نرگس عاشوری درایران نوشت : فرشته طائرپور، تهیه کننده ای که این روزها فیلم «خاله قورباغه» را روی پرده اکران دارد از جمله فیلمسازانی است که معتقد است برخورد گزینشی صداوسیما باعث شده که برخی فیلم ها و از جمله «خاله قورباغه» در دو هفته اول اکران با شکست مواجه شوند. او حتی در اعتراض به این ماجرا، آنونس فیلمش را به یک شبکه فارسی زبان خارجی داد و اعلام کرد تا زمانی که تلویزیون مسئولیت پخش تبلیغات فیلمش را عهده دار نشود، به این روند ادامه می دهد. حالا چند روزی است که با پخش تیزرهای «خاله قورباغه» روی آنتن تلویزیون، آنونس های تبلیغاتی ماهواره ای قطع شده است. صحبت های این تهیه کننده سینما با «ایران» را در ادامه می خوانید.

رقص عروسک های اسفنجی و ممیزان تلویزیون
در ابتدا امتناع من از ارائه تعهد محضری بابت عدم پخش تیزر از شبکه های ماهواره ای و سپس مواجهه با ممیزی صحنه های رقص عروسک ها در تیزر، حصول توافق با تلویزیون را به تاخیر انداخت. آنها از ضوابط پخش صحبت می کردند و من به برخورد دوگانه تلویزیون با سینما و تولیدات خودش اعتراض داشتم. نوروز امسال همه دیده بودیم که در یکی از سریال های پرمخاطب تلویزیون، صحنه ای پرنشاط از رقص کامل شخصیت ها پخش شد و حالا رقصیدن عروسک های اسفنجی فیلم من باید ممیزی می شد؛ طبیعی بود که نسبت به این دوگانگی ضوابط معترض باشم. خاله قورباغه همزمان با مسابقات جام جهانی اکران شده بود و تیزر نداشت. نگرانی خانواده ها هم با افزایش ساعت به ساعت نرخ سکه و دلار بیشتر می شد و طبیعی بود که از مراجعه مردم به سینماها بیشتر ناامید شوم. می دانستم روحیه خانواده های ایرانی با آن نشاط طلبی ذاتی برای فرزند، درصورت اطلاع از اکران یک فیلم شاد برای بچه ها کارساز می شود اما ایجاد ارتباط با آن روحیه جمعی راهش بسته بود. باتجربه ای ۴۰ ساله در کار برای کودکان، ادعا می کنم که اگر فیلم خاله قورباغه در ایام عید، حتی با کمترین تعداد تیزر تلویزیونی اکران شده بود، به مراتب پرفروش تر از فیلم هایی می شد که از تبلیغات سخاوتمندانه تلویزیونی بهره برده بودند.

رفتار ترامپی تلویزیون با سینما
سال هاست که ضوابط و سلایق تلویزیون چه در تبلیغ و چه در نمایش فیلم های سینمایی دارد به ما لطمه می زند؛ نابودی سینمای ایران به نفع هیچ جریانی نیست. چرا باید فیلم های خوبی مثل «چهارراه استانبول» یا «فراری» اینهمه دچار مشکل شوند؟ چرا باید برخی فیلم های دارای پروانه نمایش از وزارت ارشاد از سوی تلویزیون محروم از تیزر باشند؟ و جلوی چشم همه ما فیلم هایی هم از صدها تیزر تلویزیونی بهره مند باشند؟

تلویزیون راهش را کجا از ارشاد جدا می کند؟
فیلمی که با عبور از صدها مانع و ممیزی مجوز نمایش از وزارت ارشاد دارد، لابد دیگر فیلم قابل قبولی از ضوابط نمایش به حساب می آید. تلویزیون در کجای این حکومت راهش از ارشاد جدا می شود؟ در ترکیب شورای پروانه نمایش اشخاص مورد تایید همین صدا و سیما حضور دارند، برخی از اعضا حتی از مدیران همین تلویزیون هستند. مگر می شود اینهمه مراحل تصویب پیش روی یک فیلم گذاشت؟ تا کی این مسئولان می خواهند کار یکدیگر را مردود اعلام کنند آنهم در شرایطی که خودشان هم دارند شبیه همان کارها را انجام می دهند! کدام عدالت می گوید به یک فیلم ۴۰ یا ۷۰ تا تیزر تبلیغاتی بدهید و به فیلمی دیگر ۲۰۰۰ تا؟ کدام منطق می گوید تبلیغات فلان چیپس و رب و اپلیکشن از شبکه های ماهواره ای مجاز است اما تبلیغات فیلم های سینمایی ممنوع و قابل پیگرد است؟ وقتی به تلویزیون مراجعه می کنیم و با مدیران ذیربط گفت و گو می کنیم نشانه های کافی برای همدلی را پیدا می کنیم اما نتیجه همچنان در جای اشتباهی متوقف می ماند. من هنوز نمی دانم مباحث از کدام فیلتر عبور می کنند که برخلاف درک مشترک همه ما از شرایط، به ضد مصلحت تبدیل می شوند.

کودکان را به شبکه های ماهواره ای واگذار کردیم
سیاست های غلط فرهنگی، عملاً کودکان ما را به شبکه های ماهواره ای واگذار کرده. کاش ما چاره بهتری از متوسل شدن به تبلیغات ماهواره ای برای تبلیغ یک فیلم کودک داشتیم. آیا همه کودکانی که با تماشای برنامه های کودک این شبکه ها مطلع شدند و به سینما آمدند مجرم هستند؟ همه ما به تجربه می دانیم که هیچ تبلیغی به اندازه پخش تیزر از تلویزیون خودمان در سرنوشت اکران فیلم مان موثر نیست. اگر فروش فیلم من با تبلیغ در یک شبکه خارجی به نزدیک دوبرابر رسید، از هفته چهارم که با همکاری امور بازرگانی صداوسیما پخش تیزرهایم در تلویزیون آغاز شد، مخاطبان فیلمم سه برابر شدند و روند روبه رشدشان سرعت گرفت. در واقع اکران فیلم خاله قورباغه با پخش تیزر از تلویزیون خودمان آغاز شده است. اگر به سینماها سربزنید می بینید که سالن ها پر از خانواده هایی است که با وجود اوقات تلخشان از شرایط اقتصادی و اجتماعی با بچه هایشان به سینما آمده اند. یک نظام هوشمند حتماً تشخیص می دهد که این اتفاق چقدر می تواند مایه رضایت و دلگرمی باشد.
چرا تلویزیون ما با اختصاص یک سهمیه ۵۰۰نوبتی به همه فیلم ها تیزر نمی دهد و به توسعه چنین فضایی اقدام نمی کند؟ در این برهه همه ما باید سنجیده تر عمل کنیم. وقتی مردم ما از بزرگ و کوچک جذب برنامه های تفریحی ماهواره ای شده و هر چیزی را بدون سانسور تماشا می کنند، آیا باید نگران رقص مضحک یک تکه اسفنج در یک فیلم کودک باشیم؟ بزودی قراراست متفق و متّحد در برابر تحریم های ترامپ بایستیم، صلاح نیست به خاطر تحریم های خودی، از همدیگر فاصله گرفته باشیم.