازی کنم. همیشه و برای همه نقش‌ها حتی اگر نقش کوتاهی باشد با جان و دل مایه می‌گذارم که آن نقش خوب و درست دیده شود. در این فیلم هم به همین شکل بود و با چاشنی یکسری ریزه‌کاری‌ها نقشی را که در فیلمنامه خیلی پررنگ نبود و فقط در حد زن یکی از رزمندگان دیده می‌شد صادقانه بازی کردم و خوشحالم که این نقش هرچند کوتاه دیده شد.

قاسمی درباره حضور در “سد معبر” نیز بیان کرد: همیشه از محسن قرایی به عنوان یک کارگردان خلاق و شریف یاد کردم و خوشحالم که چنین آدمی در سینمای ایران کار می‌کند و خوشحال‌تر می‌شدم که کار او دیده می‌شد و نامش جزو کاندیدها دیده می‌شد، چرا که او ریتم را خیلی خوب می‌شناسد و این در سینمای ما مهم است. برای بازیگرها آرزو می‌کنم که بتوانند روزی با محسن قرایی کارگردان این فیلم کار کنند. معتقدم او هنوز ۳۰ درصد از قابلیت‌هایش را نتوانسته به نمایش بگذارد.

وی اظهار کرد: معمولاً کارگردان‌های فیلم اولی دست بازیگر را باز می‌گذارند و از خلاقیت بازیگر به نفع خود استفاده می‌‎کنند و این خیلی خوب است، اما محسن قرایی با این که فیلم دومش بود، باز هم دست من را برای بازی کامل باز گذاشت، ضمن این که متن سعید روستایی به قدری کامل و مشخص بود که مسیر بازی من را مشخص می‌کرد و نیاز نبود که من کار خاصی انجام دهم و تنها باید با منطق آن زن کار را پیش می‌بردم و بازی می‌کردم. جا دارد همین جا از حامد بهداد و نادر فلاح تشکر کنم، چرا که در همان مدت کوتاه بسیار به من کمک کردند، تا نقشم درست و به جا درآید و خوشحالم که این نقش نیز از دید داوران دور نماند.

قاسمی در خاتمه درباره سایر فعالیت‌های خود گفت: به زودی به جزیره هرمز می‌روم تا در یک فیلم سینمایی ایفای نقش کنم. از سوی دیگر فروردین و اردیبهشت‌ماه ۹۶ نمایش “آبی مایل به صورتی” را به کارگردانی ساناز بیان، در تماشاخانه پالیز به صحنه می‌بریم و سال جدید را با حضور در یک نمایش آغاز خواهم کرد.

منبع: هنرآنلاین