به گزارش سینماسینما، متن بیانیه هیات مدیره انجمن مستندسازان سینمای ایران آمده است: «سینمای مستند این سرزمین، یقینا طریق نجیبانهای را که سالهاست از میان هزارتوی پیش رویش، به تدبیر پیرانش برگزیده و با منشی صبورانه طی کرده، با گزند هر خطای زودگذری ترک نخواهد کرد.
اما آنچه طی این سالها در برخی از تصمیمات مدیران سینمای کشور مشاهده میشود، سلسلهای از خطاهاست که بیم آن می رود که به عادتی ماندگار بدل شود.
مستندسازان این کشور که سالهاست مرزهای سینمای ایران را تا فرسنگ ها دورتر از مرزهای کشور پیش برده اند و مدت هاست به اشتیاق و انتظار فراوان تماشاچیان، داوران، مدیران و دست اندرکاران جشنوارههای معتبر جهانی برای نمایش و تحسین هنر سینمای مستند این سرزمین عادت کردهاند، حال باید در میان انبوه تصمیمات خلق الساعه مدیران جشنواره های داخلی به دنبال جایگاه گم شده خویش باشند.
هرچند در این سال ها مدیریت و تصمیمات سلیقه ای و پر اشکال در جشنوارههای داخلی خصوصا مهمترین آنها یعنی جشنواره فیلم فجر به امری پیش بینی پذیر بدل شده که سینمای مستند کشور هیچ گاه از گزند این اشکالات بیبهره نمانده، اما برخورد یک بام و دو هوای صورت گرفته در جشنواره امسال فیلم فجر با فیلمهای مستند، بدعتی تامل برانگیز در شیوه برخورد با هنرمندان مستندساز کشور بود.
پس از آنکه در تصمیمی بحث برانگیز سهمیه حضور تنها دو فیلم مستند در جشنواره فیلم فجر به اطلاع عموم رسید، مستندسازان کشور فارغ از تمامی مباحث اساسی تر، مقصود مسئولین جشنواره برای هم سنگ دانستن تمامی فیلمها در زمان اکران و داوری آثار را به فال نیک گرفتند و چشم به تکامل و اصلاح این روند دوختند.
اما آنچه متاسفانه داوران پس از پایان جشنواره اعلام کردند، خبر رفتاری توهین آمیز با جامعه مستندسازی کشور بود.
پس از حذف سیمرغ فیلم مستند از جشنواره و قرار گرفتن تنها دو فیلم مستند در کنار فیلمهای داستانی، اینکه داوران جشنواره اعلام کنند فیلمهای مستند حتی داوری نیز نشدهاند، خبر از سیاست گذاری بلاتکلیف و توهین آمیز مسئولین جشنواره در قبال فیلمهای مستند میدهد.
بدیهی است مدیران جشنواره باید پاسخگوی این بی توجهی آشکار به شان مستندسازان کشور باشند.»