آرش خوشخو و امیر رضا مافی دو منتقد کارشناس برنامه نقد سینما، در میزگرد برنامه نقد سینما ،به اظهار نظر درباره فیلم «ما همه با هم هستیم» پرداختند.
به گزارش سینماسینما ،بخشهای مهم این میز نقد به شرح زیر است :
آرش خوشخو :
🔺«نگاه تفرعن‌آمیز رو قبول دارم؛ اما اگر این موضوع را کامل کنار بگذاریم فیلم #کمدی نیست زیرا همه موقعیت‌های کمدی‌اش را از دقیقه ۴۰ از دست می‌دهد. فیلم رازآلود نیست زیرا پایانش هیچ معمایی را حل نمی‌کند. پس فیلم هیچی نیست. دیالوگی در فیلم وجود دارد که گلزار به مهران‌مدیری می‌گوید که در این مملکت هر اتفاقی بیفتد، یک‌طرف آن اتفاق من هستم و یک‌طرف آن تو که حرف شما را در راستای وجود یک نگاه بالا به پایین و تحقیرآمیز نسبت به مردم ایران تائید می‌کند.
🔺تبریزی در این فیلم، مانند دیگر فیلم‌هایش چون #مارموز و #خیابان‌های_آرام، دوست دارد با هیجانات سیاسی بازی کند و آن‌ها در سطح هیجانات مربوط به بازی پرسپولیس و استقلال تقلیل دهد… فیلم حتی برای یک مخاطب عام که با خانواده به تماشایش نشسته، پاسخی ندارد. علیرغم حضور ۱۷ الی ۱۸ بازیگر در فیلم، تنها پژمان جمشیدی بازی راضی‌کننده‌ای دارد و بقیه مشخص نیست در فیلم چه می‌کنند؟! این فیلم نقطه تاریکی‌ست در کارنامه #کمال_تبریزی که فیلم خوش‌ساخت «لیلی با من است» را ساخته است.»
⭕️ امیررضا مافی:
🔺«آقای تبریزی، فیلم «لیلی با من است» را براساس یک جهان‌بینی و مبنایی می‌سازد، حال آنکه در این فیلم فاقد جهان‌بینی است و تنها می‌خواهد در یک وضعیت به‌ظاهر شلوغ، مسئله‌ای را طرح کند و انگشت روی مسئله‌ای می‌گذارد که آن وهم است و آن خودکشی دسته‌جمعی است. بی‌موضع بودن و انفعال بسیار آزاردهنده است. و در این انفعال دسته جمعی، یک شخص شارلاتان مامور نجات این ۳۰ نفر واقع می‌شود و این سؤال را برمی‌انگیزد که منجی یک ملت منفعل، به‌زعم سازنده فیلم، یک فرد شارلاتان باید باشد؟!
این فیلم سرشار از نماد است و به‌شخصه این ادعا را به‌عنوان بیننده نمی‌پذیرم که کارگردان و نویسنده فیلم موضع سیاسی ندارند. ادعای این فیلم این است که دارم قضاوت می‌کنم، که اگر همه با هم هستیم پس چرا به هم رحم نمی کنیم.»
⭕️ آرش خوشخو:
🔺«فیلم یک کمدی یا بهتر بگویم یک هجویه شکست خورده است با نگاهی تحقیر آمیز به قهرمان‌هایش و به قول «رابین هود» فیلمی که با تحقیر به مردمش بنگرد، خود مستحق تحقیر است.»
⭕️ امیررضا مافی:
🔺«فیلم ما همه با هم هستیم یک هجویه سیاست‌زده است که امر سیاسی را اصلا نمی‌شناسد و به آن نزدیک نمی‌شود و کارگردان و نویسنده اصلا نمی‌دانند که به چه چیز در فیلم باید بپردازند.»