مجموعه انیمیشن‌ دیرین دیرین بی‌شک در سال‌های اخیر یکی از هوشمندانه‌ترین، جذاب‌ترین و البته انتقادی‌ترین آثار ایرانی بوده که به حقش نیز رسیده و توانسته با مخاطبان انبوهی ارتباطی مستمر و پویا داشته باشد.

به گزارش سینما سینما ،مجموعه‌ای شامل انیمیشن‌های کوتاه یکی ‌دو دقیقه‌ای که هر  بار یکی از مسائل روز جامعه را دستمایه شوخی‌های نیشدارش قرار می‌دهد و راز موفقیتش نیز همین است. در مورد دیرین دیرین شاید مهمترین نکته‌ای که می‌تواند باعث شگفتی شود، این است که ظاهرا از کمترین حمایتی در تلویزیون محروم است. مجموعه‌ای که با هر متر و معیاری چند سر و گردن از بیشتر تولیدات تلویزیون بالاتر می‌ایستد، اما مدتی است که دیگر از صداوسیما پخش نمی‌شود و بیشتر در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده و در اختیار مخاطبان قرار می‌گیرد. موضوعی که بالاخره بعد از چند ‌سال تلاش بی‌وقفه صدای کارگردان مجموعه را درآورده است.علی درخشی، کارگردان دیرین دیرین ضمن اشاره به اینکه «ما در این پروژه کاملا مستقل کار می‌کنیم و عملا هیچ حمایتی نداریم» می‌گوید: ‌ای کاش از مدیران صداوسیما بپرسیم که چرا از دیرین دیرین حمایت نکردند؛ در حالی ‌که انیمیشن‌های خارجی را می‌خرند، پخش می‌کنند، محبوب می‌کنند و بازار محصولات جانبی این انیمیشن‌ها را در ایران به وجود می‌آورند و ارز از کشور خارج می‌کنند.  این برنامه‌ساز انیمیشن‌های استودیوهای دولتی را آسیب‌شناسی می‌کند: انیمیشن‌هایی که سفارشی هستند و از سمت نهاد یا سازمانی بودجه دریافت می‌کنند، همانند انیمیشن‌هایی که در مرکز صبا تولید شده‌اند، چون دغدغه مخاطب ندارند و برایشان مهم نیست که مخاطب چه می‌خواهد آثاری می‌سازند که از نظر خودشان درست است و تصور می‌کنند که مردم هم باید همانند آنها فکر کنند. درواقع به جای مخاطب فکر می‌کنند و تصمیم می‌گیرند در حالی‌ که لزوما مخاطب همانند آنها فکر نمی‌کند.اما در چند وقت اخیر این پرسش مطرح بوده که آیا می‌توان موفقیت‌های دیرین دیرین را به عبورش از خطوط قرمز ربط داد؟ علی درخشی پاسخ منفی به این پرسش می‌دهد: خط قرمزهای ما نسبت به زمانی که در صداوسیما بودیم، تفاوت چندانی نکرده است. به‌ هر حال نمی‌توان کتمان کرد که مخاطب ایرانی روز به روز از تلویزیون بیشتر فاصله می‌گیرد؛ ما هم از زمانی که محدودیت‌ها کمتر شده بهتر دیده شده‌ایم.

شهروند