مشرق نوشت :الهام فخاری، عضو اصلاح‌طلب شورای شهر تهران و تهمینه میلانی، از کارگردان‌های زن سینما، به تازگی در یک گفت‌وگوی رسانه‌ای که روزنامه دولتی ایران آنرا منتشر کرده، صحبت‌های قابل تأملی را درباره بانوان و مبحث خانواده بر زبان آورده‌اند.
در ادامه گزیده‌ای از این صحبت‌ها را می‌خوانید:
فخاری: خیلی از ما (زنان) شهامت بیان اینکه فرد خشونت دیده‌ای هستیم یا زمانی نسبت به ما رفتار خشونت‌بار شده را نداریم!
فخاری: «دختر خوبی باش» هم خشونت خانگی است. خیلی از خانواده‌ها با همین عبارت اعتماد به نفس و علایق دخترانشان را نابود می‌کنند.
میلانی: دختر خوب بودن جایزه‌ای هم در پی ندارد. دختر خوب، دختر مطیع و نجیبی است که هیچکس به او اهمیت نمی‌دهد و تا می‌توانند وظایف خانه داری بدون مزد سرش هوار می‌کنند. من اسم این نوع خانم‌ها را گذاشته‌ام «منشأ خدمات رایگان»
فخاری: در کشور ما هنوز طلاق را آسیب عنوان می‌کنند در حالی که طلاق آسیب نیست بلکه یک تصمیم و راه حل است. هنوز که هنوز است شما از تریبون‌های اصلی می‌شنوید که یکی از آسیب‌ها طلاق است.
میلانی: فردی که تقاضای جنسی نامتعارف از زنش دارد و می‌گوید که باید تمکین کند، خشونت‌گر است. اغلب بانوان از بیان این مسائل خجالت می‌کشند و بر زبان نمی‌آورند چون از طرف جامعه تحقیر می‌شوند.
میلانی: من بارها دیده‌ام مادرانی را که برای حفاظت دختران خود به آنها تلقین می‌کنند و می‌گویند: «تو آنقدر مورد قبول منی که اگر برهنه وسط صد تا سربازبروی، سالم بیرون میای» و این یعنی احساسات جنسی دخترشان را نابود کردن که همین جمله خودش مصداق خشونت است.[۳]
*از محضر مخاطبان محترم برای انتشار این صحبت‌ها عذرخواهی می‌کنیم اما در فضایی که روزنامه ارگان دولت دست به چنین رفتاری می‌زند، چاره‌ای جز پرداختن به موضوع نیست.
ما قضاوت درباره این اظهارات را بر عهده مخاطبان می‌گذاریم و فقط به بیان چند نکته در قبال برخی فرازهای این صحبت‌ها می‌پردازیم…
یکم: بایستی این تبریک را به ستاد جریان سیاسی خاص گفت که صاحبان چنین افکاری را بعنوان نماینده خود به شورای شهر تهران فرستاده است!
در واقع شاید نظیر همین رفتارهاست که ۱۶ سال آزگار اصلاح‌طلبان را از چشم مردم متدین و اصیل ایرانی انداخته و آنها را از پیروزی اکثریتی در تمام مناصب دموکراتیک کشور باز داشته است.
در اشاره به صحبت‌های خانم فخاری باید تصریح کرد که مشخص نیست جامعه زیستی ایشان کجا بوده که اکثریت خانم‌ها در هجوم رفتارهای خشونت‌بار قرار دارند؟!
دوم: برای ما مشخص نیست که خانم میلانی که مشهور به داشتن دیدگاه‌های سوپرفمینیستی، دفاع از فسق محصنه و یا حمایت از روابطی مانند دوستی‌های نامشروع در قبل از ازدواج است؛ در چه فضایی زندگی می‌کند که فکر می‌کند «دختر خوب ایرانی» زیر رگبار مشت و لگد مردان ایرانیست و یا هیچکس به او اهمیت نمی‌دهد؟!
همچنین است که نمی‌دانیم چه کسی به ایشان یاد داده عبارت نامتجانس «برهنه» را به یک جمله عامیانه ایرانی درباره دختران غیور بیافزایند و به ماجرا جلوه‌ای اروتیک بدهند؟!
اما فی‌الحال به نظر می‌رسد برای ایشان هیچ پیشنهادی بهتر از تبعید دسته‌جمعی تمام مردان ایرانی و یا مثلا قتل عام آنها توسط آنتیانِرایهای یونان باستان نیست!
و سوم: در اشاره به اظهارات خانم فخاری باید گفت کیست که نداند طلاق یک «راه حل تلخ» است. اما مشکل ما و فمنیست‌ها بر سر قبول آسیب‌های این مسئله است.
آسیب‌های محرزی که جماعت سوپرفمنیست با انکار آنها و نیز جلوه دادن یک سرزمین آرزوها در مقابل مشکلاتی که هنوز هم راهی برای تحمل آنها هست؛ راه طلاق را در پیش پای زنان می‌گشاید و آنگاه جام تلخ سست شدن پایه‌های خانواده در جامعه را تا ته سر می‌کشد…