تهمینه میلانی گفت وگویی با روزنامه همبستگی کرده و دربخش هایی از آن حرف های جالبی زده است .

به گزارش سینماسینما، بخش هایی از این مصاحبه به شرح زیر است:

♦️بسیاری از زنان کشور و جامعه با خشونت خانگی درگیر هستند و بسته به میزان خشونت اعمال شده بر آن‌ها، رنج می‌برند. اغلب آن‌ها به دلایل متنوع از جمله حفظ آبروی خانواده و نداشتن استقلال مادی سکوت می‌کنند، اما صدمات روانی و جسمی ناشی از خشونت، آن‌ها را افسرده و یا پرخاشگر می‌کند، و باعث می‌شود صدمه و آسیب جدی به خودشان، خانواده و جامعه وارد کنند.
یادمان باشد که جامعه از خانواده‌های کوچک متنوع شکل می‌گیرد و هر چه حال خانواده بد باشد جامعه ناسالم‌تر است. خشونت، فقط کتک زدن و تنبیه‌های جسمی نیست و ابعاد بزرگتری دارد که به آن بی‌توجهیم. کلمات توهین‌آمیز، شک، بدبینی که در دنیای برخی از مردان، نام غیرت به‌خود می‌گیرد نیز بخشی از این خشونت است. کمترین پی آمد این نوع خشونت، نفی هویت فردی و از بین رفتن اتکا به نفس و اعتماد به نفس فرد مورد خشونت است. بنابر‌این برای داشتن جامعه سالم و پر‌بار باید به خشونت در هر شکل آن خاتمه داد.

♦️من در فیلم «ملی و راه‌های نرفته‌اش» به‌دنبال مقصر نیستم، اما بیننده را متوجه خطاهای آن‌ها می‌کنم. متاسفانه رفتار و نگاه تبعیض‌آمیز در مورد فرزندان دختر در بسیاری از خانواده‌ها نهادینه شده است. کنترل خشونت و و سوال و جواب‌های بیش از حد، موجب گریز دختران جوان از خانه می‌شود. برای من این مهم بود که از خانواده‌ای که توجه کافی به دختر خود نداشته‌اند و به نوعی او را کم‌تجربه و چشم و گوش بسته بار آورده‌اند، بپرسم که چرا هنگامی که او احساس بی‌پناهی می‌کند، پناهش نمی‌دهند و حمایتش نمی‌کنند. چرا مسئولیت نقش اشتباه خود در زندگی مَلی را نمی‌پذیرند؟

♦️یکی از مدیر‌کل‌های ارشاد، به‌دلیل همذات پنداری با شخصیت قابل نقد فیلم «دو زن» در برابر فیلمنامه جبهه گرفته و بعد از ساخت مقابل آن ایستاده است و صراحتا به من گفته که من نخواهم گذاشت شما این فیلم را بسازید. اما ضرورت اجتماعی موجب ساخت فیلم شد، همان‌طور که «ملی و راه‌های نرفته‌اش» هم ساخته شد.

♦️در حال حاضر بیش از ۹۰ درصد کارگردانان سینمای ایران مرد هستند که با داستان‌های متنوع از افکار و عقاید خود فیلم می‌سازند. فیلمساز شدم تا آنچه در فکر من می‌گذرد و دیگران درباره آن نمی‌اندیشند و درباره‌اش فیلم نمی‌سازند را تبدیل به فیلم کنم و این شد که اولویت من با ساخت فیلم‌هایی با محوریت زن و مسائل او شد. گاه سنگ‌هایی سر راه من قرار می‌گیرد که نمی‌شود کار مورد نظرم را پیش ببرم و برای همین در برهه‌هایی به‌دنبال علائق ثانویه‌ای چون «سوپر استار» ‌رفتم که در آن با آن‌که قهرمان اصلی‌ام زن نیست، اما درام قصه بر محوریت زن است.

♦️روابط و سلیقه جای ضوابط را گرفته است. این‌که چه کسی معاونت سینمایی و اداره کل نظارت و ارزشیابی را بر عهده دارد، بسیار مهم است. مدیری عوض می‌شود و بسیاری چیزها هم به دنبال او عوض می‌شود. به انتخاب فیلم‌ها در جشنواره امسال نگاه کنید! حقیقتا چند فیلم انتخاب شده مناسب جشنواره بود؟