مهدی خرمیان کارگردان انیمیشن معتقد است دریافت اسکار بهترین انیمیشن کوتاه، دیدگاه مردم نسبت به کیفیت آثار ایرانی را تغییر می‌دهد.

به گزارش سینماسینما، مهدی خرمیان کارگردان انیمیشن درباره فراز و فروردهای سینمای انیمیشن در سال ۱۴۰۳ گفت: سینمای انیمیشن در سال ۱۴۰۳ خوبی‌ها و بدی‌هایی را تجربه کرد؛ اسکار جایزه بهترین انیمیشن کوتاه را کسب کردیم که اتفاق بی‌نظیر و خوبی هم برای مردم کشور و هم جامعه انیمیشن بود اما متاسفانه وقتی شرایط اقتصادی بد می‌شود، تولیدات فرهنگی نیز به طبع کم یا قطع می‌شوند و تحت تاثیر قرار می‌گیرند.

او ادامه داد: درحال حاضر شرایط تولید انیمیشن به قدری سخت شده است که ساده‌ترین اثر به قدری گران تمام می‌شود که هیچ تهیه‌کننده‌ای برای سرمایه‌گذاری روی آن رغبت نمی‌کند، حتی وقتی تهیه‌کننده‌های دولتی مثل مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی یا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و جاهای دیگر که هزینه تولید را هم متقبل می‌شوند، باز هم برای تولیدکننده صرفه اقتصادی ندارد چراکه باید زمان زیادی را برای یک اثر کوتاه صرف کند و درنهایت پول ناچیزی که به دست می‌آورد میان چندین نفر تقسیم کند درصورتی که هزینه تولید بیشتر بوده است. بنابراین سرمایه‌گذاری روی تولیدات انیمیشن هیچ توجیه اقتصادی ندارد.

خرمیان درباره تاثیر اسکار بر سینمای انیمیشن و عموم مردم ایران نیز بیان کرد: جایزه اسکار به المپیک سینما می‌ماند و در سراسر دنیا، توسط عامه مردم دیده می‌شود. اگر مردم تاکنون فکر می‌کردند که انیمیشن ایران در حد انیمیشن‌های تلویزیونی است، اکنون اینگونه نیست و آگاهی آن‌ها نسبت به اینکه تعدادی هنرمند در این زمینه و در سطح جهانی مشغول فعالیت هستند، بیشتر می‌شود که تاثیر بسیار مثبتی‌ خواهد داشت.

کارگردان «کیمیاگر» درباره فعالیت‌های خود در سال اخیر خاطرنشان کرد: ۲ قرارداد دارم که در مرحله تولید هستند؛ «مسافر» با همکاری مرکز گسترش که با تکنیک استاپ موشن درباره زندگی نقاشی‌ که در یک فضای سورئال گم شده است و دیگری مجموعه «سرزمین مشاغل» که به سفارش مرکز صبا، در مرحله نگارش فیلمنامه قرار دارد که به معرفی مشاغل برای مخاطب کودک می‌پردازد. قرارداد دیگری نیز در مرحله مذاکره دارم که هنوز نهایی نشده است.

این کارگردان در پایان درباره بهترین انیمیشنی که امسال دیده است، تاکید کرد: انیمیشن استاپ موشن «خاطرات یک حلزون» اثر آدام الیوت بهترین انیمیشنی بود که در سال ۱۴۰۳ دیده‌ام چراکه وارد یک سری مسائل روانشناختی و خصوصی آدم‌ها می‌شد که فیلمسازان دیگر کمتر به سراغ آن رفته بودند.