به گزارش سینماسینما، در یادداشت رضا درمیشیان می خوانیم: «همایون شهنواز در حالى رفت که هنوز داغ اخراجش از تلویزیون بر پیشانی‌اش بود.

اوایل انقلاب به جرم ساخت سریال «دلیران تنگستان» از تلویزیون تسویه و اخراج شد؛ مجموعه‌اى که پس از انقلاب بارهاوبارها از تلویزیون پخش شده است.

چند روز پیش که در آتش سوخت، با جمعى از کارگردانان به عیادتش در بیمارستان رفتیم. پرانرژى و پرامید با ۸۰ درصد سوختگى در آستانه در ورودى بخش ایستاده بود و مى‌خندید. برایمان از یک‌سال‌‌و‌نیمى گفت که چندین‌سال پیش در کانادا با وجود دیابت با سرطان جنگیده و مهارش کرده بود، ولى از بره‌اى که براى سلامتى‌اش کشته بودند ناراحت بود و دلش براى حیوان بیچاره سوخته بود.

شهنواز جورى حرف مى‌زد که انگارنه‌انگار با ۸۰ساله‌اى روبه‌رو هستیم که تمام بدنش، به‌جز صورتش بانداژ است و ریاضیات پزشکى امیدى به ماندنش نداشت.

با روحیه‌اى مثال‌زدنى تنها دلخوری‌اش تلویزیون و مسئولان تلویزیون بود که مى‌گفت نه به عیادتش آمده بودند و نه حق‌و‌حقوقش از دلیران تنگستان را داده‌اند.

وقتى مى‌خواستیم از پیشش برویم، مى‌خندید و مى‌گفت؛ من را هم با خودتان ببرید…

جسم همایون شهنواز در آتش‌سوزى خانه‌اش سوخت، ولى روحش مدت‌ها پیش در بى‌مهرى‌ها سوخته بود.»