سینماسینما، احسان طهماسبی؛
به‌واسطه توجه ویژه مردم به شبکه‌های اجتماعی و بروز نگاه سطحی و عامیانه به شخصیت‌های مجازی و رواج تفکر سطحی و ساده‌انگارانه به تأثیرپذیری مخاطب از هیاهوی پوچ و عوام‌فریبانه شهرت‌های یک‌شبه در صفحات اینترنتی، تمایلی انکارنشدنی در برنامه‌سازان تلویزیون در رقابت برای دعوت از این چهره‌ها در برنامه‌های مناسبتی به‌وجود آمده است. رقابتی که آگاهانه یا ناآگاهانه، علاوه بر اینکه منجر به افزایش شهرت این افراد میان مردم شده است، نقش بسزایی در پایین‌آمدن سطح کیفی برنامه‌ها و تبدیل‌شدن این ویژه‌برنامه‌ها به تریبون تبلیغ افرادی بی‌هنر و شهرت‌طلب داشته است. از این رو با ملحوظ‌کردن رویکرد اشاره‌شده، علاوه بر اینکه تلویزیون بیش از پیش خود را در معرض اتهام عوام‌زدگی و تبلیغ هجویات و هزلیات قرار داده است، روند کیفی برنامه‌سازی را با مخاطره و آسیب‌پذیری جدی رو‌به‌رو کرده است. در واقع با تنزل سطح ویژه برنامه‌هایی با قابلیت‌های بالا و مخاطبانی حداکثری، به شوهای سرگرم‌کننده سطح پایین اینستاگرامی و شبکه‌های نمایش خانگی، نه‌تنها قدم مهمی در راستای ثبت الگویی نازل در ساخت برنامه‌های این چنین در این رسانه برداشته می‌شود بلکه فضا را برای فاصله‌انداختن میان مخاطب هنرفهم با تلویزیون نیز زیادتر می‌کند. از این رو برنامه آی نسیم سحری عید شد را می‌توان تلاشی در راستای تحقق‌نیافتن استمرار این الگو و برنامه‌ای برای ایجاد پیوندی به دور از ابتذال میان مخاطب و تلویزیون دانست. برنامه‌ای که تلاش کرد با دعوت از جریان‌های فکری و سلیقه‌ای مختلف موجود در جامعه، از قطبی‌سازی و انحصارطلبی در مواجهه با مخاطب بگریزد. هرچند که بسیاری از مناسبات رسانه‌های دولتی، در ایجاد خط قرمزها و تعیین حد و مرزها برای برنامه‌سازان نقشی انکارنشدنی دارد و در بسیاری از موارد عبور از این محدودیت‌ها موجب ایجاد سوتفاهم‌ها و در برخی موارد، تذکرات متعدد از ارگان‌های مختلف شده است و بی‌شک این موضوع، مورد توجه عوامل برنامه آی نسیم سحری عید شد نیز قرار گرفته است، اما این برنامه ضمن رعایت این مناسبات و با دوری از رویارویی مجری برنامه با چهره‌های تازه‌به‌دوران و شهرت رسیده تلاش کرده است به استانداردی قابل‌قبول از برنامه‌سازی مناسبتی برای تلویزیون برسد و ضمن لحاظ‌کردن نیاز مخاطب برای داشتن لحظاتی شاد در ساعت‌های نزدیک به نوروز و مشغولیت مخاطب به گفتگوهای امیدوارکننده و شادی‌بخش، در انتقال مفاهیم اخلاقی و انسانی نیز کوتاهی نکند و ضمن بهره‌گیری از حضور مهمانان فرهیخته، با هدایت درست تیم سازنده، مسیر برنامه را به نحوی پسندیده و شایسته تا پایان ادامه دهد.
شکی در این نیست که داشتن متن مناسب، برخورداری از مهارت بداهه‌گویی، مدیریت بحران در اجرا، تسلط بر ادبیات و احاطه بر دایره واژگان گسترده و آراستگی ظاهر برای مجری در برنامه‌هایی با سبک و سیاق آی نسیم سحری عید شد تا چه اندازه در کیفیت برنامه، مؤثر و تأثیرگذار است؛ از این رو لازم است به نقش مهم و کلیدی مجری در موفقیت این برنامه نیز اشاره کرد. فرزاد حسنی که یکی از مهم‌ترین و در عین حال تأثیرگذارترین مجریان تلویزیون در سال‌های گذشته بود و به دلیل حواشی متعدد زندگی حرفه‌ای و شخصی خود مدت‌ها از اجرا در تلویزیون دور مانده بود، پس از سال‌ها با آی نسیم سحری عید شد به تلویزیون بازگشت و در این برنامه توانست بازگشت قابل‌قبولی به این رسانه داشته باشد. همان‌طور که انتظار می‌رفت اجرای فرزاد حسنی در این برنامه، ردپایی از شیوه همیشگی اجرای برنامه‌هایش در روزهای اوج مجری‌گری داشت و شیوه گفتگوی او با مهمانان برنامه (که نشان از نکته‌سنجی و دقت نظر او دارد) و طرح سؤالات موشکافانه و تحلیلی (که پشتوانه مطالعاتی و حافظه دقیق او در پرداخت به گذشته و احوالات مهمانان را نشان می‌دهد) از نکات مثبت اجرای او در این برنامه بود.
ناگفته پیداست همان‌طور که ورود استعدادهای جدید و ایجاد فضاهای خلاقانه و نوآورانه میتواند در جلب توجه و نظر مخاطب به تلویزیون موثر باشد، بهره‌گیری از ظرفیت موجود و استفاده معقول از چهره‌های باتجربه و همین‌طور پیروی از الگوهای موفق گذشته نیز میتواند شرایط مساعدی را برای آشتی مجدد مردم با این رسانه فراهم کند.