آقای سینایی تاکنون سه کتاب شعر از شما منتشر شده است. اما چرا این بار سراغ «کتاب صوتی» رفتید؟
در واقع داستانش هم مفصل است و هم مختصر. چندی‌پیش مهرداد اسکویی به من این پیشنهاد را داد که چرا خود شما برای اشعارتان موسیقی نمی‌سازید و آهنگ‌سازی نمی‌کنید. من هم که این روزها قید فیلم‌سازی‌ام را زده‌ام، از این پیشنهاد استقبال کردم و با خودم گفتم که رشته دانشگاهی‌ام موسیقی است و چه چیزی از این بهتر!
آیا واقعا نمی‌خواهید فیلم بسازید؟
برای خودم چرا. اما دیگر به فکر اکران آن نیستم!
مگر می‌شود فیلمی را ساخت و به نمایش عمومی درنیاورد؟
خود شما بهتر از من می‌دانید که آخرین فیلم من «جزیره رنگین» به چه شکلی اکران شد! وقتی برخی‌ها دوست ندارند فیلم من دیده شود، خب من دیگر مقاومت نمی‌کنم. این فیلم حدود چهارمیلیون‌وخرده‌ای فروش کرد. خب این نکته چه معنایی می‌دهد؟ مگر اینکه برخی علاقه ندارند فیلم‌های من دیده شود. هرچند پول مهم است. اما من هیچ‌وقت به دلیل پول فیلمی نساخته‌ام. می‌سازم چون باید بسازم. اما درعین حال نمی‌توانم چشمم را روی تبعیض‌ها ببندم و آنها را نادیده بگیرم. به هر حال چنین مسائلی در سینمای ما وجود دارد. من هم گفتم حالا که سینما من را نمی‌خواهد، من هم رهایش می‌کنم. دیدم فرصت مناسبی است که به علایق دیگرم بپردازم که هم فضای بهتری دارد و هم چالش‌های شبیه محیط سینما را ندارد.
اما آیا این به معنای عقب‌نشینی نیست؟
اصلا. من بارها به این نوع مسائل اعتراض کرده‌ام. اما کو گوش شنوا! کم‌کم متوجه شدم که انگار برخی‌ها می‌خواهند امثال بنده نباشیم! درست است که برخی‌ها دوست ندارند ما نباشیم. اما من به قولی پوست کلفت‌تر از اینها هستم که کنار بکشم و از رو نمی‌روم. به قول دوستی ما شبیه «شیوا» خدای هندو‌ها هستیم که با وجود دست‌های متعدد او، اگر یکی از دستانش را قطع کنند، دست دیگری دارد. به همین دلیل کار هنری‌ام را انجام می‌دهم و از حرکت نمی‌ایستم.
آهنگ‌سازی این کار را خودتان انجام دادید؟
بله. من به مدت سه سال در رشته آهنگ‌سازی تحصیل کرده‌ام. بنابراین فرصت مناسبی دیدم که برای اشعارم موسیقی بسازم.
البته تا آنجا که من می‌دانم شما نوازندگی هم می‌کنید؟
بله. ساز تخصصی‌ام آکاردئون است. من شاید تنها ایرانی‌ای باشم که در سالن موتسارت «کاخ کنسرت وین» در ششم نوامبر ۱۹۶۵ کنسرت سولو آکاردئون دادم. البته بعد از جراحی ستون فقراتم این ساز را کنار گذاشتم. چون به مهره‌های کمرم فشار می‌آورد. بنابراین در این کار سعی کردم به گونه‌ای از سازها استفاده کنم که آسیبی نبینم.
آیا واقعیت دارد که شما زمانی برای گروه موسیقی «کامه راتا» آکاردئون نواخته‌اید؟
قرار بود چنین کنم. منتها دو، سه جلسه برای تمرین رفتم. ولی دیدم که کار من نیست و ادامه ندادم. حتی زمانی قرار بود برای ارکستر بادی ایران هم ساز بنوازم که با جراحی کمرم مقارن شد و درنهایت نتوانستم. به هر حال مراسم رونمایی امروز ویژگی خاصی دارد و حتی برخی از دوستان توصیه کردند از آن فیلم بگیرم تا به عنوان یک کار نو ثبت شود.
منبع: شرق