پوریا ذوالفقاری منتقد سینما درفیس بوک خود نوشت :این روزها که بحث کاناپه و کیانوش عیاری جدی شده و به نظر می رسد متولیان جشنواره دارند جلوه ای ستودنی از عقلانیت را با اعلام تصمیم نمایش این فیلم در سالن میلاد به نمایش می گذارند، شاید خواندن حرف های عیاری درباره ی کاناپه که به عنوان “سخن کارگردان” در گزارش تولید این اثر در مجله ی فیلم چاپ شد خالی از لطف نباشد. این یادداشت بر اساس گفته های عیاری در هم صحبتی ای کوتاه، تنظیم و پس از تایید ایشان چاپ شد. بنابراین ایراهای احتمالی جمله بندی و ویرایشی متعلق به من است.
سخن کارگردان:
اول) روزی حدود سال‌های هفتاد و یا هفتاد و یک، در نزدیکی خانه‌ام مردی را با ظاهری موجه و کیفی در دست دیدم که سر کوچه ایستاده و به یک دست مبل دسته دوم رها شده کناز مخزن زباله خیره شده بود. از او فاصله گرفتم و تماشایش کردم. بعد دیدم به سمت خیابان رفت. هرازگاه با نگرانی برمی‌گشت و به مبل‌ها می‌نگریست. فهمیدم می‌خواهد وانت بگیرد و همزمان نگران است که مبادا کسی آن مبل‌ها را ببرد. حتی فکر کردم بدون این که او بداند، من برگردم و از مبل‌ها نگهبانی کنم. با این که محله خودم بود و ممکن بود آشنایان و همسایه‌هایی من را در حال محافظت از مبل کنار مخزن زباله ببینند. خوش‌بختانه مرد خیلی زود با وانت برگشت و من از این موفقیت او خیلی خوش‌حال شدم. این ماجرا تبدیل به طرحی شد که می‌خواستم در سریال هزاران چشم از آن استفاده کنم ولی ماند و رسید به اواخر دهه هشتاد و تبدیل به فیلم‌نامه کاناپه شد.
دو: می‌خواستم بعد از خانه پدری، سراغ کاناپه بروم. ولی ماجراهای آن فیلم به حدی طولانی شد که ساخت کاناپه به امسال رسید. از من درباره تأثیر ماجراهای آن فیلم بر روحیه و رویکردم در ساخت فیلم بعدی می‌پرسند. واقعیت این است که خانه پدری برای من و برای همه کسانی که جزء عوامل و از سازندگان آن بوده‌اند، یک رنجش و دلگیری بزرگ است. هیچ دلیل منطقی‌ای هم برای این توقف شش ساله در نمایش فیلم متصور نیستم. تعدادی از نمایندگان مجلس جدید فیلم را دیدند و حیرت کردند که چرا این فیلم باید حتی یک‌روز توقیف شود؟ انتظار این است که بعد از چنین اتفاقی فیلم‌ساز محافظه‌کارتر و محتاط‌‌تر شود. واقعاً هم دشوار است که من نگذارم این عوارض جانبی تأثیری روی کارم داشته باشد. نمی‌دانم موفق شده‌ام روح و روان خود را کاملاً احیا کنم یا نه. تلاش کرده‌ام نگذارم آن ماجرا مزاحم کارم باشد. امیدوارم پس از تماشای کاناپه این حس را داشته باشیم که آن حاشیه‌ها تأثیری بر زایش فیلم بعدی نداشته است.