سینماسینما، محمد حقیقت – درروزنامه شرق گفت‌وگوی مفصلی با اقای ضرغامی چاپ شده، که ایشان متاسفانه اطلاعات نادرستی به خوانندگان داده و متاسفانه در پی آن به ناحق در مورد امیر نادری خبری پخش شده است.
درباره فیلم امیر نادری (آ ب ث مانهاتان) برخلاف گفته آقای ضرغامی این فیلم درجشنواره کن پذیرفته شده بود و به نمایش هم در آمده بود و درکاتالوگ جشنواره هم تمام اطلاعات با عکس کارگردان و عکس فیلم و غیره امده است.
کاتالوگ رسمی پنجاهمین دور جشنواره کن سال ۱۹۹۷ موجود است. همچنین در مطبوعات فرانسه و غیره و حتی در ایران ماهنامه فیلم و باقی مطبوعات هم از حضور فیلم نادری مطلب چاپ کرده بودند.
بنابراین گفته آقای ضرغامی نادرست است، چرا که اصلا اقای عباس کیارستمی در جریان تمام شدن فیلم نادری در نیویورک نبود و هیچگاه درباره این فیلم با ژیل ژاکوب صحبت نکرده بود. فیلم را آقای پی‌یرریسیان و من دیده بودیم و سپس فیلم به کن پیشنهاد و پذیرفته شد.
این فیلم مدت‌ها قبل از اینکه جشنواره کن ۱۹۹۷ برپا شود انتخاب شده بود (من در کتابم که به زودی به فارسی منتشر می‌شود به نام «رازها ودروغ‌های جشنواره کن» و نیز «چهل سال حضور سینمای ایران در فرانسه» به همه مسائل پرداخته‌ام.)
در ضمن فیلم «طعم گیلاس»، که اثر فوق‌العاده‌ای از نظر سینمایی است روز سه شنبه ۹ ماه مه ۱۹۹۷ به پاریس رسید (فستیوال ۱۰ ماه مه شروع شد) و من شخصا کپی را از آقای وحید اسفندیاری در فرودگاه تحویل گرفتم – و بلافاصله آنرا در سینمای خودمان اتوپیا – کاملا خصوصی دیدم و با تلفن مدیر جشنواره را که آن موقع در شهر کن بود در جریان قرار دادم. فردای آن روز جشنواره اعلام کرد فیلم در مسابقه است.
اما کاتالوگ جشنواره قبلا آماده و چاپ شده بود، لذا هیچ نشانه‌ای از فیلم آقای کیارستمی در کاتالوگ جشنواره نیست. بنابراین جشنواره کن از قبل تصمیم نگرفته بود به عباس کیارستمی جایزه نخل طلا بدهد. (رجوع شود به حرفهای آقای ضرغامی)
برای روشن شدن دست اندرکاران سینمای ایران و همچنین علاقمندان این سینما در ایران لازم دانستم این واقعیات را بنویسم.