به گزارش سینما سینما ،علیرضا خمسه – بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون – در طول دوران فعالیتش تاکنون در چند پروژه سینمایی با یدالله صمدی همکاری‌هایی کرده است. خمسه در دو فیلم سینمایی «آپارتمان شماره‌۱۳» و «دو نفر و نصفی» به عنوان بازیگر و در دو فیلم‌ «معجزه خنده» و «آپارتمان شماره ۱۳» یدالله صمدی در تیم نویسندگی حضور داشته است.

به گفته خمسه، یدالله فقط برایش یک همکار نبوده، بلکه رابطه دوستانه، صمیمانه و خانوادگی نیز با هم داشتند. به همین دلیل این هنرمند با وجود آنکه اکنون به سفری خارج از کشور رفته است، در گفت‌وگویی تلفنی به بیان خاطراتی از مرحوم یدالله صمدی پرداخت.

این بازیگر در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه “شنیدن خبر فوت یدالله صمدی از تلخ‌ترین اتفاقاتی بود که با آن مواجه شدم” گفت: سال گذشته سرشار از خاطرات ناگواری برایمان بود، با این حال اصلا انتظار مواجه شدن با این اتفاق را نداشتم. من با آقای صمدی ارتباطی بسیار صمیمانه، دوستانه و خانوادگی داشتم.

او ادامه داد: قبل از اینکه به سفر خارج از کشور بیایم با بنفشه (دختر این هنرمند) صحبت می‌کردم و او به من گفت حال پدرش خوب نیست و در بیمارستانی در شیراز بستری شده است. من در همان فرودگاه یک پیام ویدیویی برای یدالله فرستادم. مقداری با او شوخی کردم تا خوشحال شود و روحیه‌اش تغییر کند، زیرا روزهای بدی را پشت سر می‌گذاشت. دخترش دوست داشت تا از طریق دوستانش این پیام‌های صوتی و تصویری را نشان پدر دهد تا حالش بهتر شود زیرا به غیر از جسمش که آزرده شده بود، روحش هم افسرده بود.

خمسه با تاکید بر اینکه “یدالله صمدی فقط یک کارگردان ساده نبود، بلکه انسانی بسیار بزرگ و مردی شریف بود” گفت: یدی اسوه‌ی اخلاق بود. کارهایی که در طول این سالها تولید کرد، منهای ارزش سینمایی، حکایت از آن دارد که یک مرد خوش‌فکر و انسان به تمام معنی پشتشان است. او دغدغه فرهنگ بومی و ملی خودش را داشت و دلش برای ایران و ایرانی می‌تپید. صمدی در سوژه‌های آثارش هم به فرهنگ مردم خودش که آذری بود نگاه تام و تمام داشت. او چه با ساخت فیلم‌های کمدی و چه اجتماعی، باعث تغییر در روحیه مخاطب می‌شد.

بازیگر فیلمهای «من زمین را دوست دارم» و «جیب‌برها به بهشت نمی‌روند» ادامه داد: ما فقط یک دوست یا همکار را از دست ندادیم، بلکه انسانی مثال زدنی را هم من و هم جامعه سینمایی و خانواده‌اش از دست داد. از چهارشنبه که این خبر را شنیدم، حالم بد است؛ زیرا منتظر شنیدن خبرهای خوب بودم، خصوصاً که شب قبل از اینکه خبر فوت او را بشنوم، تا صبح خوابش را می‌دیدم. زیرا ذهنم درگیر حالش بود و از او دور بودم. دلم می‌خواست شرایطی فراهم می‌شد که از نزدیک او را می‌دیدم و تنها چیزی که انتظارش را نداشتم، این بود که بافاصله‌ای که از کشور دارم، خبر تلخ از دست دادن او را بشنوم. به همین دلیل، هم به جامعه سینمایی و هم به خانواده و دوستانش این اتفاق را تسلیت می‌گویم. این یک غم بزرگ است. آرزو می‌کنم خداوند در کنار این غم بزرگ، صبوری و شکیبایی را هم به نزدیکانش بدهد تا بتوانند نبودش را تحمل کنند.

این هنرمند درباره نحوه آشنایی‌اش با یدالله صمدی نیز گفت: اولین آشنایی ما برمی‌گردد به فیلم «آپارتمان شماره ۱۳». همان زمان متوجه شدم با آدمی آشنا شدم که از نظر فکری بسیار به هم نزدیک هستیم. او با تمام جهان‌بینی‌اش بسیار شوخ‌طبع، بذله‌گو و شاد بود و همیشه می‌خندید و می‌خنداند. این همکاری ما بعد از فیلم «آپارتمان شماره ۱۳ » در فیلم «دو نفر و نصفی» ادامه پیدا کرد. سپس در حوزه هنری در گروه فیلمنامه‌نویسی طنز با ایشان همکار شدم و فیلمنامه «معجزه خنده» را آماده کردیم و ایشان ساختند و این‌چنین، دوستی ما ادامه پیدا کرد.

خمسه افزود: سال گذشته در جشنواره “یاس” که در شهر رامسر برگزار می‌شد، هر دو باهم مهمان بودیم و بزرگداشتی برای آقای صمدی گرفته بودند. او خیلی دوست داشت که «آپارتمان شماره ۱۳» را بعد از این سال‌ها تکرار کند، یعنی بعد از ۲۵ یا ۳۰ سال ببینند آپارتمان نشینی در کشور تغییر کرده یا درش بر همان پاشنه می‌چرخد. بنابراین درباره فیلمنامه این اثر با هم صحبت کردیم و قرار شد روزی راجع به ادامه آن با هم گفت‌وگو کنیم.

بازیگر فیلم سینمایی «دونفر و نصفی» با اشاره به اینکه “یدلله صمدی انسان مثبت‌نگری بود و در مواجهه با هر آدمی ویژگی‌های مثبت او را می‌دید”، بیان کرد: یدی بسیار خوش‌فکر بود. ما به مدت دو هفته برای نمایش فیلم « آپارتمان شماره ۱۳ » که در بخش مسابقه جشنواره پیونگ یانگ پذیرفته شده بود، با هم همسفر بودیم. در آن دوره از ۴۲ کشور فیلم به این جشنواره ارسال شده بود و او نگاهی شادمانه به همه کشورها داشت و همین انرژی مثبتش نسبت به من و فیلمش باعث شد بتوانیم جایزه اول را از این جشنواره بگیریم. متاسفم که دیگر امکان همسفری برای ما وجود ندارد.

خمسه در پایان یادآور شد: همانطور که یدالله صمدی با ساخت آثاری ارزشمند بازیگران و افراد بسیاری را به جامعه سینمایی معرفی کرد، خودش هم به همین صورت وارد سینما شد؛ یعنی همانطور که خودش تعریف می‌کرد، توسط آقای نصرت کریمی که از افراد شناخته شده‌ای در سینما است، وارد این حوزه شد. چون آدم مثبتی بود، افراد مثبت هم جذبش می‌کردند و انرژی مثبتی که در طول ساخت فیلم به همه می‌داد، همراه آدم‌ها در فیلم‌های دیگر هم می‌رفت. تا زمانی که من با ایشان کار می‌کردم، هیچ گزارشی از درگیری و مشکلات و چیزهایی که الان در سینما زیاد شده است وجود نداشت. من شخصا با کار کردن در کنار او درس‌های زیادی آموختم که مهمترین آن، اخلاق حرفه‌ای است. او هم تایید می‌کرد که از نصرت کریمی اینها را یاد گرفته است. متاسفانه خیلی زود او را از دست دادیم و شاهد یک کوچ زودهنگام دیگر بودیم.