سینماسینما: در آستانه روز ملی سینما، نویسندگان سایت سینماسینما آثار برتر منتخب خود در سینمای ایران را معرفی می‌کنند.

نویسندگان سینماسینما ۱۰ فیلم منتخب خود از بین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران را معرفی کرده‌اند و برای اولین انتخاب خود شرح کوتاهی نوشته‌اند.

اولین سری از این مجموعه به شهرام اشرف ابیانه، ساسان گلفر و فریبا اشوئی اختصاص دارد که در زیر می‌خوانید:

شهرام اشرف ابیانه

۱. هامون، داریوش مهرجویی

۲. رگبار، بهرام بیضایی

۳. خشت و آینه، ابراهیم گلستان

۴. طبیعت بی جان، سهراب شهید ثالث

۵. باد صبا، آلبر لاموریس

۶. مسافر، عباس کیارستمی

۷. دونده، امیر نادری

۸. سوته دلان، علی حاتمی

۹. ناخدا خورشید، ناصر تقوایی

۱۰. درباره الی، اصغر فرهادی

درباره هامون

صمیمیتی در فیلم است و نوعی طنازی و نوستالژی دلنشین که تماشاگر را اسیر می‫کند. فیلمی که فلسفه رابه عرصه‫ی عمومی آورد. پر از جزئیاتی که هوشمندانه در فیلم گنجانده شده تا با هر بار دیدن چیزی تازه برای کشف و شهود در آن پیدا کنیم. دیالوگ‫ها و نحوه‫ی بیان چنان زیبا بر زبان و قامت بازیگران نشسته انگار دارند خود واقعی‫شان را بازی می‫کنند. تمام این‫ها هامون را به یک فیلم بالینی بدل کرده که هرازگاهی چاره‫ای جز رجوع به آن نداریم.

ساسان گلفر

۱. باشو غریبه کوچک، بهرام بیضایی

۲. مشق شب، عباس کیارستمی

۳. آقای هالو، داریوش مهرجویی

۴. مغول ها، پرویز کیمیاوی

۵. سازدهنی، امیر نادری

۶. شازده احتجاب، بهمن فرمان‌آرا

۷. تنگسیر، امیر نادری

۸. هشتمین روز هفته، حسین رجاییان

۹. پ مثل پلیکان، پرویز کیمیاوی

۱۰. درباره الی، اصغر فرهادی

درباره باشو غریبه کوچک

«باشو غریبه‌ی کوچک» بهرام بیضایی برای نسلی که در زمان جنگ ایران و عراق با سینمای جدی آشنا می‌شد، یک اتفاق مهم و متأسفانه تکرار نشدنی بود. تماشای فیلمی که در نهایت تعجب مخاطب آن روزگار، شعارها را مورد تردید قرار می‌داد و از صلح و همبستگی ملی و فراتر از آن، همبستگی جامعه‌ی بشری سخن می‌گفت، برای کسی که نتوانست با رویکردهای بعدی این فیلمساز در عرصه‌ی سینما کنار بیاید و راحت باشد، همچنان اتفاقی منحصر به‌فرد محسوب می‌شود.

فریبا اشوئی

۱. گزارش، عباس کیارستمی

۲. ناصرالدین شاه آکتور سینما، محسن مخملباف

۳. هامون، داریوش مهرجویی

۴. آژانس شیشه ای، ابراهیم حاتمی کیا

۵. باشو غریبه کوچک، بهرام بیضایی

۶. درباره الی، اصغر فرهادی

۷. سنتوری، داریوش مهرجویی

۸. عروس آتش، خسرو سینایی

۹. خانه دوست کجاست، عباس کیارستمی

۱۰. ابد و یک روز، سعید روستایی

درباره گزارش

گزارش(عباس کیارستمی-۱۳۵۶)شاید بهترین فیلم عباس کیارستمی باشد. روایتی از یک درام اجتماعی- خانوادگی که درآن همه چیز حساب شده و سنجیده به کار گرفته شده است‌. عنوان فیلم، حکایت از واقعه نگاری صرف دارد. اما پی رنگ اصلی فیلمنامه، به یک رویداد ساده و در عین حال دراماتیک و تلخ خانوادگی پرداخته است. (مردی زنش را کتک زده وزن خودکشی می کند.)

درواقع این سبک بصری فیلم است که گزارشی انتخاب شده است. ویژگی این سبک این است که مخاطب تصاویر حقیقی تری از یک اتفاق ساده دریافت می کند. شیوه اجرایی کیارستمی در دکوپاژ صحنه ها هم به گونه ای است که عمدا، از بال و پر دادن به اوج ها؛ پرهیز دارد (درام زدایی). باوجود این اما، میزانسن های درعمق هم؛ درطول روایت کم نیستند. میزانسن هایی که هرکدام کُدهایی از نگاه نشانه شناسی معناییِ خاصِ فیلمساز را در خودبه یادگار دارند.

دو پرده اول فیلم اتفاقات روزمره زندگی مرد (فیروزکوهی) را در داخل وخارج از منزل و از نگاه خودش تعقیب می کند تا پرده سوم. اما حادثه اصلی (دعوا وخودکشی) در پرده سوم (آخر) رقم می خورد. عمده سکانس های فیلم بِکر، طبیعی و درعین حال برخوردار از بالقوه های دراماتیک بالا هستند. مرد درمانده پایان فیلم (فیروزکوهی) خودش مقهور شرایط و نابسامانی های اجتماعی است و در حقیقت نخستین قربانی روایت خود اوست که مشکلات بر او عارض می شوند و او را به آن حال می کشانند. انتخاب صدابرداری سرصحنه، از جمله شاخصه های مهم و موفق فیلم است که در زمان خود؛ علی رغم رایج بودن فن صداگذاری و دوبله، تنها برای حفظ جنس رئال درام، مورد ترجیح کارگردان بوده و شایدحتی برخی از اوتی های صدا در شماری از صحنه ها نیز به متفاوت بودن فیلم کمک فروانی کرده باشند. گزارش موسیقی متن فیلم ندارد. صدای خیابان، اداره، خانه، حمام و…نواهای خوشایند فیلم هستند که تاثیری بسزا در مخاطب فیلم می گذارند.