شاید در ذهن مخاطب کوروش تهامی به عنوان بازیگر نقش‌های مثبت نقش بسته باشد اما او در تجربه‌های سینمایی و تئاتری که در آنها قدرتمند هم ظاهر شده است نقش هایی با ویژگی‌های کاملا متفاوت را ایفا کرده است. تهامی با بازی در « رگ خواب» حمید نعمت‌الله بازی دیدنی از خود به نمایش گذاشت، او در نقش مردی مهربان و عاشق که آن روی چهره‌اش بعدها معلوم می‌شود به مینای قصه نزدیک می‌شود و ابعاد شخصیتی‌اش رفته رفته برای مخاطب فاش می‌گردد. چهره آرام و محجوب تهامی در کنار ویژگی‌های شخصیت کامران که بازی خوب تهامی آن را تکمیل کرده باعث شده بیننده چهره‌ای کاملا متفاوت از این بازیگر و ببیند و حتی غافلگیر هم شود. تهامی در گفتکو با خبرآنلاین، از تجربه بازی در «رگ خواب» و نقش کامران گفته است.

آقای تهامی با وجود نقش‌های متفاوتی که تا به حال در سینما، تئاتر و تلویزیون بازی کرده اید، اما کامران «رگ خواب» به نوعی نقطه عطف نقش‌هایی است که مخاطب در طول این سال‌ها از شما در ذهن دارد. برایمان از بازی در «رگ خواب» و شخصیت کامران بگویید؟

همانطور که شما هم اشاره کردید من سعی کردم در طول سال‌های فعالیت‌ام نقش‌هایی را بازی کنم که هر کدام من را به نوعی با خودشان درگیر کنند. به خاطر سختگیری‌هایی که در انتخاب نقش‌هایم داشتم همیشه از تجربه‌های متفاوت استقبال کردم. «رگ خواب» برای من فیلمی متفاوت بود که من تلاش کردم کوروش تهامی کاملا متفاوتی در آن به نمایش بگذارم. ویژگی‌های متفاوتی که کامران برای من داشت باعث شده بود برای بازی این نقش شور و شوق زیادی داشته باشم و برای درست و اصولی بازی کردنش هم تلاش زیادی کردم. از طرف دیگر همکاری من با حمید نعمت‌الله در این فیلم تجربه شیرین و لذتبخش دیگری بود که خوشحالم اتفاق افتاد.

کامران شخصیت پیچیده و تا حدی چند لایه‌ای است که مخاطب نمی‌تواند بسیاری از واکنش‌های و رفتارهای بعدی او را در طول فیلم حدس بزند، همه این ویژگی‌ها در فیلمنامه اولیه‌ای که شما خواندید وجود داشت یا در طول کار و سر صحنه هم به برخی از ویژگی‌ها رسیدید  و خودتان هم نکاتی را به کامران اضافه کردید؟

همه جزئیات به خوبی در فیلمنامه نوشته شده بود و من با وسواس زیادی ویژگی‌های کامران از خندیدن، نوع نگاه کردن، لحن حرف زدن او، راه رفتن و خیلی نکات دیگر دقت می‌کردم. من مطمئن بودم در کنار تلاش و وسواسی که خودم برای ایفای این نقش داشتم حضور کارگردانی دقیق و ریزبین بسیار مغتنم است. وقتی همه چیز زیر نظر حمید نعمت‌الله پیش می‌رفت دیگر جای هیچ نگرانی نبود.

شما پیش از «رگ خواب» هم در «بازی مهره سفید»  و حتی به نوعی در «به رنگ ارغوان» هم شخصیت‌هایی با ویژگی‌های منفی یا به اصطلاح خاکستری را بازی کردید. اما با این وجود مخاطب بیشتر نقش‌های پسر محجوب و مثبت را از شما به خاطر دارد. با توجه به تجربیات شخصی خودتان از بازی در هر کدام از این نقش‌ها کدام را برای بازی بیشتر دوست دارید؟

علاقه شخصی خود من به دلیل چالشی که نقش‌های خاکستری می‌تواند برای بازیگر به همراه داشته باشد به این سبک شخصیت‌هاست. همانطور که گفتم من همیشه تلاش کردم در انتخاب‌هایم با دقت عمل کنم و نقش‌هایی با مشخصه‌ها و ویژگی های متفاوت را انتخاب کنم. سعی می‌کنم حتی اگر نقش مثبتی هم به من پیشنها شده دارای ویژگی‌هایی باشد که بازی‌اش برای من تجربه جدیدی را به همراه بیاورد و خود نقش هم ابعاد مختلفی داشته باشد که من را به عنوان بازیگر به وجد و شور بیاورد. اما به طور کلی فکر می‌کنم نقش‌های خاکستری جای مانور بیشتری برای بازیگر دارد و طبیعتا من هم از ایفای چنین نقش‌هایی بیشتر استقبال می‌کنم.

بیشتر بازی شما در «رگ خواب» با لیلا حاتمی است، از تجربه همکاری با این بازیگر که پارتنر اصلی‌تان در فیلم بود بگویید.

همکاری به‌یادماندنی با خانم حاتمی در این فیلم داشتیم. ایشان هم بسیار همراه با فیلم، شخصیت خودشان و نقش مقابلشان بودند و خوشحالم که توانستیم در کنار هم به آنچه که مدنظر حمید نعمت‌الله بود دست پیدا کنیم. خود خانم حاتمی شناخت بسیار درستی از شخصیتی که بازی می‌کردن داشتند و این مسئله به کلیت فیلم کمک زیادی می‌کرد. تجربه بازی در کنار ایشان هم برای من دوست داشتنی بود.

بازی متفاوت، درست و اصولی شما در «رگ خواب» به زعم بسیاری از کسانی که فیلم را در جشنواره فیلم فجر تماشا کردند شایسته دریافت جایزه بود، اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد. چرا داوران «رگ خواب» و بازی کورش تهامی را ندیدند؟

این که چرا هیئت داوران با «رگ خواب» آن گونه برخورد کرد برای همه جای سوال است. بعد از اعلام نتایج خیلی‌ها از دوستان هنرمند تا دوستان منتقد با من تماس گرفتند و از تاسفشان برای دیده نشدن «رگ خواب» گفتند که برخورد من و پُستی که در صفحه اینستاگرامم گذاشتم به اندازه ناراحتی دوستانم شدید نبود، اما به هرحال این سلیقه هیئت داوران بوده است و من واقعا در مورد چرایی آن چیزی نمی‌دانم. امیدوارم چیزی که می‌گویم حمل بر خودستایی نشود. به خاطر دارم این را اصغر فرهادی در مورد بازی حمید فرخ‌نژاد در «چهارشنبه سوری» گفت، انگار زمانی که بازیگر به درستی در اختیار کار قرار می‌گیرد، فراز و فرودهای بازی‌اش همان طور که باید درمی‌آید، اگر شخصیتی مثبت را بازی کرده همدلی تماشاگر و اگر شخصیتی منفی را بازی کرده نفرت تماشاگر را در حد اعلی از آن خود می‌کند و همه چیز درست است دیگر به چشم داوران نمی‌آید. این برای من بسیار عجیب بود که جدا از خود اثر، چرا روال کاری بازیگر را هم نمی‌بینند. هیچ وقت در نظر نمی‌گیرند که علت کم‌کاری بازیگر کم شدن پیشنهادها نیست. همسرم خیلی وقت‌ها به من می‌گوید این قدر کار رد می‌کنی، نگران نمی‌شوی؟ و من می‌گویم وقتی ۱۰ سال پیش اورجینال همین متن را بازی کرده‌ام، الان چطور بروم کپی دست سومش را بازی کنم؟ صبر می‌کنم تا کاری که دوستش دارم پیشنهاد شود. البته این موارد ظاهرا جزو معیارهای هیئت داوران ما نیست و بر مبنای چیزهای دیگری انتخاب می‌کنند.