علی علایی منتقد سینمای ایران یادداشت کوتاهی را پیرامون فیلم «برادرم خسرو» نوشته است.

به گزارش سینماسینما، در ادامه یادداشت علی علایی منتقد سینمای ایران و رئیس سابق انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی را می‌خوانید:
«برادرم خسرو»باید سیاه و سفید می بود.من آن را سیاه و سفید زیسته ام.هر که با این قطب ها سرکرده،تضاد آشکار و دردناک نوسان بین این دو قطب را حتما رنگی ندیده!رنگ مال سینما و پرده سینماست.این حکایت خاموش ترین دلخوشان رنجور تاریخ درد،که چنین خوب و دقیق روایت شده،از هرخسروی مسیحی می سازد که صلیب رنج هایش را به تنهایی تا جلجتای خویش بر دوش می کشد و دم برنمی آورد.چرا که سینما پدید آمده تا این رنج ها را روایت کند،پس چه حاجت به واگویه های چون منی که خسرو برادرم بود و من برادر خسرو،و هر دوی ما برادران دیگر خسروانی که به جای تاج و تخت،روزگار چنین کلاهی بر سرمان گذاشت و چنین تختی نصیبمان کرد که به آن دربند شدیم.وقت درماندگی در دو سوی«شیدایی-افسردگی»برخی پاسخ مان دادند که وارث این درد بودید و می بایست تحت نظر،در خط اعتدال سیر کنید.پس هر گاه که بر این خط،استوار رفتیم شاید که رنگی ببینید ما خسروان را!…شاید!