سینماسینما _فرزانه متین :فیلم آستیگمات دومین ساخته مجید رضا مصطفوی ،روایت یک داستان اجتماعی و روابط در هم تنیده اعضای یک خانواده است که در مشکلات ریز و درشت غرق شده اند و هر عضو در منجلاب زندگی خود دست و پا می زند و سازنده چه بسیار موشکافانه توانسته این هرج و مرج و نابه سامانی را نشان دهد که هر روز این خانواده درگیر یک بحران جدید می شوند.پدری بیکار و دمدمی مزاج که تازه دست از میخوارگی برداشته که ادبیات خاص خودش را دارد (حال و روز مهران( محسن کیایی) را به راحتی می توان از تربیت پدری معتاد درک نمود ) و می خواهد یک شبه ره صد ساله را با پرورش زالو طی کند. مادری(سمیرا با بازی باران کوثری) بی توجه و غرق در عالم خود که گویا فرزندشان را از سر راه پیدا کرده اند و اگر سایه مادر بزرگ(مادر محسن کیایی، مهتاب نصیرپور) بالا سر این نوه ۱۲ ساله نباشد بچه حتی نمی تواند زندگی عادی خود را از سر بگیرد.مادر بزرگ سعی می کند بی توجهی پدر و مادر را جبران کند با این حال، کسری فیلم دست به کارهایی می زند که ناشی از بی توجهی پدر و مادرش است و این دلیل محکمی است بر این که هیچ کسی نمی تواند جایگرین محبت و توجه کردن به بچه از سوی والدین باشد.این بچه ۱۲ ساله با آن عینک عجیب و غریبش که می خواهد به نوعی تداعی گر نام فیلم باشد به دلیل آن که در خانواده ای امن بزرگ نشده مسبب یک سری از بحران ها می شود و بر سایر بحران های اعضای خانواده سایه می اندازد.
نمی توان منکر این شد که داستان فیلم تلخ است اما دنیای کسری در فیلم تلخ تر است.این تلخی به راستی بازنمایی دقیقی از قشر وسیع جامعه و پدران و مادران بی فکر را را در بر می گیرد.حوادثی که برای شخصبت های فیلم رخ می دهد خارج از حوصله بیننده است چرا که مخاطب نمی داند با کدامیک از بازیگران همسو شود اما از سویی تماشای فیلم برای خانواده ها و پدر و مادرهای جوان از ضروریات است .
فیلم با فضای مدرسه و معلمی مهربان و خنده روی کسری(نیکی کریمی) آغاز می شود و نشان از آن دارد که کسری از شخصیت های اصلی فیلم است و اکثر بحران ها حول شخصیت وی می چرخد. دانش آموزی درسخوان که یک سری رفتارهای نابهنجارگونه و خشم ها را در خود نهفته است که در هر زمانی که عصبانی می شود و شاهد درگیری در خانواده است این خشم را بروز می دهد چه با نوشتن نامه ای عاشقانه به معلم مدرسه که توجه ها را به سمت و سوی خودش بازگرداند و یا ریختن نمک برای کشتن زالوهایی که مانند خوره به زندگی شان چسبیده است.
مصرف الکل، اعتیاد ، بی توجهی، دروغگویی، بحث و جدل، خشونت فیریکی هرکدامشان به تنهایی بر تربیت فرزند تاثیر می گذارد حالا کسری در میان خانواده ایی زندگی می کند که نه دو مورد بلکه همه موارد را از نوع شدید دارا هستند و این چرخه معیوب که از پدربزرگش آغاز شده همچنان ادامه دارد و حتی اگر جلویش گرفته نشود تا نسل ها ی بعدی ادامه خواهد داشت شاید شدت و حدت آن متفاوت باشد اما در آینده هیچ کس مانند کسری متضرر و بزهکار نخواهد شد.دکتر سید حسین مجتهدی ، روانگاو و تحلیل گر فیلمهای سینمایی ، بزهکاری کودکان را ناشی از خانواده های ناامن می داند ؛ والدینی که پرخاشگرایانه، دشمنانه و طرد کننده(مانند سمیرا مادر کسری که گاه بی گاه از خانه قهر می کرد) واکنش نشان می دهند، فرزندانی در آینده خواهند داشت که به سمت نابهنجاری ها خواهند رفت البته این تنها مربوط به والدین نیست.در مدرسه نیر نباید پرخاشگری را با طرد کردن پاسخ دهند(همانطور که مدرسه کسری به دلیل نوشتن نامه، او را از مدرسه اخراج می کنند)مسئولان نهادهای پرورشی و آموزشی با پردازش سازنده تعارضات و تلاش برای تصحیح عوامل به وجودآورنده پرخاشگری باید با این مسئله رویارو شوند ازسوی دیگر رابطه ی خوب کودک با والدین تسهیل گر رشد اخلاقی است اما تنبیه های نابه جا،بد رفتاری ها و نزاع های خشونت آمیر بین پدر و مادر با پرخاشگری کودک و جرایم خشونت گرایانه بعدی در نوجوان ، همبسته است.این را باید دانست که بزهکاری جبران کننده ی جایگاه های از دست رفته است.
والدین می توانند با کمترین هزینه، فقط با تماشای یک اثر جلوی این چرخه معیوب را بگیرند.